
Για αυτό και πολλές φορές ο Επισκοπικός θρόνος λέγεται και Διδασκαλικός θρόνος. Ο λόγος του λαού σύμφωνα με τον Ιεράρχη θα πρέπει να καθίσταται πλούσιος μέσα στο ποίμνιο. Ο Ποιμένας θα πρέπει να είναι άμεμπτος σαν πόλη που είναι περικυκλωμένη με τείχη, μαχόμενος όλες τις αιρετικές ομάδες και ορθοτομών το Λόγο της Αληθείας. Για να τα επιτύχει αυτά θα πρέπει να έχει δύναμη στο λόγο που η έλλειψή της βέβαια μπορεί να αναπληρωθεί μέσα από τα έργα του. Έτσι ο συνδυασμός λόγου και έργων φτάνει στην τέλεια οικοδομή.
Στον έκτο και τελευταίο λόγο, κυρίαρχη ιδέα είναι αυτή της ευθύνης του Ιερέα έναντι όλων των ψυχών που του εμπιστεύτηκε ο Κύριος στην παρούσα αλλά και στη μέλλουσα ζωή. Πρέπει να μεριμνήσει για όλο το Ποίμνιό του, μαθαίνοντας όλες τις βιοτικές υποθέσεις και συγχρόνως παραμένοντας μακριά από αυτές. Κρατώντας πιο καθαρή την ψυχή του και από αυτή του Αγγέλου και νεκρώνοντας τις αισθήσεις του, καταφέρνει να σωθεί αλλά και να σώσει. Το έργο του φαντάζει δυσκολότερο και από αυτό των μοναχών καθώς οι δεύτεροι αν καταφέρουν να αντιμετωπίσουν τις βιοτικές μέριμνες, καταφέρνουν τη σωτηρία. Τέλος, τονίζει ότι αυτός που θα μπορέσει μέσα από τη συναναστροφή του με τα εγκόσμια να διατηρήσει την καθαρότητα, την αγιότητα, την καρτερία και όλες γενικά τις μοναχικές αρετές, είναι πολύ πιο άξιος από κάποιον που ζει στην έρημο.
Πηγές:
Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Άπαντα τα Έργα, τόμος 28, Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας(ΕΠΕ), Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 33-309
http://www.pemptousia.gr/2015/07/i-sindesi-klirou-ke-laou-kata-ton-iero-chrisostomo/