Τά πάθη δημιουργοῦνται ὅταν δέν μετανοοῦμε συνεχῶς
Ὅταν δέν μετανοοῦμε, ὅταν ἀπουσιάζει τό καλό, ὅταν δέν κάνουμε καλή χρήση τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν μας δυνάμεων, ὅταν ἀπουσιάζει ἡ ἀρετή, τότε «ὑπάρχει» τό κακό, ἡ ἁμαρτία, τά πάθη, ὡς ἀπουσία-ἔλλειψη τοῦ καλοῦ καί τῆς ἀρετῆς.
Μία ἁμαρτία πού ἐπαναλαμβάνεται πολλές φορές, καί ὁ ἄνθρωπος δέν μετανοεῖ γι’ αυτήν, (αὐτή τότε ἡ ἐπανάληψη) δημιουργεῖ μία κακή συνήθεια. Ἡ κακή συνήθεια ὡθεῖ τόν ἄνθρωπο ὥστε νά διαπράττει ὅλο καί εὐκολώτερα, ὅλο καί περισσότερο, ὅλο καί σέ ἐντονότερο βαθμό τήν συγκεκριμένη ἁμαρτία. Ἡ κακή αὐτήν συνήθεια-ἕξη λέγεται πάθος.Γιά παράδειγμα, ἕνας ἄνθρωπος πού θύμωσε μία φορά χωρίς σωστό λόγο1 ὑπέπεσε στήν ἁμαρτία τοῦ ἄλογου θυμοῦ. Ἐάν ὑποπέσει πολλές φορές στήν ἴδια ἁμαρτία, δημιουργεῖ μέσα του μία κακή ἕξη (συνήθεια), ἡ ὁποία λέγεται πάθος τοῦ θυμοῦ. Ἔτσι, κάθε φορά πού ἀδικεῖται, ταράζεται.
Πολύ εὔκολα, μέ τό παραμικρό, θυμώνει καί παρεκτρέπεται, διότι ἐνεργεῖ μέσα του αὐτό τό πάθος τοῦ θυμοῦ. Ὅσο περισσότερο τό ἐνεργεῖ αὐτό τό πάθος, τόσο εὐκολώτερα πέφτει σ’ αὐτό, τόσο πιό πολύ ὑποδουλώνεται. Χρειάζεται μία ἀποφασιστική κίνηση τῆς ἀνθρώπινης βούλησης, ἡ ὁποία (σέ συνδυασμό-συνεργασία μέ τήν Θεία Χάρη) θά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο σέ μετάνοια, ὥστε νά ἀποτινάξει τό συγκεκριμένο πάθος.
Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔκανε ἀρκετές φορές κακή χρήση τῆς ψυχικῆς του δυνάμεως (δώρο τοῦ Θεοῦ) πού λέγεται θυμός, διότι τό ἔστρεψε σέ λάθος κατεύθυνση. Ἀπόκτησε ἔτσι τό πάθος τοῦ ἄδικου θυμοῦ. Στρέφεται –λόγῳ τοῦ πάθους αὐτοῦ– ἐναντίον ἐκείνων πού ὥφειλε νά ἀγαπᾶ ὄχι μόνο ἐξ ἴσου μέ τόν ἑαυτό του (ὅπως λέγει ἡ ἐντολή τῆς Π. Διαθήκης2) ἀλλά καί πολύ περισσότερο (Κ. Διαθήκη)3. Συνάμα, ἀφήνει ἀπολέμητους αὐτούς πού ἀληθινά τόν ταλαιπωροῦν (τούς δαίμονες καί τούς λογισμούς-ἐπιθυμίες πού αὐτοί ὑποβάλλουν), μή θυμώνοντας δίκαια ἐναντίον τους, κατά τό Γραφικό: «ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε». Ὅταν ὁ θυμός χρησιμοποιεῖται γιά τήν ὑπεράσπιση τοῦ Θεοῦ (ὅταν λ.χ. βλασφημεῖται τόν Πανάγιον Ὄνομά Του) ἤ γιά τήν ὑπεράσπιση τοῦ πλησίον μας, ὅταν αὐτός ἀδικεῖται, τότε ὁ θυμός εἶναι ἀπαραίτητος, ἀναμάρτητος καί δικαιότατος.
1ΣωστόςλόγοςθυμοῦεἶναιὅτανθυμώνουμεδιότιὑβρίζεταιὁΘεόςἤἀδικεῖταιὁπλησίον. Λανθασμένος λόγος θυμοῦ εἶναι ὅταν θυμώνουμε διότι ἀδικούμαστε ἐμεῖς καί προσπαθοῦμε ὀργιζόμενοι νά ὑπερασπιστοῦμε τόν ἑαυτό μας.
3Στήν Κ. Διαθήκη διδαχθήκαμε ἀπό τόν Κύριο νά ἀγαποῦμε τούς ἀδελφούς μας ὅπως μᾶς ἀγάπησε Ἐκεῖνος: «Ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν͵ ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους· καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους.(Ἰωαν. 13,34)». Ὁ Κύριος μᾶς ἀγάπησε μέχρι τέλους: «Ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ͵ εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς» (Ἰωαν. 13,1).Μᾶς ἀγάπησε μέχρι θανάτου «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου͵ θανάτου δὲ σταυροῦ» (Φιλιπ. 2, 8). Μέ τήν ἴδια ἀγάπη δηλ. «μέχρι θανάτου» πρέπει νά ἀγαπᾶμε καί ἐμεῖς, ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Δηλ. πρέπει νά ἀγαπᾶμε τόν ἄλλο ξεπερνώντας τήν ἀγάπη στόν ἑαυτό μας καθώς καί τόν φόβο τοῦ θανάτου.
Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr