Η κατάντια του πολιτισμού μας. Το δημόσιο αποχετευτικό σύστημα χώρος απόρριψης των ανεπιθύμητων αγέννητων παιδιών.
Από «Αφήστε με να ζήσω!»
 
Συγκινούμαστε από τα περιστατικά παιδικής κακοποίησης. Σπαρακτικά άρθρα για τα παιδιά των φαναριών, των ιδρυμάτων, τα κακοποιημένα, τα εξαρτημένα, από εμπόλεμες ζώνες. Ταρακουνούν έντονα τη συνείδησή μας. Και είναι λογικό γιατί η εγκατάλειψη των παιδιών σημαίνει αυτοκτονία της κοινωνίας μας. Χωρίς παιδιά δεν υπάρχει αύριο. Υπάρχουν μόνο τα γηρατειά και θάνατος.
 
Υπάρχει όμως μία κατηγορία αδικημένων παιδιών που δεν φαίνεται να μας απασχολεί. Είναι τα παιδιά των υπονόμων. Των αποχετεύσεων, των βόθρων… Αφορά τα παιδιά που πεθαίνουν από τη φαρμακευτική άμβλωση, αποβάλλονται από το γυναικείο σώμα και σύμφωνα με τις οδηγίες πετιούνται στη λεκάνη της τουαλέτας για να απομακρυνθούν με το νερό στην αποχέτευση και όπου αυτή οδηγεί.
 
Η φαρμακευτική άμβλωση ολοκληρώνεται σε δύο φάσεις. Στη πρώτη λαμβάνεται η μιφεπριστόνη (ή σπανιότερα η μεθοτρεξάτη) που θανατώνει ένα κυοφορούμενο παιδί ηλικίας έως 9 εβδομάδων (σύμφωνα με τις επίσημες οδηγίες αλλά και μεγαλύτερο κάποιες φορές π.χ 12-13 εβδομάδων), ενώ ακολούθως η γυναίκα λαμβάνεται μισοπροστόλη έναν παράγοντα που προκαλεί σύσπαση στη μήτρα, ώστε να αποβάλλει το νεκρό παιδί της από το κόλπο.(1)
 
Στις 9 εβδομάδες κύησης το μωρό είναι περίπου 2,5 εκατοστά, ενώ με το σάκο που το περιβάλλει γίνεται μεγαλύτερο.Είναι εμφανή καθώς αναπτύσσονται το πρόσωπο, τα μάτια, στόμα, γλώσσα, ποδαράκια και χεράκια, ενώ έχουν ήδη σχηματιστεί και τα μείζονα όργανα. Εδώ ανήκουν ο εγκέφαλος, καρδιά, πνεύμονες, νεφρά και έντερο.(2) Το παιδί στις 12 εβδομάδες είναι ακόμη μεγαλύτερο, περίπου 6 εκατοστά και είναι εμφανές το φύλο του. (3) Είναι κατανοητό πως εκτρώνεται ένα μωρό στο οποίο ξεχωρίζουν σαφώς τα οργανάκια του.Οι γυναίκες το βλέπουν, το πιάνουν και συχνά τρομοκρατούνται καθώς πολλά γεννιούνται ζωντανά, χτυπά η καρδιά τους και κινούνται.(4)

 
Σε διεθνές επίπεδο οι φαρμακευτικές αμβλώσεις έχουν ξεπεράσει τις χειρουργικές και αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη γενίκευσή τους. Τα χάπια της άμβλωσης είναι στη λίστα με τα «απαραίτητα φάρμακα» του WHO.(5) Οι γυναίκες τα προμηθεύονται με συνταγογράφηση αλλά είναι προσβάσιμα και διαδικτυακά χωρίς τη μεσολάβηση ή εξέταση γιατρού. Η διαδικασία είναι εύκολη καθώς με την πρόσφατη αναθεώρηση του νόμου για τις αμβλώσεις στη πατρίδα μας δεν είναι απαραίτητη η γονεϊκή συγκατάθεση για την άμβλωση ανήλικης, ούτε είναι παράνομη η διαδικτυακή προώθησή της.
 
