Θλίψεις, ἀπογνώσεις, ἀπελπισίες καί ἔκχυσις καρδίας πρός τόν Κύριο. Στίς θλίψεις μας θά πρέπει νά ἐκχέουμε τήν καρδιά μας στόν Κύριο καί νά Τοῦ ἀναγγέλουμε τήν ἀνάγκη μας καί τήν θλῖψι μας ὅπως εἶναι. Ἐξομολογούμαστε στόν Θεό πού μπορεῖ μέ σοφία νά τακτοποιήσῃ ὅλα τά δικά μας καί τήν θλῖψι νά τήν ἐλαφρώσῃ, ἄν εἶναι γιά τό συμφέρον μας καί νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τήν ὀλέθρια καί φθαρτική λύπη.
ρλε΄. Ἐν θλίψεσι καί ἐν ἀπογνώσεσι καί ἀπελπισμοῖς περιπεσόντας ἡμᾶς, χρή ποιεῖν ἐν ἑαυτοῖς τό τοῦ Δαβίδ, ἐκχέειν τήν καρδίαν ἡμῶν πρός τόν Θεόν, καί τήν δέησιν καί τήν θλῖψιν ἡμῶν, ὡς ἔστι, Κυρίῳ ἀναγγέλλειν1.Ἐξομολογούμεθα γάρ τῷ Θεῷ, ὡς δυναμένῳ σοφῶς τά καθ’ ἡμᾶς διοικῆσαι· καί τήν θλῖψιν, εἰ ἐπί συμφέροντι, ποιῆσαι ῥᾳδίαν· καί ῥύσασθαι ἡμᾶς τῆς ὀλεθρίας καί φθαρτικῆς λύπης.
Ἁγίου Ἡσυχίου Πρεσβυτέρου, Πρός Θεόδουλον, Λόγος ψυχωφελής περί νήψεως καί ἀρετῆς, Φιλοκαλία τόμ. Β΄,ἔκδ. Ἱ. Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπούρας 2011, σελ. 75.
Σχόλιο: Στίς ποικίλες θλίψεις μας ἄς ἀνοίγουμε ὅπως ὁ Δαβίδ τήν καρδιά μας στόν Κύριο καί ἄς τοῦ ἀναγγέλουμε τήν δυσκολία μας. Ἄς λέμε: «Κύριε ἄς γίνει τό θέλημά Σου καί τώρα καί πάντοτε. Ἄν Ἐσύ θέλεις νά γίνει ἔτσι ὅπως ἐξελίσσεται τό πρᾶγμα, ἄς γίνει. Ἄν ὄχι τακτοποίησέ το Ἐσύ, μέ τήν πανσοφία Σου καί τήν Παντοδυναμία Σου. Μήν ἀφήσεις νά μέ καταπιεῖ ἡ λύπη. Ἄς γίνει τό θέλημά Σου σέ ὅλα. Γνωρίζω ὅτι πάντα μοῦ δίδεις τό καλλίτερο γιά τό αἰώνιο καλό μου, γιά τή σωτηρία μου».
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης.