ΠΑΣΧΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ-ΣΙΒΗΡΙΑ 1955
Ποτισμένος από τα ορθόδοξα νάματα και νιώθοντας μέσα του την κλήση του Θεού, χειροτονήθηκε ιερέας. Το 1913 διορίσθηκε εφημέριος στο τσαρικό παρεκκλήσιο, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1930. Τότε ήταν που σήμανε γι’ αυτόν η ώρα της Θυσίας. Ο π. Αλέξιος συνελήφθη και με την απόφαση του δικαστηρίου καταδικάσθηκε για πέντε χρόνια σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως και μετά έζησε εξόριστος στη Σιβηρία. Την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το καθεστώς, επειδή είχε ανάγκη τη βοήθεια της Εκκλησίας, έλυσε λίγο τα σκληρά δεσμά του και η πίστη ανάσανε. Όχι για πολύ όμως. Το 1950 ο π. Αλέξιος συνελήφθη και καταδικάσθηκε σε νέα φυλάκιση σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Αποφυλακίσθηκε το 1955 και το 1964 παρέδωσε τη μακαριά ψυχή του στον Αγαπημένο του Κύριο. Ο π. Αλέξιος ήταν πνευματικό παιδί του νεοφανούς Αγίου της Ρωσικής Εκκλησίας Σεραφείμ της Βύριτσα.
Πολλά θαυμαστά γεγονότα εκπληρώθηκαν στη ζωή του π. Αλεξίου μετά από προρρήσεις του Αγίου Σεραφείμ. Στην τελευταία φυλάκισή του ο π. Αλέξιος έλεγε πως ευχαριστούσε θερμά τον Κύριο γιατί έγινε αιτία να γνωρίσουν πολλές ψυχές το Χριστό.
Η ζωή στη φυλακή σκληρή και απάνθρωπη. Και πιο πολύ τον στενοχωρούσε που δεν του επιτρεπόταν να τελέσει τη Θεία Λειτουργία. Το 1953, όταν πέθανε ο Στάλιν, τα πράγματα φαίνονταν να αλλάζουν. Κάποια μέρα κάποιος έστειλε σ’ ένα φυλακισμένο ιερέα ένα αντιμήνσιο και από τότε τις μεγάλες γιορτές ετελείτο η Θεία Λειτουργία.
Αμέτρητο λεφούσι από πουλιά πετούσαν πάνω από τη φυλακή και παίρνοντας το μήνυμα της Αναστάσεως το μοίραζαν στον κόσμο.
Με δάκρυα ευχαρίστησε το Θεό για το πιο όμορφο Πάσχα που έζησε
στη ζωή του. Γιατί όπως του είχε πει κάποιος γέροντας: «Οι ώρες του πόνου είναι οι πιο γλυκές ώρες της προσευχής».
Αρχιμ.Εφραίμ Παναούση
περιοδικό ”Πειραική Εκκλησία”
http://orthodoxigynaika.blogspot.com/2012/04/1955.html