Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: ”έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς”. Ιερός Αυγουστίνος. https://proskynitis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_75.html

ΦΛΟΓΕΡΟΣ ΠΟΘΟΣ ΨΥΧΗΣ, ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ Ν᾿ ΑΓΑΠΑ ΤΟ ΘΕΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ΄ Σέ ἀγαπῶ, Κύριε ὁ Θεός μου, κι ἐπιθυμῶ νά σ᾿ ἀγαπῶ πάντα καί πιό πολύ. Γιατί ἐσυ ᾿σαι πράγματι ἀπ᾿ τό καλλίτερο μέλι γλυκύτερος,  ἀπό τό ἐκλεκτότερο γάλα θρεπτικώτερος, κι ἀπ᾿ ὅλο τό φῶς ἀστραφτερώτερος. Γι᾿ αὐτό εἶσαι γιά μένα  κι ἀπ᾿ τό χρυσάφι…

“Αν πιστεύεις ό,τι σου αρέσει από το Λόγο του Θεού και απορρίπτεις ό,τι  δεν σου αρέσει,δεν πιστεύεις στο Λόγο του Θεού,πιστεύεις στον εαυτό  σου.”  Αγ. Αυγουστίνος   http://proskynitis.blogspot.gr/2015/09/blog-post_87.html

  «Κύριε πόσο μ᾿ ἀγάπησες; Σέ βλέπω Σταυρωμένο καί μέσα στίς παλάμες Σου γραμμένο τό ὄνομά μου μέ τό αἷμα Σου». ( Ἱερός Αὐγουστίνος) Πόσο γλυκαίνεται παρήγορα καί ἐλπιδοφόρα ἡ ὕπαρξή μου βλέποντας Ἐσένα πάνω στόν Σταυρό.

Κάποτε ένας άπιστος έλεγε στον ιερό Αυγουστίνο: – Οι εντολές της πίστεως είναι ένα φορτίο που περιορίζει την ανθρώπινη ελευθερία. Αληθινά ελεύθερος είναι μόνο εκείνος πού κάνει ό,τι θέλει ο ίδιος. Κι ο ιερός Αυγουστίνος τού απάντησε με την εξής εικόνα: – Τα φτερά του χελιδονιού είναι ένα πρόσθετο βάρος στο σώμα του.

    *Μὴν προσπαθεῖς νὰ κατανοήσεις γιὰ νὰ πιστέψεις. Πίστεψε γιὰ νὰ κατανοήσεις. *Πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις, η ανταμοιβή είναι να δεις αυτό που πιστεύεις. *Να μη λατρεύεις το Θεό που εσύ δημιούργησες, αλλά το Θεό που δημιούργησε εσένα. *Αν πιστεύεις ό,τι σου αρέσει από το Λόγο του Θεού και απορρίπτεις ό,τι…

 Υπάρχει και κάποια άλλη αθλιότητα καθημερινή, είθε να ήταν αυτή και μόνη! Κάθε μέρα επισκευάζομε τα ερείπια του σώματός μας τρώγοντας και πίνοντας , αυτό δε θα συνεχισθεί, μέχρις ότου καταργήσεις και την κοιλιά και τα φαγητά, όταν θανατώσεις την ανάγκη μου με ένα θαυμάσιο χορτασμό, και όταν ντύσεις με αφθαρσία αιώνια το φθαρτό αυτό…

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΖ΄ Τά τρία, ὁμότιμα μαζί καί συναιώνια πρόσωπα, ὁ Θεός μου ὁ ἀληθινός, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὁ μόνος πού ἔχεις ἀθανασία, καί κατοικεῖς σέ φῶς ἀπρόσιτο, «Ἐσύ πού θεμελίωσες τή γῆ μέ τή δύναμί σου, καί διέπεις μέ τή σοφία σου τήν οἰκουμένη», ἅγιε, ἅγιε, τρισάγιε Κύριε ὁ Θεός…

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Λ΄ Ἡ ψυχή, τήν ὁποία ὄχι ἀπό τόν ἑαυτό σου, ἀλλά διά τοῦ λόγου σου, καί ὄχι ἀπό τά στοιχεῖα ὕλης ὁποιασδήποτε, ἀλλά ἐκ τοῦ μηδενός τήν ἔκτισε, ἔτσι, ὥστε νά εἵναι φύσις λογική, νοερή, ἀσώματη, ἀθάνατη, ἀεικίνητη, – αὐτή πού τή σημάδεψες μέ τό φῶς τοῦ προσώπου σου – εἶναι τόσο ἐπιδεκτική τῆς…

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ΄ Τά πάντα ὑπέταξες στά πόδια τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ὑποταγῆ μόνο ὁ ἄνθρωπος ὁλόκληρος σ᾿ ἐσέ. Καί γιά νάναι ὄλος ὁ ἄνθρωπος δικός σου, κυρίαρχο τόν κατέστησες σ᾿ ὅλα τά ἔργα τῶν χειρῶν σου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ Ἐγώ δέ, τό ἔργο τῶν χειρῶν σου, θά σοῦ ἐξομολογηθῶ γεμᾶτος φόβο ἐνώπιόν σου: «Δέν στηρίζω βέβαια τίς ἐλπίδες μου στά ὅπλα μου, καί τό σπαθί μου δέν πρόκειται νά μέ σώση. Ἀλλά ἡ δεξιά σου καί τό χέρι σου, καί τοῦ προσώπου σου ὁ φωτισμός».

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΓ΄ Ποιός Θεός εἶναι ὅμοιος σου, Κύριε; Ποιός; Μέγας στήν ἁγιότητα, φοβερός καί ὑμνολογημένος, πού κάνει τέρατα καί σημεῖα!

ΑΝΑΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΡΟΣ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄ Μακάρι νά σέ γνώριζα, Κύριε, πού μέ γνωρίζεις! Μακάρι νά σέ γνώριζα ἐσέ, Κύριε, βαθειά – συνειδητά, ἐσένα, Δύναμι τῆς ψυχῆς μου!

Δέσποτα Χριστέ ὁ Θεός, ὁ τοῖς πάθεσί Σου τά πάθη μου θεραπεύσας, καί τοῖς τραύμασί Σου τά τραύματά μου ἰατρεύσας, χάρισαί μοι τῷ πολλά Σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως· συγκέρασόν μου τό σῶμα, ἀπό ὀσμῆς τοῦ ζωοποιοῦ σώματός Σου, καί γλύκανόν μου τήν ψυχήν τῷ Σῷ τιμίῳ αἵματι, ἀπό τῆς πικρίας ἥν με ὁ ἀντίδικος ἐπότισεν.

EYXH ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΝ Κύριε ὁ Θεός, χάρισαί μοι ἐξ ὅλης μου τῆς καρδίας Σέ ποθεῖν· ποθοῦντι Σέ ζητεῖν· ζητοῦντι Σέ εὑρεῖν· εὑρόντι Σέ ἀγαπᾶν· ἀγαπήσαντι δέ, τῶν ἐν ἐμοί κακῶν ἀπαλλαχθῆναι· ἀπαλλαχθέντι δέ, μηκέτι πάλιν ἐπί τά αὐτά ἐπιστρέψαι.