Ὁμιλία τῆς Γερόντισσας Μακρίνας Βασσοπούλου, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Λόγια Καρδίας»,   ἐκδόσεις Ἱ.Μ. Παναγίας Ὁδηγητρίας Πορτιαριὰ Βόλου   Δὲν χορταίνονται τὰ «γράμματα» τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος! Ἕνας Θεὸς δὲν μπόρεσε νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο λεῖο. Τὸν ὕβρισαν καὶ Τὸν ἐβλασφήμησαν. Εἴδατε τί ἔλεγε. «Διψῶ», «Κύριε, ἰνατὶ μὲ ἐγκατέλιπες;». Εἶχε πόνο τὴν ὥρα τοῦ Σταυροῦ, γιατί γνώριζε…

Θέλω κάτι να επισημάνω για την Θεία Λειτουργία, για τη στιγμή τού «Άξιόν εστί».  Εκείνη την ώρα να προσέχουμε τον λογισμό μας και να σταυρώνουμε όλο το σώμα μας, διότι είναι παρών ο Θεός. Εκείνη την ώρα αποκαλύπτει πολλά πράγματα ο Θεός και πολύ μάς ενισχύει. Εκείνη την ώρα επισκιάζει ή Χάρις τού Παναγίου Πνεύματος….

Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε καί πόσο πρέπει αυτές τίς μέρες να τίς εκτιμούμε καί να τις σεβώμαστε! Πρέπει να σκεφτώμαστε, τό βράδυ πού πηγαίνουμε να κοιμηθούμε: «Θά τήν ξαναβρούμε αυτή τή ζεστασιά, αύτό τό ζεστό φαγητό πού τρώμε; Θά ξαναβρούμε αύτά τά καλά πού έχουμε, αυτή τήν ήσυχία;». Δέν ξέρουμε τί ξημερώνει- αύτά…

Ή Γερόντισσα Μακρίνα ευλαβείτο πολύ καί δύο άλλους συγχρόνους Αγίους Γέροντες Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη (1906- 1991) καί Παΐσιο ‘Αγιορείτη (1924-1994). Τον Άγιο Πορφύριο επισκέφτηκε τό 1984 στήν Αθήνα, μέ σκοπό να τού ζητήσει να «σταυρώση» τό χέρι της, όπου είχε πάθη κάταγμα, γιά να αποφυγή την επέμβαση, επικίνδυνη λόγω τού διαβήτου της. Εκείνος δεν έδωσε σημασία…

 Δεν ωφελεί νηστεία στις τροφές και συγχρόνως να κατακρίνουμε, να ψιθυρίζουμε, να αργολογούμε και να γυρίζουμε εδώ και εκεί. «Ευχή, σιωπή και εργασία… Για να νικήσει κανείς τα πάθη του πρέπει να κοιτάζει μόνο τον εαυτό του, όχι δεξιά και αριστερά…

  Σεπτέμβριος 1983 Μου έλεγε κάποτε ένας ιερεύς: «Καθώς ήμουν στην Προσκομιδή και έλεγα “Μνήσθητι, Κύριε… Μνήσθητι, Κύριε…” και είχα πλάι μου την εκκλησάρισσα μοναχή που διάβαζε και εκείνη ονόματα, μια στιγμή άκουσα σαν να μιλούσε. Της λέω: “Τι συμβαίνει;”. “Να, μνημόνευσα την εξαδέλφη μου, γιατί έχει τα σαράντα της σήμερα. Μόλις είπα ‘Μνήσθητι, Κύριε…

  Άμα ο άνθρωπος βρίσκεται συνέχεια στην προσευχή βλέπει ένα φως μέσα στην ψυχή του, βλέπει μία λάμψη, ένα μεγαλείο, του έρχονται άφθονα δάκρυα, γλυκά και νόστιμα, αισθάνεται ένα χορτασμό, που δεν μπορεί να τον συλλάβει ο νους του. Γερόντισσα Μακρίνα Πηγή https://paraklisi.blogspot.com/2018/05/blog-post_502.html

   Η κατάκριση έχει τόσο μεγάλες παγίδες, που δεν μπορεί να τις φανταστεί άνθρωπος.

 Νουθεσίες Γερόντισσας Μακρίνας Εἶναι ὡραῖο πρᾶγμα ἡ προσευχή. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει προσευχή, θά ᾽χει καί ὑπακοή. Μέσα στήν προσευχή ὅλα κανείς τά βρίσκει.  Ἡ προσευχή εἶναι ἕνας παράδεισος ἐπίγειος, ἡ ὁποία παρηγορεῖ καί λαμπρύνει τήν ψυχή. Ἡ προσευχή ἔχει πολλή χαρά, ὀμορφιά καί ἀγαλλίαση.  Ἅμα ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται συνέχεια στήν προσευχή βλέπει ἕνα φῶς…

Να καταλάβουμε ποιος είναι ο σκοπός μας καί ο προορισμός μας. Διάβαζα προχθές στον αββά Ισαάκ ότι ένας μοναχός σώζει επτά γενεές καί λάμπει επτά φορές σάν τον ήλιο. Σκεφθήτε τί μεγάλη αξία! Τί μάς έχει δώσει ο Θεός! Γι` αυτό θάχουμε καί πειρασμούς, θάχουμε καί λογισμούς. Όλα θά τά πολεμήσουμε γιά τήν αγάπη του…

Θυμάστε, σάς είπα κάποτε γιά ένα άτομο, πού ήρθε και μου είπε ότι δέν πιστεύει πώς υπάρχει αιώνιος ζωή; Ξαφνικά μιά μέρα πέθανε ο καλύτερός του φίλος, πολύ νέος άνθρωπος. Από τον πόνο πού αισθάνθηκε, ήρθε μιά μέρα, μέ βρήκε, μιλήσαμε καί τού είπα να του κάνη κάθε μέρα ένα κομποσχοινάκι τριαντα- τριάρι κι ας…

Όλα νά τά γνωρίζη ο Γέροντας καί η Γερόντισσα. Ηταν μία ενάρετη ψυχή πού ζούσε μέ πολλή εγκράτεια καί άσκησι. Κάποτε είδε στον ύπνο της κάποιο όραμα, το οποίο πίστεψε καί έπεσε σέ πλάνη. Αυτό ήταν ένα σοβαρό κώλυμα καί ο πνευματικός της πού τη χειροθέτησε λυπόταν πού δέν μπορούσε νά τό καταλάβη και νά…

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε καί πόσο πρέπει αυτές τίς μέρες να τίς εκτιμούμε καί να τις σεβώμαστε! Πρέπει να σκεφτώμαστε, τό βράδυ πού πηγαίνουμε να κοιμηθούμε: «Θά τήν ξαναβρούμε αυτή τή ζεστασιά, αυτό τό ζεστό φαγητό πού τρώμε; Θά ξαναβρούμε αυτά τά καλά πού έχουμε, αυτή τήν ήσυχία;». Δέν ξέρουμε τί ξημερώνει- αυτά έρχονται εν ριπή…

Είδατε τί μάς έλεγε προχθές ο κ. Ν.; Δέν σάς τό είπα; Οί γονείς ενός νέου τού έλεγαν: «Τί ζωή είναι αυτή πού κάνεις; Νά πάς νά γλεντήσης, νά βρής γυναίκες, νά κάνης, νά φτιάξης…». Ο νέος απελπίστηκε καί σκέφτηκε νά πάη στήν Πάτμο, στο έρημο αυτό νησί, γιά νά ησυχάση. Μόλις έφτασε στο νησί,…

Όταν πήγαμε στά Ιεροσόλυμα, γνωρίσαμε ένα Ρώσο ιερομόναχο, τον πατέρα Ιγνάτιο στο προσκύνημα της φιλοξενίας του Αβραάμ στη Δρυ τη Μαβρή. Η Θεία Λειτουργία πού έκανε διαρκούσε οκτώ ώρες. Τί έβλεπε! Η Γερόντισσα Ευπραξία, από τό Μοναστήρι του Γέροντος Θεοδοσίου στή Βηθανία, μάς είπε ότι πολλά ήθελε νά μάς πή καί νά μάς μεταδώση από…

