Στο βίο του αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου (4ος αι.) αναφέρεται μια εντυπωσιακή εμφάνιση θεϊκής φωτιάς σε ώρα θείας λειτουργίας.
Μια Κυριακή λειτουργούσε ο όσιος με τον μαθητή του Δομετιανό.
Ο Μέγας Ευθύμιος.
Κάποια στιγμή ο Τερέβωνας, που ήταν πριν Σαρακηνός και στεκόταν εκεί κοντά, βλέ πει να κατεβαίνει φωτιά από τον ουρανό, ν’ απλώνεται πάνω στο θυσιαστήριο σαν ένα μεγάλο λευκό ύφασμα και να σκεπάζει τον Μεγάλο Ευθύμιο και τον Δομετιανό.
Βλέποντας το εξαίσιο θαύμα ο Τερέβω νας φοβήθηκε κι έκανε πίσω. Η θεϊκή φωτιά διατη ρήθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος του τρισάγιου ύμνου.
Εκτός από τον Μεγάλο Ευθύμιο και τον Δομετιανό, που βρέθηκαν μέσα στη φωτιά, το θαύμα το είδε και ο μοναχός Γαβριήλιος, που είχε τότε είκοσι πέντε χρόνια στο μοναστήρι και διακρινόταν για την ψυ χική του καθαρότητα.
Πολλές φορές, όταν λειτουργούσε ο όσιος Ευθύμι ος, έβλεπε αγίους αγγέλους να συλλειτουργούν μαζί του. Συχνά επίσης, όταν μετέδιδε στους μοναχούς τη θεία Κοινωνία, έβλεπε άλλους να φωτίζονται και άλλους να κατακρίνονται απ’ αυτήν σαν ανάξιοι του θείου φωτισμού.
Γι’ αυτό τους συνιστούσε πάντοτε προσοχή, δοκιμασία και μετάνοια πριν προσέλθουν στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας.
Κυρίλλου Σκυθοπολίτου, «Βίος του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου».