Ὅμως ποῖος δύναται ἀξίως καὶ πρεπόντως νὰ ὑπερυμνἠσῃ τὴν θείαν νοερὰν προσευχήν, παράγων τῆς ὁποίας ἦτο Αὐτὴ ἡ ’Ιδία ἡ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, ὁδηγουμἑνη διὰ τῆς χειραγωγήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!
Τοῦτο δὲν εἶναι ἄλλο τι ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὡς καθαρὸς ψυχῇ τε καὶ σώματι, ἦτο προωρισμένος νὰ διατελῇ ἑν «θεωρητικῇ», διὸ μόνου τοῦ νοῦ ἱερουργημένῃ, εὐλογημένῃ προσευχῇ, δηλαδὴ ἐν γλυκυτάτῃ θεωρίᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ συνάμα νὰ διαφυλάτῃ ἀνδρείως ταύτην, ὡς παραδεισιακὴν ἄθλησιν, ὡσὰν κόρην ὀφθαλμοῦ, ἵνα οὐδέποτε ἀπομακρυνθῇ αὕτη ἀπὸ τῆς ψυχῆς…
Συνέχιση ανάγνωσης