Τριάντα χρόνια νηστείας και σιωπής -ούτε τα θηρία του δρυμού δεν μπορούν να το αντέξουν!
Το λιοντάρι ξεγελάει την πείνα του με τούς ήχους τού βρυχηθμού του,
το δέντρο θροΐσει, όταν ό άνεμος πλησιάζει τα φύλλα του. Εσύ όμως ούτε θροΐζεις, ούτε βρυχάσαι, ούτε βογγάς.
Ούτε θρηνείς, ούτε το τραγούδι σου ηχεί μέσα στην ερημιά! Πες μου, είσαι άνθρωπος; Ποιο είναι το όνομά σου;
Θά θελήσεις ποτέ με κάποιον να μιλήσεις;
«Ή φωνή, ή φωνή, ή φωνή: Εγώ είμαι ή φωνή – όμως Εκείνος είναι ό
Λόγος του Θεού. Απεσταλμένος είμαι στα παιδιά του Ισραήλ γιά να τούς φωνάξω:
μετανοείτε, ώ άνθρωποι δείτε, έρχεται Εκείνος!
Καλούς καρπούς ποιείτε, ό καθένας κατά τη δύναμή του. Ιδού, ιδού.
Έρχεται -ώ θαύμα θαυμάτων- καταμεσής των υδάτων κρύβεται το πυρ εξ ουρανού!
Ιδού, ό Αμνός του Θεού βαδίζει εν μέσω λύκων.
Λύκοι, ξεπλύνετε στο νερό τη θηριώδη φύση σας!
Τριάντα χρόνια σιωπής και νηστείας:
τί απομένει από το σώμα σου, έκτος από τη φωνή σου;
Το ξεραμένο σώμα σου δεν είναι παρά μια σκιά της φωνής σου,
ή όποια κηρύσσει το νέο: δείτε, ό Θεός ήρθε σ’ εμάς!
Το ξεραμένο σώμα σου ήταν ένα καλάμι πού το έσπασε ό Ηρώδης.
Όμως ή φωνή εξακολουθεί, έτι και έτι, και κανένας δεν μπορεί να τη φιμώσει.
Τίνος φωνή είναι αύτή, πού στο άκουσμά της και οι αιώνες ακόμη, τρέμουν; Ενός πεινασμένου λιονταριού; Όχι, όχι – ενός ανθρώπου της πίστεως.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/01/blog-post_132.html