ΛΟΓΟΣ ΕΚΤΟΣ   Περί μνήμης θανάτου   1.Πρίν από κάθε λόγο προηγείται η σκέψις. Έτσι και η μνήμη του θανάτου και των αμαρτιών μας προηγείται από τα δάκρυα και το πένθος. Διά τούτο και τα ετοποθετήσαμε στην φυσική τους θέσι και σειρά του λόγου. 2.Η μνήμη του θανάτου είναι καθημερινός θάνατος. Και η μνήμη…

Από τον βίο του αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχη Ο μέγας Θεοδόσιος, επειδή ήξερε ότι γι’ αυτούς που διάλεξαν να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού τίποτε άλλο δεν βοηθά τόσο πολύ στην απόκτηση της αρετής και στη διατήρησή της όσο η μνήμη του θανάτου, τι σκέφτηκε να κάνει; Έδωσε εντολή στους μαθητές του να…

 Η μοίρα όλων των ανθρώπων στη γη – μοίρα αναπόφευκτη για οποιονδήποτε άνθρωπο – είναι ο θάνατος. Τον φοβόμαστε σαν τον πιο σκληρό εχθρό» κλαίμε πικρά για όσους αρπάζει από μας, αλλά περνάμε τη ζωή μας λες και θάνατος δεν υπάρχει διόλου, λες και είμαστε αιώνιοι πάνω στη γη. Γιατί σε ξεχνώ, τάφε μου; Εσύ με…

«Ἡ ὑπέρβαση τοῦ φόβου», α΄ μέρος    Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (Δημήτρια 2020)  Θέλω πρωτίστως νά εὐχαριστήσω τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μέ ἀξιώνει γιά μία ἀκόμη φορά νά εἶμαι σ’ αὐτόν τόν ἱερό χῶρο τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (τόν ναό) καί νά προσκυνῶ τό Ἅγιο Λείψανό του, καί τῶν ἄλλων ἁγίων, τοῦ Ἁγίου…

Ο χρόνος φεύγει σαν να έχει φτερά. Πόσο σύντομη είναι η επίγεια ζωή μας μπροστά στην Αιωνιότητα, σαν κόκκος άμμου στη θάλασσα! Όμως πολύ λίγο σκεφτόμαστε την Αιωνιότητα, πολύ λίγο προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν. Πολύ μας τραβάει η γη και ξεχνάμε να σκεφτούμε το μόνο που έχουμε ανάγκη. Κύριε, δος μου μνήμη θανάτου!     Όσιος…

Ο θάνατος είναι ευλογία του Θεού, γιατί αν δεν τον επέτρεπε ο Θεός, θα ήταν το κακό αθάνατο. Καρκίνοι, αρρώστιες, βάσανα κ.ά. θα υπήρχαν αιώνια στον άνθρωπο. Εμείς θάνατο ακούμε και χτυπάμε ξύλο, λες και απομακρύνουμε έτσι τον θάνατο. Ούτε καν θέλουμε να θυμόμαστε τη λέξη θάνατος.

Δεν έχω χριστιανική πίστη. Ούτε στην αθανασία ούτε στο Ευαγγέλιο, γιατί αν είχα τέλεια πεισθεί και πίστευα χωρίς αμφιβολία ότι μετά τον τάφο ξανοίγεται η αιώνια ζωή και η ανταπόδοση των όσων πράξαμε σ αυτόν τον κόσμο, θα σκεπτόμουνα συνεχώς αυτό, χωρίς διακοπή. Η ιδέα της αθανασίας θα με συνέτριβε κυριολεκτικά και θα ζούσα στην…

  Η μνήμη του θανάτου δίνει μεγάλη θέρμη στον πνευματικό ζήλο. Και όταν κανείς σκέπτεται ότι ίσως πεθάνει μετά από μία στιγμή, μετά από λίγη ώρα, μετά από μία μέρα, ένα μήνα, ένα χρόνο, η σκέψη αυτή είναι μία θέρμανση του ζήλου, ώστε να προσέχει τον εαυτό του, να μην αμαρτήσει, να μη σκεφθεί κακό,…

