El supremo profeta Elías en su época y en los últimos tiempos
Ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν.
Ὁ προφήτης Ἠλίας στήν ἐποχή του καί στά ἔσχατα
El supremo profeta Elías en su época y en los últimos tiempos
Yérontas Atanasio Mitilineos
El profeta Elías, amigos míos, es una personalidad del Antiguo Testamento muy grande. Es el supremo de los profetas; es superior al mismo profeta Isaías el trueno. Y aunque él no ha escrito ni una palabra, él mismo fue una gran profecía. ¡Esta obra suya, la manera por la que ha vivido y el modo que se marchó de la vida presente y también su aparición en la Metamorfosis de Cristo muestran que esta personalidad es grandiosa, es suprema!
Sobre el profeta Elías en el Antiguo Testamento se han escrito muchas páginas y de profunda teología. Encima del monte Carmelo donde el profeta de forma admirable ofreció su sacrificio; y encima del monte Sinaí donde el gran Profeta tuvo la zeoría (contemplación, expectación) divina, cuando del cielo bajó fuego y quemó las reses sacrificadas para la expiación; mas en el monte Tabor donde el Profeta apareció junto con nuestro Señor, son tres grandes cimas de los montes, que se refieren a su propia doxa (gloria, luz increada).
Profeta diacrónico
El profeta Elías está presente, tanto en el espacio del Antiguo Testamento como también en el Nuevo.
Es cierto que cualquier cosa que uno diga y analice, siempre quedará en la periferia de las cosas, porque como os he explicado, el análisis de la personalidad del santo Profeta de Dios es un abismo sin fondo. Permaneceremos sólo en un pequeño acontecimiento de su vida, pero muy característico. Sobre todo este acontecimiento nos da simultáneamente también otra imagen, nos da el tipo o forma de los ésjatos-últimos días y acontecimientos.
La actualidad del libro del Apocalipsis.
Como habréis comprobado –sea por los acontecimientos, sea de la forma de vida que vive el mundo hoy en día, sea porque nos acercamos a los ésjatos-postreros tiempos, pensad lo que queráis- en nuestros días el malinterpretado, marginado y desconsiderado libro del Apocalipsis viene a ser actualidad, y así que actualmente todos nos ocupamos de este libro. La desgracia es que la tripulación Ortodoxa no está preparada para tocar y acercarse a este libro, precisamente porque no le es familiarizado; y esto porque durante muchos siglos, principalmente en Oriente, dominó una impresión equivocada de que este libro está sellado con los siete sellos, es decir, es incomprensible, y que este libro está lleno de profecías, y que… no las toques… y si uno toca esta profecías, ineludiblemente caerá en herejías y errores. Había este malentendido.
Pero todo esto, por supuesto que hasta cierto punto es correcto. Sin embargo, todas estas cosas diríamos que fueron la causa por la que la tripulación no toca este libro de Dios, el último y admirable libro del Nuevo Testamento, lleno no sólo de profecías sino también de espíritu de consuelo e instrucción, que es para reforzar y alentar el pueblo de Dios en todo su camino de su vida sobre esta tierra y sobre todo en los ésjatos-últimos tiempos.
Así amigos míos, vuelvo a mi tema, para deciros que las cosas que vais a escuchar y ver tienen relación con los ésjatos (tiempos y acontecimientos). Ésjatos se llaman las cosas que conciernen el final de la historia, es decir, cuando ya estará cerca la venida de Cristo. Veréis pues, que la vida del profeta Elías no es más que una fotocopia o reflejo de vida que indica un prototipo o modelo de los ésjatos (tiempos y acontecimientos).
La trayectoria histórica de cada pueblo. –La trayectoria peculiar de Israel.
Un pueblo realmente en su trayectoria histórica por supuesto que encuentra muchas dificultades para sobrevivir. Pero es el Dios es quien ha marcado las fronteras para que vivan los pueblos y cuánto tiempo sobrevivirá un pueblo entre estas fronteras. Esto está de acuerdo con aquello que dice el apóstol Pablo a los Atenienses: “El Dios… ha determinado los tiempos y los límites de su morada y sus fronteras” (Hec 17). Así que es Él quien determinará cuánto tiempo vivirá un pueblo y cuáles serán sus fronteras.
Israel era un pueblo amado, era un pueblo seleccionado; además Israel quiere decir amado, ¡y el Dios lo protege muchas veces en su trayectoria histórica; sobre todo de manera admirable y escandalosa había protegido a Israel frente a las demás naciones!
Pero ahora, encontrados sobre el siglo 8º aC, el reino del norte se hace apóstata, desertor de Dios. Debo deciros que después de la muerte de Salomón, el pueblo se separó en dos reinos; el reino del norte con diez tribus, y el reino del sur con las dos tribus, de Judas y de Benjamín. El reino del sur tenía capital a Jerusalén, y el norte a Samaria. El reino de norte, pues, había desertado de Dios. Los reyes desgraciadamente fueron hombres con una gran facilidad de idolatrar.
Ajab-Jesabel
Así que durante el siglo 8º aC el rey del reino del norte era Ajab. Este tenía un carácter blando con un impulso fácil hacia la idolatría; también era un hombre que se influenciaba fácilmente de su mujer Jesabel. Esta mujer suya no era hebrea sino sirio-fenicia, idolatra fanática y era el peor mal. Rápidamente a causa de esta mujer terrible, el culto a Dios fue descarrillado y dejado de lado, y así se introdujo el culto a Baal y a la repugnante Estarte, -que era algo así como la correspondiente a nuestra Afrodita.
La fulminante aparición del Profeta.
En esta crítica encrucijada de Israel, que vivía como nunca la deserción-apostasía de este rey, apareció el ardiente y zelote (ferviente) Profeta de Thesvi, Elías. ¡Y viene de repente – atención a esto- de repente! Como un rayo y trueno aparece ante el rey, por la persona de Dios, para darle aquel mensaje terrible de seguía continua e indefinida, como castigo de Dios por la apostasía-deserción del pueblo y de su gobierno.
Dice al Rey; «Juro ante el Dios vivo, el Dios de Israel, ante el Cual estoy y sirvo, que durante estos años no lloverá ni una gota. Y todo esto dependerá de mi boca. Lo que yo diga esto se hará”. Esto dijo el Profeta y desapareció del rostro de Ajab.
El juicio de Dios sobre la trayectoria histórica de los pueblos.
Pero estas palabras, amigos míos, constituyen el juicio de Dios por la apostasía de un pueblo.
¿Dónde están aquellos que dicen que pueden regular libremente su trayectoria y su vida, y que no tiene nada que ver el Dios en la trayectoria histórica de un pueblo? ¿Dónde están, veis lo que dice aquí? Y para que no sea creído que esto concierne sólo a Israel, os digo que el Dios también pensaba para todas las naciones y marcaba la trayectoria de todas ellas.
El juicio de Dios sobre la trayectoria histórica de Israel.
Improvisadamente os digo lo siguiente. En la tierra de Canaán habitaban muchos pueblos. Y dice el Dios a Abraham: “Aún no se ha llenado el vaso de sus indecencias e ilegalidades; por esta razón no te instalarás en este país ahora. Tus descendientes, dice a Abraham, primero se desarrollarán en Egipto, crecerán y serán un pueblo grande, y después vendrán aquí en la tierra de Canaán”. Y esto correspondía a unos cuatrocientos treinta años. “Sólo entonces habitarán en esta tierra cuando se colme el vaso con sus indecencias e ilegalidades”. Es terrible. El Dios espera cuando vendrá el cumplimiento o la plenitud del pecado, hasta que se derrame el vaso. Entonces dice que serán destruidas estas naciones.
Y cuando Jesús de Naví entrará en la tierra de Canaán, le dice el Dios: “Tened cuidado; estos pueblos con sus hechizos, sortilegios, con sus oráculos, predicciones, con sus indecencias, corrupciones y con la forma que viven, ha llegado la hora que sean destruidos. Por eso vosotros fácilmente conquistaréis esta tierra. Pero tened cuidado, no hagáis vosotros también las mismas cosas, porque vendrá también vuestra hora y sufriréis la misma cosa”.
Vemos pues, que el Dios no va a desarraigar unos pueblos para instalar Su pueblo amado, sino sólo cuando estos pueblos han pecado grave y grandemente.
El juicio de Dios sobre la trayectoria histórica de los demás pueblos y los Helenos (griegos).
¡Queréis una cosa más! Abrid el libro de Isaías y veréis algo maravilloso y sorprendente. Habla y profetiza Isaías, como también Jeremías, Ezequiel y Daniel, profetizan sobre las naciones, para los pueblos, no sólo para Israel. “Oh Babilonia, dicen, ha llegado tu fin! ¡Oh Egipto…! ¡Oh Moabitas…!¡Oh…oh! Daniel profetiza para los Griegos y los Persas. Dice que los Griegos vencerán a los Persas; con aquella profecía suya, dice que viene un gran macho cabrío, -sabéis que Alejandro Magno es reflejado en las monedas con cuernos- un macho cabrío que corre desde oriente rápidamente y choca con un becerro, que representa los Persas, que realmente les hace pedazos.
Veis pues, e insisto, que el Dios no habla solamente sobre Israel; habla también para todos los pueblos y dirige la suerte de todas las naciones.
Os repetiré aquello que antes os he leído que dice san Pablo a los Atenienses, de que “el Dios ha determinado los tiempos y las fronteras de todas las naciones, de todos los pueblos”. Por lo tanto, amigos míos, aquí diríamos que los Griegos no están fuera del plan de Dios, mucho menos, ya que fuimos de los primeros que hemos recibido y aceptado el Evangelio cuando fue proclamado el mensaje del Señor al mundo.
Grecia detrás de las huellas del Antiguo Israel, preparada para sufrir las mismas consecuencias.
Ahora vamos a preguntar; ¿Quizás nuestra patria vive y se gobierna políticamente en las huellas del antiguo Israel? ¿Mas los males que nos pueden suceder, diríamos a qué se deben? ¿Qué pensáis? ¡Es posible que suframos otra vez una reducción de nuestras fronteras! ¿Sabéis que podemos hacernos más pequeños respecto a nuestras fronteras?… No hay nada estable y seguro. ¿Y de dónde será la causa de esto? Incluso si sufriésemos como pueblo un contratiempo económico o un revuelto social, ¿de dónde tendrá el principio toda esta situación? Por supuesto que por la apostasía, deserción de nuestro pueblo y su giro hacia la idolatría.
Amigos míos, nuestro pueblo diariamente está desertando de Dios. Este fenómeno de ateísmo era desconocido en nuestra patria. ¡Y comienza el ateísmo a ser una realidad en esta tierra helénica, aquí donde se desarrolló la Ortodoxia y tenemos tantos Santos! ¡Es algo que sorprende, volvemos otra vez a la idolatría!
Percibimos y entendemos que los días son críticos y cruciales para nuestro pueblo y para el mundo entero.
Pero por qué el Profeta dijo esto a Ajab. ¿Se arrepintió Ajab? No, ni Ajab ni el pueblo. ¿Entonces nosotros nos arrepentiremos, volveremos a la metania? Cuando hoy se anuncia el kerigma, el kerigma de metania y se dicen todas estas cosas, ¿qué creéis que son? ¿Creéis que es un kerigma filológico por el que podemos decir sólo palabras? No; ¡es un kerigma de metania, un kerigma de despertar (espiritual)! Otra cosa es si ahora estamos con los ojos cerrados y durmiendo sin fijarnos lo que dice el orador. ¡Si las cosas que ahora decimos son kerigma de metania, estamos llamados a arrepentirnos, convertirnos y confesarnos por esta situación que domina nuestro pueblo! ¡La situación es terrible y lamentable, lo percibimos… Estamos en paralelo con los días aquellos de la época del reino norte de Israel, donde el Profeta inspecciona y recrimina con rigor y crudeza la situación y grita; Utiliza y grita, diríamos, aquel elemento extraordinario que asombra con su presencia al pueblo. Pues, hace falta que lo percibamos y entendamos bien esto, porque los días son cruciales, la situación es grave para nuestro pueblo y también para el mundo entero. ¡Que lo entendamos y concienciemos bien esto!…
Consecuencias de la apostasía del antiguo Israel.
Sin embargo, amigos míos, como os dije, el Profeta dijo su mensaje, el mensaje del Cielo y desapareció del rostro de Ajab. Desde aquel momento comienza también la tribulación y peripecia del reino del norte. Si queréis leed los cuatro libros de Reyes, especialmente el final del segundo y el cuarto de Reyes- allí veréis las tribulaciones y las catástrofes que sufrió el reino del norte, con el resultado de quedar cautivo a los Asirios más o menos cien años antes de la destrucción del reino del sur; y que el final del reino del sur fue también ser cautivo por los Babilonios.
Avisaba el profeta Elías: “¡Señoras mías… no os pongáis vestidos tan caros, cinturones de oro y prendas bordadas de oro… Os pondrán una cuerda en vuestra cintura y seréis arrastradas descalzas en la tierra del cautiverio!…”
Y si no las entendemos estas cosas, vendrán las consecuencias y entonces las entenderemos…
El Dios protege Su Profeta.
Pero el Dios, amigos míos, protege Su Profeta de la ira de Ajab. Porque cuando Ajab escuchó estas cosas se quedó sorprendente, y antes de llegar a reaccionar, el Profeta desapareció. Por eso os dije que se presentó como un rayo y se marchó como un trueno. Y como Ajab no le dio tiempo a reaccionar, persigue al Profeta. Pero el Dios protege Su Profeta, no sólo de la ira de Abab, sino también de la hambruna que entonces cayó.
“Y entonces el Señor dijo a Elías: “Sal de aquí y vete al oriente a esconderte en el torrente Querit, que está al este del Jordán. Beberás del torrente; yo he dado orden a los cuervos de que te alimenten allí”.
El pueblo de Dios debe esconderse.
Atención, amigos míos. Estas palabras de Dios son de una importancia grandiosa. No conciernen sólo a Elías; conciernen también a nosotros y lo veréis a continuación.
¿Qué dijo el Dios a Su Profeta? ¡Escóndete, escóndete! Este “escóndete, escóndete” es una señal o signo importante para el laós-pueblo de Dios en nuestros días difíciles.
Esto nos recuerda aquello que dice al profeta Isaías: “Pueblo mío, entra en las habitaciones más interiores, cierra tu casa escóndete un poco, hasta que pase la ira del Señor”.
¿Dónde va a esconderse el pueblo? ¿Tenemos conciencia que somos pueblo de Dios?
En principio amigos míos quería preguntaros: ¡Estáis concienciados que sois laós-pueblo de Dios? Es una necesidad tener autoconciencia de que somos pueblo de Dios. ¿Tenéis conciencia que somos pueblo de Dios? Tenéis conciencia de que os distinguís de esto que se llama mundo o cosmos? Porque el pueblo de Dios se distingue de esto que se llama mundo. Si no tenéis esta conciencia de que sois el pueblo de Dios, tapar inmediatamente vuestros oídos (o no sigáis leyendo), porque las cosas que contaremos más abajo no os conciernen; y camináis en la destrucción o catástrofe. Pero si habéis concienciado que sois pueblo de Dios, entonces escuchad bien, abrir vuestros oídos y mentes para escuchar los qué nos dice el Señor.
Dice que nos escondamos, ¿pero dónde vamos a escondernos?
Acontecimientos históricos de huida y salvación.
Para entender este mandamiento de Dios, de que debemos escondernos, y para ver qué tipo es esta ocultación nuestra, debemos ver este acontecimiento del profeta Elías como un tipo o modelo histórico de los esjatos (postreros tiempos y acontecimientos). Cuando decimos tipo histórico, entendemos lo siguiente; un acontecimiento histórico, el cual se convierte en tipo o modelo de otro acontecimiento que históricamente pertenece más abajo.
Por ejemplo, Israel se va de Egipto, cruza el mar rojo y viene en la tierra de Canaán. Su paso por el mar rojo fue un acontecimiento histórico; pero a la vez es también un tipo histórico. ¿Qué tipo? Egipto se considera el país del Satanás, y Canaán se considera la tierra de la Realeza increada de Dios. El paso pues, -esto quiere decir pascua- es el mar rojo. Allí en el mar rojo el Dios hunde a Faraón y su ejército y el pueblo cruza seguro. Es una Humanización de Jesús Cristo, con la que nos toma de la tierra de la muerte, del pecado y del Satanás y nos trae en Su Realeza increada, y pasamos por el paso que se llama Bautismo. Así pues, ¿qué era el paso de Israel de Egipto a través del mar rojo en la tierra de Canaán? Es un tipo histórico. ¿De qué es prototipo? Del bautismo y de la salvación.
Otro ejemplo es la destrucción de Jerusalén, que se hizo el siglo 70 dC. Constituye un tipo histórico y a la vez un tipo o modelo. ¿Prototipo de qué? Pues, del fin del mundo, entonces cuando será destruido el mundo.