Η πρακτική είναι θανατηφόρος για τα παιδιά και επικίνδυνη για τις γυναίκες. Τα φάρμακα συχνά επιβάλλονται εκβιαστικά σε γυναίκες θύματα κακοποίησης, trafficking, ανήλικα κορίτσια θύματα μαστροπών ή ασυνείδητων γονέων, δίνονται σε έκτοπες ή και προχωρημένες κυήσεις, χωρίς έλεγχο για πιθανή Rh ευαισθητοποίηση της γυναίκας. Η αιμορραγία και ο πόνος μετά την φαρμ. άμβλωση μπορεί να συνεχίζονται για μήνες, ενώ οι επιπλοκές της αναφέρονται ως 4 πλάσιες από της χειρουργικής.Η φαρμακευτική «διαδικασία» έχει 10πλάσια θνητότητα σε σχέση με την χειρουργική άμβλωση.(6) Θάνατος, στείρωση, σήψη…. Πρόσφατος είναι ο θάνατος 19χρονης στο Καναδά μετά τη λήψη των εκτρωτικών χαπιών. (7) Ουσιαστικά οι ακτιβιστές υπέρ των αμβλώσεων με τη προώθηση της χημικής έκτρωσης αυτοαναιρούνται καθώς καταστρατηγούν ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα για την νομιμοποίηση της άμβλωσης. Πως έπρεπε να νομιμοποιηθεί για να γίνεται σε προστατευμένες εγκαταστάσεις και από επιστήμονες γιατρούς για την ασφάλεια της γυναίκας. (8)
 
Όμως η μέθοδος είναι επιπλέον προσβλητική για τα νεκρά σώματα των εμβρύων- παιδιών και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία. Για τα παιδιά των χειρουργικών αμβλώσεων και τους πλακούντες τους προβλέπεται κάποιου τύπου υγειονομική ταφή. Για τα αναρίθμητα παιδιά των χημικών αμβλώσεων τάφος τους γίνεται συνήθως ο βόθρος και η αποχέτευση ή τα σκουπίδια της γειτονιάς και οι χωματερές. Το σωματάκι τους συνήθως προωθείται μαζί με τον πλακούντα και τους υμένες μαζί με τα υπόλοιπα δημόσια λύματα, και υφίσταται επεξεργασία στις ειδικές εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ ή ανάλογων υπηρεσιών.
 
Δεν είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε ακριβώς τη πορεία αυτής της αρρωστημένης διαδικασίας. Ένα όμως είναι βέβαιο, πως τα αγέννητα παιδιά μας υφίστανται βίαιο θάνατο και ταπεινωτική διαχείριση. Επιστρέφουν κακοποιημένα στο περιβάλλον μαζί με τα φάρμακα που τα σκότωσαν και εισέρχονται στη βιολογική αλυσίδα μέσα από ανεξέλεγκτους μηχανισμούς με άγνωστες συνέπειες.
 
Είναι ντροπή αυτή η κατάντια του πολιτισμού μας. Ο εμβρυικός θάνατος, η εκμετάλλευση της γυναίκας, η προσβολή των παιδικών νεκρών σωμάτων η κατάληξή τους στα λύματα ή τις χωματερές. Η μόλυνση των υπογείων υδάτων και του υδροφόρου ορίζοντα από την μιφεπριστόνη, τη μισοπροστόλη, τους εμβρυικούς υμένες και η άγνωστης φύσεως «επεξεργασία» των νεκρών μωρών. Αναρρωτιόμαστε πού καταλήγουν τελικά τα κορμάκια τους; Φτάνουν στη θάλασσα; Σε κάποιες καλλιέργειες; Στο χώμα; Και σε ποια μορφή ; (9) Αναρρωτιόμαστε τί θα συμβεί εάν αρχίσει η προγραμματισμένη επαναχρησιμοποίηση του νερού των αποχετεύσεων και τί συνέπειες θα έχουν όλα αυτά για τη δημόσια υγεία; (10)
 
Ποια θέση λαμβάνει η πολιτεία που κόπτεται για το δημογραφικό και την στήριξη της μητρότητας; Πού είναι οι γυναικείες οργανώσεις; Πού είναι οι οικολογικές ομάδες; Πού είναι οι νομικοί, οι τεχνολόγοι; Γιατί δεν μιλούν οι υγειονομικοί δημόσιας υγείας που μας τσάκισαν για να εφαρμόσουμε τα παράλογα μέτρα του WHO για τον κορονοϊό; Εφαρμόζουν και πάλι την ίδια εγκληματική «συμμόρφωση» στο θέμα της φαρμακευτικής άμβλωσης; Πού είναι η «ευαίσθητη» στα παιδιά κοινωνία μας;
 
Ας ελέγξει ο καθένας μας τον εαυτό του πόσο ευθύνεται για αυτή την κατάντια και ας κινητοποιηθούμε όπως αξίζει σε όλα τα παιδιά μας.
 
Παραπομπές
 
 
 
 
 
5-https://www.who.int/publications/i/item/WHO-MHP-HPS-EML-2021.02 (σελ. 50, στην 22η λίστα του 2021)
 
 
 
 
 
 
 
http://aktines.blogspot.com/2023/02/blog-post_29.html