ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ Ο «ΟΦΘΑΛΜΟΣ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Διαφορετικά βλέπουν τά μάτια τῶν ἀνθρώπων καί διαφορετικά ὁ Θεός. Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: «Εἶδα ἄνθρωπον πού φανερά ἁμάρτησε, ἀλλά μυστικά μετενόησε. Καί αὐτόν πού ἐγώ τόν κατέκρινα ὡς ἀνήθικον, ὁ Θεός τόν θεωροῦσε ἁγνόν, διότι μέ τήν μετάνοιάν του Τόν εἶχε…

   Της Χριστούφαντου Διαβάζουμε στό aktines ὅτι τό ἱερό λείψανο τῆς Ἁγίας Βαρβάρας πού φυλάσσεται τούς τελευταίους δέκα αἰῶνες στήν Ἰταλία, ἦλθε μέ τή συγκατάθεση τοῦ Παπικοῦ Καρδιναλίου τῆς Βενετίας καί τοῦ Βατικανοῦ, γιά 15 ἡμέρες στήν Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δῆθεν ὡς εὐλογία – ἀπό τούς αἱρετικούς – μέ ἀφορμή τήν ἔναρξη…

  Ὁ πιστός ἄνθρωπος, ὁ Ὀρθόδοξος πιστός Χριστιανός, σέ στιγμές πνευματικῆς περισυλλογῆς καί ἰδίως κατά τίς ὧρες τῆς προσευχῆς, πού ἡ ψυχή ἀνοίγεται εἰς τήν ἐπικοινωνίαν μέ τόν Τριαδικόν Θεόν, ἐκτός τῶν ἄλλων, ποιεῖ καρδιακήν ἀναφοράν καί δι᾽ ὅλην του τήν συμπεριφοράν. Ἀπό θετικῆς ἀπόψεως βλέπει τήν προσπάθειαν τήν ὁποίαν ἔχει εἰς τό νά βαδίζῃ…

  Ὁ Κύριος, μέ τά λόγια «Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τούς προφήτας καί λιθοβολοῦσα τούς ἀπεσταλμένους…» (Ματθ. κγ´, 37-38) πού ἐξέφρασε μέ τόσον πόνον, πού ὅμως ἀποτελοῦσαν καί μία προειδοποίησιν δι᾽  ὅσα νομοτελειακῶς θά ἀκολουθοῦσαν ( Καταστροφή Ἱερουσαλήμ 70 μ.Χ.), λόγῳ τῆς σκληροκαρδίας καί τῆς ἀμετανοησίας τῶν Ἰουδαίων, ἀπευθυνόταν διά τῆς ”πόλεως Ἱερουσαλήμ” εἰς ὅλον…

  Ποιός εἶπε, ὅτι οἱ ἄνθρωποι, καί μάλιστα οἱ νέοι, ἔπαυσαν νά συγκινοῦνται ἀπό τά διαχρονικά πρότυπα ἀρετῆς; Εἰς κάθε ἐποχήν, καί μάλιστα ὅταν ἐμφανίζωνται οἱ «ἐκπτώσεις» εἰς τήν ἀρετήν καί τήν ἀνδρείαν, τόσον καί περισσότερον ἡ ἀνθρωπότης συγκινεῖται καί μαγνητίζεται ἀπό αὐτά τά πρόσωπα πού πάντοτε ὑπάρχουν μέσα εἰς τήν κοινωνίαν. Ἄς σταθοῦμε ὅμως…

  ΠΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΣΟΔΟΜΩΝ; Ὅπως τό καλόν, ἡ ἁγιότης καί ἡ ἀρετή τῶν ἀνθρώπων ἔχουν διαβαθμίσεις καί ἄνοδον ἕως τήν ἀτελεύτητον κορυφήν τῆς θεώσεως, ἔτσι καί τό κακό ἀκολουθεῖ τήν ἰδικήν του πτῶσιν εἰς τήν κλίμακα τῆς ἁμαρτίας ἕως αἰωνίας κολάσεως. Ἕνα ἀπό τά χειρότερα ἐπίπεδα εἰς τήν κλίμακα πρός τόν πυθμένα τοῦ ᾅδου, εἶναι…

  «ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ…»  Ρίγη συγκινήσεως καί δέος καταλαμβάνει τούς πιστούς εἰς τήν ἀναφώνησιν τοῦ λειτουργοῦ: «Στῶμεν καλῶς· στῶμεν μετά φόβου…». Ὁ οὐρανός ἔχει ἤδη «κατέβη» εἰς τόν ναόν καί ἐντός ὀλίγου, ἐνώπιον τοῦ λατρευτικοῦ σώματος, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, θύτης καί θῦμα , θά προσφερθῇ πρός κοινωνίαν τῶν πιστῶν. Ὅλοι  οἱ πιστοί καλούμεθα νά ἐπιδεικνύωμε…

   Παΐσιε Ὅσιε τοῦ Θεοῦ Γνώρισα ἄνθρωπο στή γῆ πού ζοῦσε στά οὐράνια, τά πέλματα στήν ἄρουρα ὁ νοῦς στήν φωτοφάνεια. Μέ ὁδηγό του τόν Χριστό, μέ βλέμμα ἀετήσιο στήν ἔρημο ἐβάδιζε μέ τοῦ σταυροῦ τόν ἴσκιο. Περιπολοῦσε οὐρανούς συνέκδημος ὁσίων, ἁγνές ψυχές ὡδήγησε εἰς Ἅγια τῶν Ἁγίων.