El Profeta Elías está presente también en los ésjatos-últimos tiempos como tipo histórico y a la vez prototipo.
Lo mismo también aquí; aquel acontecimiento que ocurrió entre el Profeta y el rey Ajab, sin duda constituye un acontecimiento histórico, y a la vez un tipo histórico de los ésjatos (últimos tiempos). Porque Ajab es copia del Anticristo. Pero los más sorprendente de todo –que también es el único caso en la historia- es que el Profeta Elías fue una copia histórica de un prototipo de los esjatos tiempos, a la vez es también prototipo. ¡El mismo Profeta estará presente también en los días del Anticristo!
Como sabréis, el Profeta Elías no ha muerto; ascendió en alguna parte en los cielos; ¡y regresará! Y tal y como inspeccionó y reprendió a Ajab, lo hará también al Anticristo, de la misma manera. ¡Y lo sorprendente es que por tres años y medio de seguía que trajo Elías a Ajab, tres años y medio de sequedad traerá también al Anticristo! Por lo tanto, tenemos el único fenómeno que una persona, el profeta Elías, constituye no sólo un prototipo histórico de aquel tiempo sino también un prototipo histórico para el futuro, en los ésjatos tiempos. Así pues, la misma persona está presente en los dos casos. Repito, ¡el único fenómeno!
Y sí, amigos míos, en los días de vuestros hijos viene el profeta Elías –porque habrá venido el Anticristo- y si en nuestros días, no sólo en los días de vuestros hijos, decidme, ¿es tiempo de que estemos dormidos o tiempo de que estemos inquietos?… Pregunto.
Qué escribe el libro del Apocalipsis sobre el profeta Elías.
Escuchad ahora lo que dice el libro del Apocalipsis capítulo 11, sobre el tema de la inspección del Anticristo por el Profeta, y qué pasará más abajo: “Yo haré que mis dos testigos profeticen vestidos de cilicio durante mil doscientos sesenta días. Estos testigos son los dos olivos, y los dos candeleros que están en pie delante del Dios de la tierra. Si alguno quiere dañarlos, sale fuego de la boca de ellos, y devora a sus enemigos; y si alguno quiere hacerles daño, debe morir él de la misma manera. Éstos tienen poder para cerrar el cielo, a fin de que no llueva en los días de su profecía; y tienen poder sobre las aguas para convertirlas en sangre, y para herir la tierra con toda clase de plagas, cuantas veces quieran. Cuando hayan Ajabado de dar su testimonio, la bestia que sube del abismo les hará la guerra, los vencerá y los matará” (Apo 11, 3-7). Dice que dará mis dos testigos, se llaman testigos porque darán testimonio y también se llaman profetas porque profetizarán.
¿Cuándo tiempo profetizarán? Mil doscientos sesenta días 1260, igual a tres años y medio. ¿Cuántos días detuvo la seguía entonces el Profeta? Tres años y medio. ¡El mismo fenómeno de la misma persona!
¡Escúchenlo, por favor, cómo lo dice el Nuevo Testamento esto! ¡Ellos tendrán poder de cerrar el cielo para que no caiga lluvia durante el día de su profecía! El kerigma de la metania pues, durará tres años y medio, igual que el período de la seguía.
Pero entonces, dice, “que la Bestia subirá desde el abismo”, el Anticristo no aguantando la presencia y la inspección de los dos Profetas y los matará dejando sus cuerpos sin enterrar durante tres días en la plaza de Jerusalén.
San Juan el Damasceno interpreta: “Serán enviados Enoc y Elías el thesvita… y serán reducidos por él”.
Para estos dos Profetas nos dice el libro del Apocalipsis de que serán vistos por todo el mundo, ya que los habrán matado en la plaza de Jerusalén. Por supuesto que indica que allí gobernará el Anticristo, a quien inspeccionarán, pero que también los dos Profetas descubrirán e indicarán que finalmente éste es el Anticristo. Pero el Anticristo matará a los Profetas y entonces verán este homicidio “lenguas, razas, naciones y pueblos”. Es una frase acostumbrada en el Apocalipsis que se utiliza por el evangelista Juan, pero se utiliza también por el profeta Daniel.
¿Cómo verán estos “pueblos, naciones, lengua y razas” la reducción, la muerte de los dos Profetas? ¡Por supuesto que por la televisión!
¡Podrían alguna vez los hombres más antiguos imaginar que vendría la televisión!… ¡Podríamos imaginar que los pueblos y naciones que podrían ver así!… Sin embargo hoy en día en posible. ¡Quizás, pues, posiblemente el final está cerca y precisamente solamente por eso también la máquina de la televisión ya ha llegado, es decir, ya se ha inventado… -y quizás, posiblemente- esta máquina entre al servicio del Anticristo!… Pero es conocido que ya hace tiempo que ha entrado al servicio del anticristo, porque lo proyecta hoy en día la televisión no es otra cosa que preparar a los hombres para la venida del Anticristo.
El pueblo de Dios debe esconderse.
En los tres años y medio de tiranía del Anticristo, el pueblo de Dios deberá esconderse por “poco tiempo, como sea”. Atención a esto: ¡tres años y medio debe esconderse el pueblo de Dios!
¿Pero por qué debe esconderse y protegerse el pueblo de Dios? Para salvarse. Para salvarse de la muerte. Pero no tanto de la muerte como principalmente de aquellas influencias de los tres años y medio.
Es terrible amigos míos, cuando vemos Cristianos de nuestra época que sean influenciados tanto de la cultura corriente, la cual cultura sirve al Anticristo, debo decirlo, y que no podamos contenerlos.
¿Queréis un ejemplo pequeño y muy característico? Reunid vuestros hijos, si es que podéis, y traedlos en la Iglesia… Qué os dicen; Os dicen que vuestra cabezas están oxidadas, y que ellos ahora tienen cerebro más progresado y piensan distintamente y que tienen una nueva consideración sobre la vida… Reunid vuestros hijos, si es que podéis, y veréis que no sólo los jóvenes, sino también los mayores se han secularizado, mundanizado, sus cerebros se han llenado de aires de la mundificación (mundo pecaminoso). ¡Y eso que aún el Anticristo no ha venido; imaginaos que venga e imponga hambruna y exclusión económica o aislamiento económico!… ¿Entonces qué pasará?…
He aquí el valor del libro del Apocalipsis; viene para prepararnos. Y la preparación es, primero como mensaje y después como ascesis, ejercicio espiritual. Debemos entenderlo y concienciarlo bien esto.
El pueblo de Dios se esconderá al desierto o a la soledad.
Así que, ¿dónde se esconderá o recurrirá el pueblo de Dios? Y pueblo de Dios son todos aquellos que no reverenciarán al Anticristo.
En el desierto como el Profeta. ¡Allí recurrirá el pueblo de Dios, al desierto como antiguamente el Profeta! Así pues, el pueblo de Dios, igual que los hijos de los Profetas en el tiempo de Elías y que eran muchos que rodeaban y seguían al profeta Elías, apuntadlo bien esto- todos estos fieles en los ésjatos-últimos tiempos recurren y se esconden al desierto, como la Iglesia también.
Qué dice el Apocalipsis sobre el desierto.
El libro del Apocalipsis en el capítulo 12 pasaje 14, dice: “Pero dieron a la mujer dos alas de águila real para volar al desierto, en su lugar, donde es alimentada por un tiempo, dos tiempos y medio tiempo lejos de la vista de la serpiente”. Dice que se ha dado a la mujer… ¿Y cuál es esta mujer? Es la Iglesia. Se dieron dos alas de águila real a la mujer, a la Iglesia…
En el Antiguo Testamento tenemos muchas veces esta imagen, por ejemplo en el Deuteronomio y otros, que muestra que estas dos alas grandes son la gran protección de Dios. Cuando, pues, dice que se dieron dos alas del gran águila real, significa que el Dios protege la Iglesia.
Y continúa: “para que vuele y se vaya al desierto, en su lugar”. Así que lugar de la Iglesia es el desierto. ¡Sí, el desierto!
Los Monasterios son el precursor del éxodo-salida del pueblo de Dios al desierto.
¿Sabéis que un pequeño preámbulo, y a la vez un mensaje dentro de los siglos es que la Iglesia que recurrirá al desierto son los Monasterios? Muchos dicen: ¿por qué vosotros los monjes estáis en lo Monasterios? Para que os recuerden que la Iglesia retornará al desierto. