Ο Όσιος Ξενοφών μετά της συμβίου του Μαρίας και των τέκνων Αρκαδίου και Ιωάννου (Εορτή Ξενοφών)Ο Όσιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α’ (518-527 μ.Χ.) και Ιουστινιανού (527-565 μ.Χ.). Ήταν πλούσιος συγκλητικός και διακρινόταν για την βαθιά ευσέβειά του προς τον Θεό.Είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Μόλις αυτά τελείωσαν τα εγκύκλια γράμματα, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να μελετήσουν και να σπουδάσουν τη νομική επιστήμη. Καθ’ οδόν το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν ναυάγησε.Διασώθηκαν όμως και μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν μοναχοί. Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζήτησαν και πληροφορήθηκαν ότι διάγουν στην έρημο ασκητικό βίο, δόξασαν τον Θεό και αποταξάμενοι τον κόσμο, ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο.Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στην αρετή και στη φιλανθρωπία, ώστε τους αξίωσε ο Θεός να επιτελούν και θαύματα.
Έτσι η θεία αυτή οικογένεια έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.Ως γενεά ευλογητή τω Κυρίω, της ουρανίου ηξιώθησαν δόξης, ασκητικώς δοξάσαντες Χριστόν επί της γης. Ξενοφών ο Όσιος, και η τούτου συμβία, συν τοις αριστεύσασιν, ιεροίς αυτών τέκνοις, ους ευφημούντες είπωμεν φαιδρώς χαίροις Οσίων χορεία τετράριθμε.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον
Την του βίου θάλασσαν διεκφυγόντες, Ξενοφών ο δίκαιος, συν τη συζύγω τη σεπτή, εν ουρανοίς συνευφραίνονται, μετά των τέκνων, Χριστόν μεγαλύνοντες.
Ο Όσιος Συμεών ο Παλαιός
Ο Όσιος Συμεών ακολούθησε από την παιδική του ηλικία την ερημική ζωή και ζούσε σε ένα μικρό σπήλαιο στο όρος Αμανόν. Δεν απολάμβανε καμία τροφή από εκείνες που συνηθίζουν να απολαμβάνουν οι άνθρωποι.
Για τροφή του χρησιμοποιούσε χόρτα από τους αγρούς.
Ο Όσιος αισθάνθηκε κάποτε την επιθυμία να επισκεφθεί το όρος Σινά. Όταν έφθασε εκεί, εισήλθε στο σπήλαιο, που άλλοτε είχε κρυφτεί ο Μωυσής και παρέμεινε μέσα σε αυτό πρηνής επί επτά ημέρες προσευχόμενος και κλαίων , ζητώντας σημείο της ευλογίας του Θεού.
Και δεν σηκώθηκε από την θέση αυτή, μέχρι που άκουσε θεία φωνή να τον διατάζει να σηκωθεί και να φάγει τρία μήλα που είχαν τοποθετηθεί μπροστά του. Όταν ικανοποιήθηκε η επιθυμία του, επέστρεψε στον τόπο που ασκήτευε και ίδρυσε δύο μοναστήρια.
Εκεί, αφού προηγουμένως ο Όσιος επιτέλεσε πολλά θαύματα προς δόξαν Θεού, κοιμήθηκε με ειρήνη.
Οι Άγιοι Ανανίας ο Πρεσβύτερος, Πέτρος ο δεσμοφύλακας και οι επτά στρατιώτες μάρτυρες
Οι Άγιοι Μάρτυρες έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Την εποχή εκείνη ήταν ηγεμόνας στη Φοινίκη ο Μάξιμος. Ενώπιον αυτού του ηγεμόνος οδηγήθηκε το έτος 303 μ.Χ. ο Άγιος Ανανίας, ο οποίος και ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό και χλεύασε τα είδωλα.
Ο Μάξιμος τότε οργίσθηκε και έδωσε εντολή να υποβάλουν τον Άγιο σε φοβερά βασανιστήρια. Για την πνευματική ανδρεία, την οποία έδειξε κατά τις φρικώδεις βασάνους, κέρδισε στην πίστη του Χριστού επτά στρατιώτες, στη δε φυλακή έκανε Χριστιανό και τον δεσμοφύλακα.
Ο Άγιος με την προσευχή του συντάραξε τον ειδωλολατρικό ναό και έριξε τα είδωλα στο έδαφος. Τότε ο ηγεμόνας Μάξιμος θύμωσε περισσότερο και έπνιξε στη θάλασσα τον Άγιο Ανανία μαζί με τον Πέτρο και τους επτά στρατιώτες.
Οι Άγιοι δύο Μάρτυρες
Οι δύο Άγιοι Μάρτυρες, μαρτύρησαν στη Φρυγία μετά από βασάνους και άγρια χτυπήματα.