Επιστολή 1η Όσον περνά η ηλικία μου, τόσον και αισθάνομαι των επιγείων το άστατον, το μάταιον. Αχ, τι μάτην ταραττόμεθα; Βραχύς ο βίος μας, κόνις, τέφρα, όνειρον και εις ολίγον καιρόν αχρειούμεθα. Σήμερον έχεις υγείαν και αύριον την χάνεις. Σήμερον γελά το πρόσωπον και εις ολίγον σκυθρωπάζεις. Τα μάτια από την πολλήν χαράν και αγάπην…

Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Μετάνοια καί Μνήμη θανάτου» Εὐεργετινός, Τόμος 1, Ὑπόθεση δ΄- ε΄ Ὁμιλία στίς 19-8-2017 Ὑπόθεσις ἐκ τοῦ Εὐεργετινοῦ Δ΄. Εἶναι μία μικρή ὑπόθεσις, πού ἔχει τίτλο «Ὅτι οἱ ἀθενεῖς πρέπει νά ὁδηγοῦνται σιγά-σιγά στά ἔργα τῆς μετανοίας» καί εἶναι ἀπό τό Γεροντικό. «Ἕνας ἀδελφός ἔπεσε σέ πειρασμό, δηλαδή σέ ἁμαρτία. Τόσο δέ μεγάλη…

 Γίνεται λόγος γιά τό θάνατο καί μερικοί ἀποροῦν΄ γιατί νά μήν ὑπάρχη πρόγνωση τοῦ χρόνου πού θά ἒρθη ὁ θάνατος; Ἀφοῦ εἶναι ἐυεργετική ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, δέν θά ἢταν ὠφέλιμη καί ἡ γνώση τοῦ χρόνου πού αὐτός θά συμβῆ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι΄ὂχι! Ἡ ἀμέλεια καί ἡ ραθυμία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τόσο μεγάλη, πού θά…

 Ἡ ἐπιγραφή στήν πόρτα τοῦ κελλιοῦ τοῦ γέροντα Σωφρονίου ἔγραφε:Αἴθουσα ἀναμονῆς τοῦ θανάτου http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_310.html?m=1

   Παλιά στα Κοινόβια υπήρχε ένας μοναχός που είχε ως διακονία να θυμίζη στους άλλους Πατέρες τον θάνατο… Περνούσε λοιπόν την ώρα της διακονίας από όλους τους αδελφούς και έλεγε στον καθέναν: «Αδελφέ, θα πεθάνουμε»!   http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/11/blog-post_879.html

 ”Θέλω να σας πω κάτι πολύ σημαντικό, θέλω να σας πω για την μνήμη του θανάτου, διότι ο θάνατος βρίσκεται πολύ κοντά στον καθένα μας, όπως ήταν τόσο κοντά σε μένα το προηγούμενο Σάββατο. Ο καθένας από μας μπορεί να πεθάνει ξαφνικά, τότε που δεν περιμένει. Γνωρίζετε ότι η ζωή πολλών ανθρώπων τελειώνει ξαφνικά και…

Η μετά θάνατον ζωή   Οι υπόδικοι νεκροί – Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται; – Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλά «φαϊντά γιοκ»[52], δηλαδή δεν ωφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τι έκανε, και, όταν ξεμεθύση, κλαίει και…

  ..Μερικοί νομίζουν σφαλερά πώς η μνήμη του θανάτου δηλητηριάζει τή ζωή.  Δέν τή δηλητηριάζει.

