Προ της ελεύσεως του Σωτήρος Χριστού εις τον επίγειόν μας κόσμον, ημείς οι άνθρωποι ηξεύραμεν μόνον τον θάνατον· και ο θάνατος ημάς. Κάθε τι το ανθρώπινον ήτο διαπεποτισμένον με τον θάνατον, αιχμαλωτισμένον και κατανικημένο απ’ αυτόν.   Ο θάνατος μάς ήτο πλησιέστερος και από τον εαυτόν μας και περισσότερον πραγματικός από ημάς τους ιδίους· δυνατώτερος…

“Μην πορεύεσαι μονάχος κανένα δρόμο του κό­σμου αυτού παρά μονάχα έχοντας μπροστά σου τον Κύριο Ιησού ή με την ευχή του Ιησού εμπρός σου, με την πίστη σε Εκείνον εμπρός σου, με την αγάπη προς Εκείνον εμπρός σου, με την ανάσα, το δάκρυ και την κραυγή προς Εκείνον εμπρός σου. Τότε θα φεύγει από μπροστά…

ΠΡΩ *Από τότε πού εμφανίστηκαν σε μας οι εφημερί­δες, ή ανάγνωση δηλαδή των εφημερίδων, έγιναν ή «πρωινή προσευχή του μοντέρνου ανθρώπου». Αυτός ό «μοντέρνος» άνθρωπος μεταλλάσσεται γοργά σε «υπάνθρωπο» του οποίου ό πρόγονος μα και ό έσχα­τος απόγονος είναι ό «απάνθρωπος». ά γ ι ο ς Ι ο υ σ τ ί ν ο ς…

«Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών» και «ποιήσατε καρπούς αξίους της μετανοίας»   Σήμερα είναι μια μικρή Μεγάλη Παρασκευή, μια δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή. Γιατί σήμερα ο μεγαλύτερος άνδρας μεταξύ εκείνων που γεννήθηκε από γυναίκα, Ιωάννης, ο Πρόδρομος και Βαπτιστής του Κυρίου, θανατώνεται.   Την Μεγάλη Παρασκευή, οι άνθρωποι θανατώνουν τον Θεό, σταυρώνουν τον Θεό….

Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: του Αδάμ, του Ιούδα και του πάπα. Η ουσία της πτώσεως εις την αμαρτίαν είναι πάντοτε η ίδια: το να θέλη κανείς να γίνη καλός δια του εαυτού του· το να θέλη κανείς να γίνη τέλειος δια του εαυτού του·   Αλλά τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος…

  Πρέπει νὰ ἦταν τὸ ἔτος 1929, δηλαδὴ ὅταν ὁ Ἅγιος ἦταν σὲ ἡλικία 35 ἐτῶν. Ἦταν καλοκαίρι, καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ Βράνιε μὲ προορισμὸ τὸ Μοναστήρι τοῦ ἁγίου Προχόρου. Πήγαινε συχνὰ στὸ Μοναστήρι αὐτό, μὲ τὸ ὁποῖο καὶ εἶχε ἰδιαίτερο σύνδεσμο, γιατὶ εἶχε μεγάλη ἀγάπη στὸν ἅγιο Πρόχορο. Ἦταν ἤδη καθηγητὴς Πανεπιστημίου στὴ Θεολογικὴ…

Σε όλες τις δυσκολίες σου και στις πιο μεγάλες πτώσεις σου να θυμάσαι την κραυγή αυτής της αγίας εβδομάδας που έχει τη δύναμη να σε αναστήσει: Κύριε, πρὶν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσον με Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ὅταν πεθάνει τό σῶμα, μέ τήν ψυχή πηγαίνουμε ἀπό τή γῆ στό μεταθανάτιο κόσμο, στόν ὁποῖο παραμένουμε «ἄχρις ἡμέρας Ἰησοῦ Χριστοῦ».  Μά καί ἐκεῖ συνεχίζεται τό «ἔργον ἀγαθόν» πού ἀρχίσαμε στή γῆ; Ναί, συνεχίζεται ὅλο, μέχρι νά τελειώσει, γιατί παραμένουμε στήν Ἐκκλησία ὡς ζωντανά μέλη της. Καί μέσα σ’ αὐτή εἶναι πάντα τό Πνεῦμα τό…

Στὴν πραγματικότητα, ὅλες οἱ ἰδεολογίες μποροῦν νὰ συνοψιστοῦν σὲ δύο εἴδη: ἐκεῖνες γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ἐκεῖνες γιὰ τὸν ἀντίχριστο. Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σ᾽αὐτὸ τὸν κόσμο, γιὰ νὰ λύσει ἕνα πρόβλημα στὴν πραγματικότητα:

Ὁλόκληρον τὸ Εὐαγγέλιον συνοψίζεται εἰς μίαν παραγγελίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς ὅλους ἡμᾶς: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί» (Α’ Πετρ. 1,16). Ἡ ὁδὸς τῶν χριστιανῶν εἶναι: «ἡ τῶν ἁγίων ὁδός» (Ἑβρ. 9,8). Μόνον ὁ ἅγιος εἶναι ὁ ἀληθινὸς διδάσκαλος καὶ παιδαγωγός, ἀληθινὸς «διαφωτιστής», καὶ μόνον ἡ ἁγιότης εἶναι ὁ ἀληθινὸς φωτισμός. Μόνο ὁ ἁγιασθεὶς ἄνθρωπος…

2,3. «εν ω εισί πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι»   Με την βοήθεια της Εκκλησίας, που είναι εδώ στην γη, είναι οργανικά «ενωμένος» ο επίγειος με τον ουράνιο κόσμο. Γιατί στον Θεανθρώπινο οργανισμό της περιλαμβένει όλους τους κόσμους. Σε αυτήν υπάρχει κάθε αθάνατη σοφία και γνώση. Μόνο που αυτά είναι «κεκρυμμένα»,…

Όταν κάποια μοναχή, επισκέφθηκε τον άγιο Ιουστίνο (Πόποβιτς) στο κελί του για να του προσφέρει λίγο καρπούζι, εκείνος ευχαρίστως το δέχθηκε. Φεύγοντας η μοναχή, κοίταξε περίεργα από τη κλειδαρότρυπα, αν ο άγιος θα το φάει και με έκπληξη τον είδε να ρίχνει στάχτη πάνω στο καρπούζι και μετά να το τρώει.

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ἐπισημάνει πολλὲς φορές, ἡ αἱρετικὴ Δύση ἀργοπεθαίνει συμβολικὰ καὶ κυριολεκτικά. Εἶναι πλέον ἕνα τυμπανιαῖο πτῶμα, τὸ ὁποῖο ἀναδίδει ἀνυπόφορη ἠθικὴ μπόχα. Ὁ νεοφανὴς ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ὁ μέγας θεολόγος καὶ ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, προβλέποντας τὸ «θάνατο» τῆς Εὐρώπης, ἔγραψε: «Χωρὶς τὸν Θεὸν ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι παρὰ ἑβδομήκοντα κιλὰ αἱμόφυρτης ὕλης. Τί εἶναι…

«Η σκέψη είναι πάντοτε μία καρφίτσα, πάνω της δεν μπορείς ποτέ σου να σταθείς. Μονάχα η προσευχή είναι βράχος ακλόνητος επάνω στον οποίο μπορώ ολόκληρος να στέκομαι και να επιβιώνω». Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς https://proskynitis.blogspot.com/2020/06/blog-post_988.html

* …τον γνήσιο ιερέα δεν θα πρέπει να σκανδαλί­ζουν μήτε οι κακοί ιερείς μα μήτε και οι κακοί αρχιε­ρείς. Αυτός πάντοτε ατενίζει πάνω από αυτούς, πάντο­τε προσβλέπει προς τούς αγίους ιερείς και αρχιερείς. Βλέπει τον ιερό Χρυσόστομο, τον άγιο Σάββα, τον ιερομάρτυρα διάκονο Αββακούμ και πλήθος άλλων α­γίων. Προς αυτούς αναφέρεται ολόψυχα, αυτούς θαυ­μάζει και…

Εν ονόματι της Εκκλησίας και των Θεανθρωπίνων αγιασμάτων και αληθειών δεν μπορεί να λάβει χώρα κανένας συμβιβασμός. Η αποστολική και αγιοπατερική πιστότητα σε κάθε δικό της, αποτελεί τον κορυφαίο κανόνα στην σχέση μας έναντι της Εκκλησίας: Η πιστότητα σημαίνει ακρίβεια. Κανενός είδους αμαρτίες δεν επιτρέπεται να ευλογούνται, κανενός είδους πράγματα, τα οποία θα κατέλυαν την…

Ο άνθρωπος είναι μεγάλος μόνον δια του Θεού και εν’ τω Θεώ· τούτο είναι η θεμελιώδης αρχή του θεανθρωπίνου πολιτισμού. Χωρίς τον Θεόν ο άνθρωπος δεν είναι παρά εβδομήκοντα κιλά αιμόφυρτου ύλης. Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τον Θεόν, αν όχι τάφος παραπλεύρως εις τον τάφον; Ο Ευρωπαίος άνθρωπος έχει καταδικάσει εις θάνατον τον Θεόν…

Κάποια κοσμική συνωμοσία υφίσταται κατά του πλανήτη μας, επειδή πουθενά στο σύμπαν δεν πεθαίνει τίποτα εκτός από τη γη. Το νησί του θανάτου, το μοναδικό νησί του θανάτου στο οποίο κανείς πεθαίνει, να το, λοιπόν, το μουντό αστέρι μας! Και πάνω απ’ αυτό, γύρω του και κάτω απ’ αυτό, περιφέρονται αναρίθμητα δισεκατομμύρια αστέρια στα οποία…

‘Όταν η Εκκλησία, θα απαγορεύσει στην απλή γιαγιά να ελέγχει τον Επίσκοπό της, τότε θα έρθει και το τέλος της Εκκλησίας…” ~ Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ο Eκκλησιασμός είναι κατ’ αρχήν ανάγκη της ψυχής! Όπως ο πεινασμένος έχει ανάγκη από τροφή και ο διψασμένος από νερό, έτσι και ο Χριστιανός έχει ανάγκη από τον ”επιούσιο άρτο”, που είναι ο λόγος του Θεού και τα Άχραντα Μυστήρια το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και όπως χωρίς τροφή και νερό δεν μπορεί…

Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι βιβλιοθήκη  τήν ὁποία μπορεῖς νά μελετήσεις, ἀλλά βίωμα τό ὁποῖο καλεῖσαι νά ζήσεις. Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

Κάθε Ἱερὸς Ναὸς εἶναι καὶ ἕνα κομμάτι τοῦ οὐρανοῦ ἐπάνω στὴν γῆ. Καὶ ὅταν εἶσαι μέσα στὸν Ναό, ἤδη βρίσκεσαι στὸν οὐρανό. Ἔτσι, ὅταν ἡ γῆ σὲ συνθλίβει μὲ τὴν κόλασή της, τρέξε στὸν Ναό, μπὲς μέσα καὶ νά, εἶσαι μέσα στὸν παράδεισο!

Σοφία είναι το να ζει κανείς με ευαγγελική «ευ­ταξία», με ευαγγελική «ακρίβεια». Αφροσύνη πάλι εί­ναι το να ζει κάποιος διασκεδάζοντας ατάκτως, ανα­λώνοντας την ψυχή του σε αμαρτίες και πάθη. Σοφός εκείνος πού χτίζει το οικοδόμημα της ψυχής του στην τήρηση των ιερών εντολών του Ευαγγελίου. Άφρων είναι εκείνος πού πράττει το αντίθετο. Γιατί όλα όσα…

Εκτός των σωματικών κόπων στην έρημο, ο όσιος Σεραφείμ, για να προκόψει όσο το δυνατόν περισσότερο στην πνευματική τελειοποίηση, παραδινόταν στις υψηλές εργασίες του νου και της καρδιάς και μελετούσε πολλά βιβλία, ιδίως την αγία Γραφή, τα έργα των αγίων Πατέρων και τα λειτουργικά βιβλία. Γι’ αυτόν το σημαντικότερο βιβλίο ήταν το άγιο Ευαγγέλιο, το…

  Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς († 1979) Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι οἱ χριστιανοὶ εἶναι χριστιανοί, ὅταν σκέπτονται, καθένας μόνος του ἀλλὰ καὶ μεταξύ τους, ὡς σύνολο, ὅ,τι εἶναι «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», διότι αὐτὸ εἶναι τροφὴ αἰώνια γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή. Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη παραμένει ἀτελὴς καὶ ἀνολοκλήρωτη ὅσο δὲ μεταμορφώνεται μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ σὲ…

  http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/04/blog-post_951.html?m=1

 Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία,…

ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ Ὁ ἄνθρωπος μεταξύ διαβόλου καί Θεοῦ (Ἐπιμέλεια π. Ἀθανασίου Μηνᾶ) (Ἕνα μικρό ἀντίδωρο στούς ἀπανταχοῦ ἀγωνιζομένους ὀρθοδόξους χριστιανούς) Σέ τοῦτον τόν κόσμο, ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται πάντοτε μεταξύ τοῦ διαβόλου καί τοῦ Θεοῦ, συμφιλιώνεται εἴτε μέ τόν ἕνα εἴτε μέ τόν Ἄλλο, ζεῖ εἴτε μέ τόν ἕνα εἴτε μέ τόν Ἄλλο. Εἶναι…

 Ο άνθρωπος είναι τοποθετημένος στο δρόμο ανάμεσα στον παράδεισο και στην κόλαση, ανάμεσα στον Θεό και στο διάβολο. Κάθε σκέψη και λογισμός του ανθρώπου και κάθε αίσθησή του φέρνει λίγο την ψυχή ή στον παράδεισο ή στην κόλαση. Εάν είναι έλλογος (δηλ. κατά Θεόν) η σκέψη και ο λογισμός συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό…

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: «Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι βιβλιοθήκη, τήν ὁποία μπορεῖς νά μελετήσεις, ἀλλά βίωμα τό ὁποῖο καλεῖσαι νά ζήσεις» Πηγή https://paraklisi.blogspot.com/2019/02/blog-post_17.html