Θεοτοκίον
«Ὥ Παναγία Θεοτόκε, Ἰησούν τόν γλυκύτατον
τεκοῦσα τούς ὑμνοῦντάς σε νῦν, περίσωζαι λιταῖς σου,
ἐκ πάσης περιστάσεως, καί κινδύνων ἀδοκήτων».
Θεοτοκίον
«Μεμολυσμένον ὄντα τόν νοῦν μου, Παρθένε,
ταῖς ἁμαρτίαις, σύ μόνη Ἀμόλυντε, ἐκλιπαρῶ,
ἀποκάθαρον νῦν ταῖς πρεσβείαις σου».
«Αχ Κύριε! Τί βρωμιά υπάρχει μέσα μου! Μου ήρθε ο λογισμός ότι ο τάδε και ο τάδε με προσέβαλε, κι ο λογισμός δεν λέει να με αφήσει… Κατόπιν, άκουσα για τον πόλεμο σε τούτη και την άλλη χώρα, και και για την αδικία που γίνεται εδώ κι εκεί. Και ξανά οι λογισμοί δεν λένε να με αφήσουν σε ησυχία, και ξεκίνησα να διατυπώνω την άποψή μου. Έξαφνα, η ειρήνη μέσα μου σκόρπισε – άρχισα να κόβω γνώμες…».
Πρέπει να εναποθέσουμε τα πάντα στον Κύριο. Αυτός θα φροντίσει τα πάντα στον κόσμο.
Οι λογισμοί μας δεν πρέπει να ἀνακατεύονται με αυτά τα επίγεια πράγματα. Αν τους αφήνουμε να το κάνουν αυτό, θα είμαστε πάντοτε σε εμπόλεμη κατάσταση με τον κόσμο, θα μαλώνουμε με τα λόγια και τους λογισμούς, και δεν θα έχουν ειρήνη. Στό τέλος της επίγειας ζωής μας θα αποκαλυφθεί αίφνης ότι έχουμε συνηθίσει να αντιπαρατιθέμεθα διαρκώς.
Θεοτοκίον
«Φιλάγαθε Μαριάμ, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ἀγάθυνον,
τήν ῥυπαράν μου ψυχήν, καί ῥῦσαι κολάσεως,
καί πάσης κακώσεως, σόν θερμόν οἰκέτην,
τόν ἐκ πόθου ἀνυμνοῦντά σε».
«Νενεκρωμένον μου τόν νοῦν, τῇ τῆς ζωῆς ἐνεργείᾳ,
τῆς ἐκ σοῦ φανερωθείσης ἐν Κόσμῳ ἐξανάστησον, Ἁγνή,
καί πρός ζωήν ὁδήγησον·
σύ γάρ τῇ τοῦ Υἱοῦ σου ἰσχύϊ Ἅδην κατέλυσας».
6. Βάλτε έναν ταπεινό και πράο άνθρωπο στον Άδη κι εκείνος θα δείτε ότι δεν θα διαμαρτυρηθεί.
Θεοτοκίον
«Νῦν Ναούς Θεοῦ, τοῦ ἐν σοί Λόγου σκηνώσαντος,
δεῖξον εὐσπλάγχνως, ὥ Παρθένε Ἁγνή,
τούς τῇ θερμῇ ἐγκαυχωμένους προστασίᾳ Σου».
8. Ο Κύριος θέλησε να σαρκωθεί, διότι ήξερε ότι τα λογικά όντα δεν θα διατηρήσουν την κατάστασή τους. Πρέπει να επιστρέψουμε στην αυθεντική μας κατάσταση, της αγνότητας, πραότητας, ταπείνωσης και αγαθοσύνης, προκειμένου να είμαστε σε κοινωνία με τον Θεό, ο Οποίος είναι αγάπη.
9. Μόνο όταν ο άνθρωπος εισέρχεται σε κοινωνία με τους αγγέλους και τους Αγίους, ικανώνεται η ψυχή να κατανοήσει τα Θεία. Ο Κύριος επιτρέπει κάποιες φορές να συμβεί αυτό σε έναν κανονικό άνθρωπο.
Όταν ένας άνθρωπος πού υποφέρει, δεν βρίσκει ανάπαυση και παραμυθία από κανένα πάνω στη γη, και νιώθει παραμελημένος και απερριμμένος απ᾿ όλους, έρχεται ο Κύριος και παρηγορεί την ψυχή του.
Θεοτοκίον
«Ὁλη, Κόρη, οὕσα ὅλη καλή, ὅλη φαεσφόρος,
Θεοφόρος τε καί λαμπρά,
λάμπρυνον τα ὄματα ψυχῆς μου,
καί φωτοφόρον με ὅλον ἀπέργασαι».
10. Όταν μια ψυχή παραμένει ταπεινή, ο Κύριος την φωτίζει ὁλοένα και περισσότερο.
11. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ενωμένοι με τον Θεό σε τέτοιο βαθμό, που δεν αγγίζει ποτέ το μυαλό τους ακάθαρτος λογισμός. Δεν εισέρχονται ποτέ με τους λογισμούς τους σε κάποιου είδους επαφή με τα πεπτωκότα πνεύματα.
Θεοτοκίον
«Ο Σταυρός τοῦ Υἱοῦ σου, παρθενικόν καύχημα,
πᾶσί σου τόν Τόκον ὑμνοῦσι, δύναμις πέφυκεν,
οὕ ἡ προσκύνησις καί τό πρός σέ καταφεύγειν,
πάθη θεραπεύουσι ψυχῆς καί σώματας».
12. Βλέπουμε από το παράδειγμα του αγίου Ιακώβου του Νηστευτού ότι ο στόχος των πεπτωκότων πνευμάτων είναι να ωθήσουν τους ανθρώπους να διαπράξουν αμαρτίες, ώστε να χάσουν τη δωρεά της θεραπείας και της θαυματοποιίας.
Ἥχος Β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου Σέ νεκρόν.
«Σῶσαι τό σόν πλάσμα βουληθείς,
τῆς Οἰκονομίας τό ὄντως μέγα Μυστήριον,
χάριν ἐξεπλήρωσας, ὥ Ἰησοῦ Ἀγαθέ,
καί τιμῇ ἐξηγόρασας τόν σύμπαντα Κόσμον,
Αἵματος τιμίου σου, Χριστέ γλυκύτατε·
ὄθεν σοῦ δεόμεθα πίστει,
στήριξον ἡμᾶς Ἰησοῦ μου,
ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου, Ὑπεράγαθε».
«Σταυρέ σκῆπτρον ἅγιον τοῦ Χριστοῦ, τούς σέ προσκυνοῦντας
καταξίωσον ἐσαεί, τῷ Κτίστει Θεῷ καθυπακούειν, καί
ὑπ᾿ αὐτοῦ βασιλεύεσθαι ποίησον».
Ἀπό τό βιβλίο: «Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μᾶς».
Ἐκδόσεις ” Ἐν πλῷ “