Έτσι έγινε με τόν μοναχό Ησύχιο τον Χωρηβίτη, ο οποίος, έπειτα από μια βαριά αρρώστια, πέθανε. Η ψυχή του, όμως, υστερ’ από μιάν ολόκληρη ώρα, επανήλθε στο σώμα Τότε εκείνος ικέτεψε όλους όσοι ήταν κοντά του να φύγουν αμέσως καί να τόν αφήσουν μόνο. Καί αφού έχτισε την πόρτα τού κελιού του, έμεινε κλεισμένος εκεί…

    Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα    Παραπονιέσαι ὅτι σέ βασανίζει μιά ἀκατανίκητη ὀκνηρία. Αὐτός ὁ πειρασμός συχνά μαστίζει ἐκείνους πού ἀναλαμβάνουν τόν πνευματικό ἀγώνα. Γιά τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τήν ὀκνηρία οἱ Πατέρες συνιστοῦν νά καλλιεργήσουμε μέσα μας τή μνήμη τοῦ θανάτου καί τῆς Κρίσεως, μέ τά δύο ἐνδεχόμενά της: τήν αἰωνια κόλαση ἤ τήν…

  Τοῦ ἁγίου Ἐφραὶμ Ἀδελφέ, νὰ περιμένεις κάθε μέρα τὸ θάνατό σου καὶ νὰ ἑτοιμάζεσαι κατάλληλα γιὰ τὴν πορεία ἐκείνη. Γιατὶ τὸ φοβερὸ πρόσταγμα θὰ ἔρθει ὅταν δὲν θὰ τὸ περιμένεις. Καὶ ἀλίμονο σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ θὰ βρεθεῖ ἀνέτοιμος. Ἂν εἶσαι ἀκόμα νέος, ὁ ἐχθρὸς σοῦ σπέρνει συχνὰ λογισμοὺς σὰν κι αὐτόν: «Νέος εἶσαι ἀκόμη….

Ὑπόθεση ΛΔ΄(34)  «ΛΟΓΟΙΚΑΙΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΓΙΩΝΠΑΤΕΡΩΝ»  Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάχη  Ὁ μέγας Θεοδόσιος, ἐπειδή ἤξερε ὅτι γι᾿ αὐτούς πού διάλεξαν νά ζοῦν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τίποτε ἄλλο δέν βοηθᾶ τόσο πολύ στήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς καί στή διατήρησή της ὅσο ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, τί σκέφτηκε νά κάνει; Ἔδωσε ἐντολή…

 Ο θάνατος έρχεται ως κλέπτης ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης ) Σκέψου το …

     ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ (ΛΟΥΚΑ).ΕΛΕΓΕ ΣΥΧΝΑ….   Ο πατήρ Ανδρόνικος έλεγε συχνά: “Φοβούμαι τρία πράγματα: Πώς θα πεθάνω, πότε θα πεθάνω και πού θα βρεθώ. Κατάλαβες;” Απάντησα: “Κατάλαβα, μπάτουσκα”. Στο κελί τού πατρός Ανδρονίκου, στον τοίχο, ήταν κρεμασμένος ένας ασπρόμαυρος πίνακας. Εικόνιζε έναν μοναχό, τον θάνατο με την κόσα  και έναν τάφο. Υπήρχε και η επιγραφή:

Ο νους μας πρέπει να μνημονεύει ακατάπαυστα την τελική κρίση του Δικαιοκρίτου Κυρίου μας. Έτσι μόνο τα πάθη μας καταπραΰνονται και αφανίζονται. Η μνήμη του θανάτου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον φόβο του Θεού. Αυτόν τον διώχνουμε μακριά μας, όταν δεν μνημονεύουμε τον θάνατο και τις τιμωρίες που μας περιμένουν.

  Ο ΚΛΗΡΟΣ όλων των ανθρώπων της γής, κλήρος αναπόφευκτος, είναι ό θάνατος. Τον φοβόμαστε ως τον πιο άσπονδο εχθρό μας. Τα θύματά του τα κλαίμε πικρά. Ωστόσο ζούμε σαν να μην υπήρχε θάνατος, ζούμε σαν να είμαστε αιώνιοι πάνω στη γη. Τάφε μου! Γιατί σε ξεχνώ; Εσύ με περιμένεις. Περιμένεις να γίνω ό κάτοικός…