Να δήτε οι κοσμικοί τι τραβάνε, κι από τά παιδιά τους κι από τούς συζύγους τους. Τό τι ακούω κάθε μέρα, είναι άνω ποταμών τί μου λέει ο κάθε ένας γιά τά παιδιά του καί γιά την οικογένειά του! Ήταν μία γυναίκα καί την τυραννούσε πολύ ο άντρας της. Δεν ήξερε γράμματα, ούτε το άλφα,…

   Μεγάλη Τεσσαρακοστή- αυτές τις μέρες δέν ξέρουμε αν θά τις ξαναζήσουμε. Νά προσέξουμε την «ευχή», νά λέμε όλο καί περισσότερο την «ευχή»- διότι όσο πλησιάζουν τά χρόνια προς τό τέλος του κόσμου, τόσο θά απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό. Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος έλεγε ότι όσο θά πλησιάζουμε στά χρόνια του αντιχρίστου,…

Θέλω καί κάτι επί πλέον νά επισημάνω γιά τήν Θεία Λειτουργία, γιά τή στιγμή του «Άξιον εστι». Εκείνη τήν ώρα νά προσέχουμε τον λογισμό μας και νά σταυρώνουμε όλο το σώμα μας, διότι είναι παρών ο Θεός. Εκείνη τήν ώρα αποκαλύπτει πολλά πράγματα ο Θεός και πολύ μας ενισχύει. Εκείνη την ώρα επισκιάζει η Χάρις…

 Ιανουάριος 1991 Ο δαίμονας φοβάται το όνομα του Γέροντος καί της Γερόντισσας. Σας είχα πει παλαιότερα γιά μία ψυχούλα πού είχε λογισμούς καί έκανε συγκαταθέσεις. Μιά μέρα καθώς πήγαινε στο στάβλο, είδε δαιμόνια εκεί, πού την φώναζαν μέ το όνομά της. Τότε φοβήθηκε καί άρχισε νά φωνάζη: «Γερόντισσα, Γερόντισσα!». Τά δαιμόνια αμέσως σκόρπισαν, λέγοντας: «Ξέρεις…

Τό μεγαλύτερο θηρίο στον άνθρωπο είναι ο εγωισμός, είναι η υπερηφάνεια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό από το «γιατί», το «πώς» καί το «τί». Εσύ κάνε υπακοή καί θά κάνης φτερά. Σήμερα έσβησε η υπακοή καί η ταπείνωσις από τούς ανθρώπους καί από τούς γονείς έσβησε καί από τά παιδιά. Βλέπουμε τά διαζύγια χιλιάδες η υπακοή…

Είδατε εκείνος ο μοναχός πού ήταν πολύ άρρωστος; Ηταν κάποτε ένας δεσπότης και ένας μοναχός καί πήγαν νά ζήσουν στήν έρημο σάν ασκητάδες. Κάποια μέρα λέει ο δεσπότης: «Θά πάω γιά εξυπηρέτησι στήν τάδε πόλι καί εσύ μείνε εδώ πέρα, κάνε τήν προσευχή σου καί θά επιστρέψω». Στο διάστημα αυτό προσέβαλε μιά σοβαρή αρρώστια τον…

Μιά φορά, θυμάμαι, ανέβαινα έναν ανήφορο καί είχα τριάντα κιλά στήν πλάτη μου. Ήμασταν στίς Σταγιάτες τότε. Λοιπόν, είχα βάρος στόν ώμο, είχα καί στά χέρια. Ήταν καταμεσήμερο, ζέστη, καί νά ανεβαίνης τον άνήφορο. Αλλά έλεγα με τό νου μου ότι τώρα ο Χριστός ανεβαίνει με τον Σταυρό. Πώς ανέβηκε ο Χριστός τον Γολγοθά; ’Έτσι…

Προσέξτε, αυτό πού μάς δωρίζει ο Θεός, μέ πολλή ταπείνωσι νά τό δεχώμαστε, νά τό κρύβουμε, νά τό φυλάττουμε, ώστε νά μή τό χάσουμε. Τό χάσαμε; Είμαστε απαρηγόρητοι. Γι’ αύτό πρέπει να προσέχουμε, νά προβάλλουμε όλο τήν ταπείνωσι, νά πηγαίνουμε τήν ψυχή μας από τό σκοτάδι στο πυρ, από τό πυρ στον τριγμό τών οδόντων….

