ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ
Νικόλαος I. Σταυριανίδης,

Πρωτόδικης Δ.Δ.. διπλωματούχος DEA Δημοσίου Δικαίου, DEA Φιλοσοφίας του Δικαίου

Εγκληματικά θρησκευτικά δόγματα είναι εκείνα, το περιεχόμενο των οποίων επιβάλλει ή επιτρέπει την τέλεση εγκλημάτων, είτε ως μέρος λα­τρείας είτε ως θεμιτή πρακτική.

Με τον όρο «εγκλήματα» πρέπει εδώ να νοηθούν οι παραβάσεις δια­τάξεων του νόμου μιας δημοκρατικής χώρας εφόσον συνδέονται είτε από τη φύση τους είτε «εν τοις πράγμασι»:

—  με ουσιώδη παραβίαση των γενικώς παραδεδεγμένων ανθρωπίνων δι­καιωμάτων.

— με σοβαρή προσβολή της δημοσίας τάξεως ή ασφαλείας ή σημαντι­κού κοινωνικού συμφέροντος από τα συνταγματικώς προστατευόμενα (π.χ. περιβάλλον).— με δημιουργία ή διατήρηση μη δημοκρατικών και αυστηρά πειθαρχημένων οργανωτικών δομών στο πλαίσιο των οποίων καλλιεργούνται συστη­ματικά αξίες και πρακτικές ασυμβίβαστες προς τις συνταγματικές αξίες και τα ήθη της δημοκρατικής χώρας που απορρέουν από το σύνταγμα (συνταγμα­τικά χρηστά ήθη).

Με τον όρο «θρησκευτικά δόγματα» πρέπει εδώ να νοηθούν εκείνα τα δόγματα, τα οποία ανεξαρτήτως του όποιου χαρακτηρισμού τους ως «φι­λοσοφικά», «ψυχολογικά», «κοσμοθεωριακά» κ.ο.κ., συνδέονται με κάποια ερμηνεία ή παρουσίαση του τι είναι το ουσιαστικό στην ύπαρξη του ανθρώπου και με βάση αυτόν τον καθορισμό του νοήματος της ανθρώπινης υπάρξεως, προτρέπουν, αμέσως ή εμμέσως, στη συμμόρφωση του όλου τρόπου ζωής του ανθρώπου με τον καθορισμό αυτό.

Είναι έτσι εγκληματικά τα εξής θρησκευτικά δόγματα:

1) Ότι καλό είναι το να κάνει κανείς αυτό που θέλει επιβάλλοντας τη θέλησή του πάνω στους άλλους με οποιοδήποτε μέσον, καλό ή κακό, θεμιτό ή αθέμιτο.

2) Ότι δεν υπάρχει πραγματικά, αληθινά, αλλά μόνον κατά φαντασία ή εκ πλάνης, η διάκριση μεταξύ καλού και κακού, και ότι ο άνθρωπος πρέπει, για να εκπληρώσει τον προορισμό του, να βιώνει έμπρακτα την υπέρβαση της διακρίσεως αυτής κάνοντας κακό ή εξευτελίζοντας τους άλλους ή τον εαυτό του.

3) Ότι καλό ή κακό είναι αυτό που εκάστοτε, χωρίς ή με ασήμαντες προϋποθέσεις ουσίας ή διαδικασίας, ορίζεται ως τέτοιο από την ηγεσία της θρησκείας ή εκκλησίας ή οργανώσεως.

4) Ότι καλό είναι η κατά το δυνατόν άνευ αντιρρήσεων ή σκέψεων υποταγή και υπακοή σε κάποιον ή κάποιους που πρεσβεύουν ή θεωρούνται ότι ενσαρκώνουν κάποιο από τα παραπάνω δόγματα.

5) Ότι ηθικό είναι εκείνο που συντελεί στην εξουδετέρωση με οποιοδήποτε μέσο, κάθε ιδεολογίας ή κάθε προθέσεως διαφορετικής ή αντίθετης από την ιδεολογία και τις προθέσεις της συγκεκριμένης ομάδος, η οποία προ­βάλλεται ως γενική και απόλυτη συνταγή για τη λύση όλων των προβλημά­των της ανθρωπότητας.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ» ΤΕΥΧΟΣ 3 (1995)

http://www.egolpion.com/

 http://www.impantokratoros.gr/CAC5B1A2.el.aspx