Ο Όσιος Αμμωνάς
Ο Όσιος Αμμωνάς έζησε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Αντωνίου, τον 4ο αιώνα μ.Χ., ο οποίος έτρεφε προς αυτόν μεγάλη αγάπη και υπόληψη και υπήρξε διάδοχός του στη πνευματική καθοδήγηση των μοναχών του μοναστικού κέντρου Πισπίρ, που βρισκόταν στην αριστερή όχθη του Νείλου.
Σπάνια άνθρωπος έγινε τόσο κύριος του εαυτού του, ώστε να είναι ανώτερος από ύβρεις, ευλογώντας και ευεργετώντας τους υβριστές του.
Ιδιαίτερο δε πνευματικό αγώνα κατέβαλε ο Άγιος για τον φωτισμό και την επιστροφή στην αρετή δυστυχών γυναικών, που είχαν ακολουθήσει τον δρόμο της αμαρτίας. Και ενώ ο κόσμος τον κακολογούσε, αυτός συμβούλευε, παρακαλούσε και προσευχόταν. Έτσι πολλές από αυτές ήλθαν σε μετάνοια και έζησαν με ευσέβεια και σωφροσύνη.
Ο Όσιος Αμμωνάς κοιμήθηκε με ειρήνη προ του έτους 403 μ.Χ. Το συγγραφικό του έργο φανερώνει ασκητή πολύ πεπειραμένο περί τις μυστικές αναβάσεις προς τον Θεό.
Ρώτησαν κάποτε τον Άγιο Αμμωνά, ποια είναι η στενή και τεθλιμμένη οδός. Και εκείνος απάντησε: «Στενή και τεθλιμμένη οδός είναι να πολεμά κανείς τους λογισμούς του και να κόβει για χάρη του Θεού το θέλημά του».
Μνήμη του Μεγάλου Σεισμού
Ο σεισμός αυτός έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα τέλη της βασιλείας του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β’ του Μικρού (408-450 μ.Χ.), υιού του αυτοκράτορα Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.) και της Ευδοξίας.
Ο σεισμός συνέβη ημέρα Κυριακή, τη δεύτερη ώρα της ημέρας. Εξαιτίας δε του σεισμού αυτού, κατέπεσαν τα τείχη της πόλεως και ένα μεγάλο μέρος των οικημάτων και κατ’ εξαίρεση από την περιοχή των Τρωαδησίων Εμβόλων μέχρι του Χαλκού Τετραπύλου.
Οι μετασεισμικές δονήσεις συνεχίσθηκαν επί τρεις ολόκληρους μήνες, μέχρι και της 25ης του μηνός Απριλίου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος.
Κατά την περίοδο εκείνη ο βασιλέας έκανε πάνδημες λιτανείες και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στον Θεό λέγοντας: «Κύριε, μετανοούμε, λύτρωσέ μας από τη δίκαιη οργή Σου και από τα παραπτώματά μας. Έσεισες πράγματι τη γη και την συντάραξες εξαιτίας των αμαρτιών μας, με σκοπό να μας κάνεις να συναισθανθούμε τα παραπτώματά μας και να δοξάζουμε Εσένα τον μόνο αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό μας».
Ο Όσιος Γαβριήλ
Ο Όσιος Γαβριήλ ήταν μοναχός και ηγούμενος της μονής Αγίου Στεφάνου Ιεροσολύμων. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
Μνήμη Ανακομιδής Ιερών Λειψάνων του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου
Κατά την ημέρα αυτή η Εκκλησία εορτάζει την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου (τιμάται 11 Νοεμβρίου) από τη νήσο Πρίγκηπο στη μονή Στουδίου, που έγινε κατά το έτος 844 μ.Χ., επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου Α’ (842-846 μ.Χ.). Το ιερό λείψανο είχε διαφυλαχθεί σώο, ακέραιο και αδιάλυτο σε τέτοιο βαθμό, ώστε ούτε το δέρμα να μην πάθει την παραμικρή αλλοίωση.
Μαζί με το ιερό λείψανο του Οσίου Θεοδώρου μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το ιερό λείψανο του εξορισθέντος αδελφού του, Ιωσήφ του Θεσσαλονίκης (τιμάται 14 Ιουλίου). Και τα δύο ιερά σκηνώματα τα απέθεσαν δίπλα στη σωρό του μακαρίου Πλάτωνος, του ηγουμένου του Οσίου Θεοδώρου.
Ο Όσιος Κλήμης
Ο Όσιος Κλήμης υπήρξε γόνος ευσεβών Χριστιανών που κατάγονταν από την Αθήνα. Ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου και από μικρή ηλικία εκκλησιαζόταν και μαθήτευε στο λόγο του Θεού και τις ψαλμωδίες.
Σε ηλικία τριάντα ετών εγκατέλειψε την ματαιότητα του κόσμου αυτού και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας, ασκητεύοντας στη μονή του Οσίου Μελετίου στον Κιθαιρώνα κοντά σε αυτό το μεγάλο Ασκητή. Εκεί διέλαμψε στη σιωπή, την υπακοή, την άσκηση και την προσευχή. Έλεγε την καρδιακή προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και η καρδία του γέμιζε από παρηγοριά και χάρη. Μέσα στις λίγες αυτές λέξεις συμπύκνωσε ολόκληρη τη θεώρηση του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας.
Όταν έβγαινε από τις Ακολουθίες που γίνονταν στο ναό, ήταν μεταμορφωμένος.
Ένας αδελφός της μονής, ο μοναχός Ιάκωβος, κάποιο βράδυ, είδε τον Όσιο να προσεύχεται και να στέκεται υψούμενος στον αέρα.
Ολόκληρος ήταν λουσμένος στο φως. Ο Ιάκωβος κοίταζε και δεν χόρταινε να βλέπει το θείο θέαμα. Ένιωσε τέτοια συγκίνηση, που γύρισε πίσω στη μονή και μίλησε στους άλλους μοναχούς για την εμπειρία του και γι’ αυτό που είδε.
Έτσι ο ισάγγελος Κλήμης, για να αποφύγει την δόξα και τον έπαινο των ανθρώπων, έφυγε από εκεί και ήρθε στο όρος του Σαγματά, που είναι κοντά στην πόλη των Θηβών και συνέχισε την άσκησή του σε ένα απόκρημνο σπήλαιο.
Μόλις ο Όσιος μπήκε στο σπήλαιο, έκανε το σημείο του Σταυρού και ευχαρίστησε τον Θεό που του χάρισε ένα αχειροποίητο κελί. Ο τόπος αυτός έγινε η γη των ασκητικών παλαισμάτων αυτού, δηλαδή των δακρύων, της ευχής, της νηστείας και της αυστηρής ασκήσεως. Εκεί έμεινε πολλά χρόνια και συγκέντρωσε γύρω του πλήθος μοναχών, τους οποίους καθοδηγούσε θεοφιλώς.
Έτσι, αφού έζησε κατά Θεόν, ο Όσιος Κλήμης κοιμήθηκε το έτος 1111 με ειρήνη. Λίγο πριν παραδώσει την αγία του ψυχή στον Θεό, κάλεσε τους συμμοναστές του και τους είπε: «Σας χαιρετώ, αδελφοί μου. Σας αφήνω την ευλογία μου.
Θα προσεύχομαι για τον καθένα από εσάς. Και ελπίζω σύντομα να συναντηθούμε. Συγχωρείστε με για ότι σας λύπησα. Προσευχηθείτε να δεχθεί ο Κύριος την ψυχή μου. Και να με αξιώσει να συναντήσω τον Όσιο Γέροντά μου, τον Μελέτιο και να του δώσω το φίλημα της αγάπης».
Δεν μπορούσε να πει περισσότερα. Σήκωσε το χέρι και έκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού και βρέθηκε στην ανέσπερη λαμπρότητα της Βασιλείας του Θεού.
Η τίμια κάρα του Οσίου Κλήμεντος, αναβλύζουσα τη Χάρη και την ευωδία του Αγίου Πνεύματος, φυλάσσεται με ευλάβεια στην ιερά μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά Βοιωτίας.
Ο Άγιος Δαυίδ βασιλεύς της Γεωργίας
Ο Άγιος Δαυίδ καταγόταν από τη χώρα της Γεωργίας και βασίλευσε κατά τα έτη 1089-1130. Ήταν υιός του βασιλιά της Γεωργίας, Γεωργίου του Β’ και επονομαζόταν Ισχυρός ή Επανορθωτής. Επί της βασιλείας του η χώρα του είχε κατακλυσθεί από τους Σελτζούκους Τούρκους.
Ο Άγιος, επωφελούμενος από τις εσωτερικές τους έριδες και διχόνοιες, κάλεσε τον λαό στα όπλα και μετά πολλές μάχες κατέλαβε την Τυφλίδα. Αγωνίσθηκε για την Ορθόδοξη πίστη, ανήγειρε πολλούς ναούς και ανακαίνισε τους παλαιούς και διακρίθηκε για την ευσέβειά του.
Ο Όσιος Αρκάδιος
Ο Όσιος Αρκάδιος του Βγιαζνικόφσκϊυ έζησε τον 16ο αιώνα μ.Χ. στη Ρωσία. Μόνασε στη μονή του Αγίου Γερασίμου της πόλεως Βγιαζνίκι της Ρωσίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1592.
Ο Άγιος Γαβριήλ Μητροπολίτης Νόβγκοροντ και Αγίας Πετρούπολης
Ο Άγιος Γαβριήλ, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1801.
Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.
Ο Άγιος Κύριλλος Μητροπολίτης Καζάν
Ο Άγιος Κύριλλος μαρτύρησε το έτος 1937.
Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί Μέγα Συναξαριστή (synaxarion.gr)