Ήρθε ένας πνευματικός άνθρωπος σήμερα καί μου έλεγε γιά την κα Μαρία Παπαμακαρίου στην Αθήνα, ήταν σάν τήν αδελφή Ταβιθά. Πολύ πλούσια κυρία. Όλη τήν περιουσία της την διέθεσε σε πτωχούς.Εκείνα τά δύσκολα χρόνια τής Κατοχής μάς είχε προστατέψει μέ τον αδερφό μου σαν μητέρα. Τελευταία είχε κάνει ένα μεγάλο ορφανοτροφείο, είχε βοηθήσει πολλά παιδάκια….

Θα σάς πω καί γιά την Σοφία, μία πνευματική μου αδελφή στον κόσμο. Οί δικοί της ήταν πρόσφυγες από τήν Καππαδοκία καί εξασκούσαν πολύ τήν αυτοσχέδια προσευχή, τό «τατλί». Στο σπίτι τους είχαν πιάτα πήλινα, ξύλινα κουτάλια, έτρωγαν μέ πολλή απλότητα. Εστρωναν τό τραπεζομάντηλο κάτω καί κάθονταν γύρω-γύρω’ τό φαγητό τους ήταν πολύ λιτό, ταχίνι,…

Μάς έστειλε ό Γέροντας Ιωσήφ, ό παππούς, νά βρούμε τον π. Ιερώνυμο. Που νά τον βρούμε τώρα εμείς τον π. Ιερώνυμο; Ξεκινήσαμε και πάμε- μπήκαμε μέσα στο πλοίο και ρωτήσαμε μία γυναίκα εκεί πέρα: «Μήπως ξέρετε τον π. Ιερώνυμο πού έχει μία Γερόντισσα, πού τήν λένε Ευπραξία;». Μάς είπε: «Τον δεύτερο άγιο Νεκτάριο ζητάτε; Δεν…

Θα σάς πω καί για ένα ανδρόγυνο πού ήρθε προχθές από την Βόρειο ’Ήπειρο και μόλις ήρθε, μου συστήθηκε: -Είμαστε από τήν Βόρειο Ηπειρο. -Ελάτε μέσα, καθήστε. Εχετε υπόψιν σας τί περνούνε εκεί πέρα οι άνθρωποι; Πόσα χρόνια έχετε πού φύγατε; Ρώτησα. -Εχω σαράντα χρόνια, μού απάντησε. -Εχετε ανθρώπους εκεί; -Εχω ξαδέλφια καί μέσες άκρες…

Ο Γέροντας Ιωσήφ τό πρωί πού σηκωνόταν έπιανε τό εργόχειρο, αφού έκανε όλη την νύχτα αγρυπνία. Μετά έτρωγε λίγο καί μετά πάλι τό εργόχειρο. ’Έκανε σταυρούς σκαλιστούς καί μάς έστελνε παλαιότερα καί πουλούσαμε κι όλας. Κάποια σταυρουδάκια πολύ ωραία! Έκανε αυτό τό έργοχειράκι. Καί μου το έλεγε ο Γέροντας, ότι μετά την αγρυπνία πρώτα ήθελε…

Θά σας πω ένα πράγμα προς δόξαν Χριστού. Θυμάμαι μιά χρονιά, Κυριακή των Βαΐων, βρισκόμουν στήν εκκλησία καί γονάτισα στο σκαμνάκι καί, καθώς έλεγα τήν «ευχή» βλέπω στήν Ιερά Πρόθεσι ένα κόκκινο ύφασμα, κόκκινο της φωτιάς. Δέν μπορώ νά σας τό περιγράφω, όπως είναι το βελούδο. Ηταν καί ένα Αγιο Ποτήριο, πού το σχήμα του…

 Απρίλιος 1988 Τί δύναμι έχει ή προσευχή και τί θαύματα κάνει! Πώς ενώνεται τό πνευματικό τέκνο μέ τούς Προεστώτες! Όπως πριν λίγο πέρασε και μου μίλησε ένας παππούλης καί μου άνοιξε θέμα καί μου είπε: «Δέν ύπάρχει, Γερόντισσα, τίποτε. Παντού πήγα, δέν γεύτηκα τίποτε άλλο καλύτερο πλήν τήν προσευχή καί τό Αγιο Ποτήριο». Δέν υπάρχει…