Ὁ Χριστός μέ τήν Σταύρωσιν καί τήν Ἀνάστασίν Του ἔθεσε τήν Ἐκκλησίαν μέσα εἰς τόν κόσμον. Ὁ Σατανᾶς ἀγωνίζεται νά θέσῃ τήν ἐκκοσμίκευσιν μέσα εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἐπιπλέον δέ, τώρα θέλει νά διώξῃ καί τούς ἐναπομείναντας πιστούς ἀπό τήν Ἐκκλησίαν. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ζοῦν σάν νά πρόκειται νά μήν πεθάνουν ποτέ καί πεθαίνουν σάν νά…

    Ἄς μή λησμονοῦμε, ὅτι ὁ προδότης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως αἱρεσιάρχης Πάπας, ἐπέλεξε τήν ἐγκόσμιον βασιλείαν καί ὄχι τήν Οὐράνιον διά νά γίνῃ Κοσμοκράτωρ – Δαιμονοκράτωρ. Οἱ Παπικοί, περισσότερον ἀπό χίλια ἔτη ἀρνοῦνται τήν μετάνοιαν καί τήν ἐπιστροφήν των εἰς τήν Μητέραν Ἐκκλησίαν. Ὅταν λέγωμε, ὅτι δέν ὑφίσταται θέμα «ἑνώσεως» ὅπως τήν μεθοδεύουν οἱ…

    Παρά τίς τόσες ἐπαναλαμβανόμενες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ πρός τούς Ἰσραηλίτας καί τήν ἀκαταμάχητον προστασίαν Του κάτω ἀπό τήν Παντοκρατορικήν Του σκέπην, ὁ ἀχάριστος αὐτός λαός τοῦ Ἰσραήλ, πού μέ τήν ὅλην του στάσιν προσωποποιεῖ τήν ἀγνωμοσύνην, δέν ἀνταποκρίθηκε οὔτε εἰς τό ἐλάχιστον εἰς ἐκείνην τήν Θεϊκήν ἀγάπην. Θαυμάζει κανείς τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ…

    Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά σταθῇ εἰς τό ὕψος Της, ὡς Νύμφη τοῦ Ἐσταυρωμένου, μακρόθεν κακοδοξιῶν καί αἱρέσεων καί νά μή καταντᾶ θεραπαινίς τοῦ κράτους. Εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό, ὅτι ὅλοι οἱ πονηρευόμενοι «Ὀρθόδοξοι» οἰκουμενισταί, οἱ συμβιβασμένοι καί «σεσημασμένοι» κακοποιοί «Ὀρθόδοξοι», συμβιβάζονται καί συναγελάζονται μέ τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ καί δι᾽ αὐτό τελικῶς σιωποῦν…

    Μετ᾽ οὐ πολύ, δι᾽ ὅσα δεινά ἐπακολουθήσουν, θά ἀκούωμε ἀπό τούς πταίοντας-ὑπευθύνους νά μεταθέτουν τάς εὐθύνας εἰς ἄλλους καί νά ὁμιλοῦν διά τό ποῖος καί διατί πταίει. Θά συντάσσωνται πλήθη ἀναφορῶν, κατηγορητηρίων, «καταδικῶν», «εἰσαγγελικῶν ἀποφάσεων», κλπ., δηλαδή «σέ κουβέντα νά βρισκόμαστε». Οἱ ἴδιοι οἱ κατήγοροι, δηλαδή ὁ λαός, εἶναι κυρίως οἱ πταίοντες.  Πταίουν…

   Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ χώρα μας, ἐπί τῆς οὐσίας, ἔχει πλέον πτωχεύσει καί ὅτι δέν δυνάμεθα νά πορευθοῦμε παρά μόνον διά τῆς ἰσχυρᾶς συνδρομῆς τῶν ξένων. Κάθε τόσον ἀναλύσεις ἐπί ἀναλύσεων καί σχέδια ἐπί σχεδίων ἐξυφαίνονται ἀπό τούς οἰκονομολογικούς καί δή πολιτικούς κύκλους. Ἐμεῖς, φυσικά, δέν θά εἰσέλθωμε εἰς αὐτήν…

   Τό ὅτι οὐδέν ἰσχυρότερον ὑφίσταται τῆς ἀληθείας, τοῦτο ὄχι μόνον τό βλέπει κανείς εἰς τήν παγκόσμιον ἱστορίαν καί τό ἐπισημαίνει εἰς πλείστας ὅσας περιπτώσεις, ἀλλά τό βεβαιώνει καί αὐτός ὁ ἀψευδής λόγος τοῦ Θεοῦ. Πρός ἐπιβεβαίωσιν τῶν ἀνωτέρω, ἀλλά καί πρός ὠφέλειαν, «πρός διδασκαλίαν, πρός ἔλεγχον, πρός ἐπανόρθωσιν…» (1), ἄς δοῦμε τά ὅσα ἀναφέρονται…

   Πολλές εἶναι οἱ ἀνοικτές πληγές πού δέν λέγουν νά ἐπουλωθοῦν εἰς τό ὄνομα τῆς ταλαίπωρης ἐκκλησιαστικῆς «οἰκονομίας», ὅπως τό ὅτι κάποιοι πνευματικοί ἐπιτρέπουν τίς προγαμιαῖες σχέσεις, τήν ἀποφυγήν τεκνογονίας, τήν ἄμβλωσιν τῶν πρώτων ὡρῶν-ἡμερῶν-μηνῶν τῆς κυήσεως, δηλαδή τόν φοβερόν φόνον καί διάφορα ἄλλα ἀνεπίτρεπτα. Εἶναι κολάσιμος ἡ ὑπακοή εἰς αὐτούς τούς πνευματικούς εἰς τοιαῦτα…

    Ἡ στρατευομένη Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἔχει κληθῆ ὑπό τοῦ Θείου Αὐτῆς Δομήτορος νά συμβάλλῃ εἰς τήν διαφύλαξιν, διασφάλισιν καί διακήρυξιν τῆς ἀνοθεύτου Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Παραδόσεως πρός ἁγιασμόν καί σωτηρίαν τῶν μελῶν Της. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία διακυβερνᾶται ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα καί ἡ ἑκάστοτε Ἱεραρχία ἔχει κληθῆ νά ἐφαρμόζῃ τούς Ἱερούς…

    Κάποιοι ἰσχυρίζονται, ὅτι εἰς τό θέμα τῆς τεκνογονίας θά πρέπῃ νά ἐφαρμόζεται ἡ ἐκκλησιαστική «οἰκονομία» ἀπό τούς ποιμένας, διότι εἰς τήν ἐποχήν μας εἶναι ἀδύνατον νά ἐφαρμοσθῇ ἡ ἐκκλησιαστική «ἀκρίβεια». Εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλουν τά πάντα νά ἐναρμονίζωνται μέ τούς Ἱερούς Κανόνας, ὅπως μᾶς τούς παρέδωσαν οἱ Πατέρες, καί ὄχι σύμφωνα…

   Τό ἔργον τοῦ φθονεροῦ ἐχθροῦ μας διαβόλου εἶναι τό νά μᾶς σπρώχνῃ εἰς τήν ἁμαρτίαν. Ἀλλά δέν ἠμπορεῖ νά μᾶς κάμῃ νά ἁμαρτήσωμε, ἐάν ἐμεῖς δέν θέλωμε. Ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὑπεύθυνος, ἐάν θά ἀκολουθήσῃ τόν Χριστόν ἤ τόν δαίμονα. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ξένη πρός τήν φύσιν τῆς ψυχῆς, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς κακῆς…

  ΑΝΑΞΙΟΙ ΤΟΥ «ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ»  Εἰς τήν ἐποχήν μας ἡ ἁμαρτία ἔχει κατακλύσει τά πάντα: Πόρνοι, μοιχοί, παιδεραστές, αἱμομεῖκτες, ὁμοφυλόφιλοι, δολοφόνοι, ἔμποροι ναρκωτικῶν… Μεταμοσχεύσεις καί ἐμπορία ζωτικῶν ὀργάνων ἀπό «ἐγκεφαλικά νεκρούς», δηλαδή ἀπό ζῶντες, ἄπειρες μητέρες παιδοκτόνες λόγῳ τῶν ἀμβλώσεων, διαφθορά, παρανομία… Ἄνθρωποι δίχως Χριστόν. Τόν ἄνθρωπον, λέγει ὁ Ἀριστοτέλης, τόν ξεχωρίζουν ἀπό τό…

    Διά τάς ἁμαρτίας, τήν ἀποστασίαν μας, ἀλλά καί διά τήν προδοσίαν τῶν θρησκευτικῶν καί πολιτειακῶν-πολιτικῶν ἡγετῶν τούς ὁποίους ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἐκλέγομε, τῇ παραχωρήσει τοῦ Θεοῦ, ἔχομε περιπέσει εἰς δουλείαν καί φαίνεται ὅτι ἐπίκειται διωγμός τῆς Πίστεως – μή γένοιτο – χειρότερος ἀπό ἐκεῖνον πού περιέπεσεν τό τότε ποίμνιον μετά τήν Ἅλωσιν. Καί…

  ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ – «ΕΣ ΑΥΡΙΟΝ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ»   Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀμετανοησίας ἀπορρίπτουν τόν Χριστόν δι᾽αὐτό δέν ἔχουν ἀνάπαυσιν καί εἰρήνην. Ἔχουν νομιζομένην ἡσυχίαν. Ἡ στιγμή τῆς πραγματικῆς ἡσυχίας δέν εἶναι ἐκείνη πού κοιμώμεθα, ἀλλά ἐκείνη πού κοιμᾶται ἥσυχη ἡ συνείδησίς μας. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἀντί νά μετανοήσουν καί νά σωθοῦν…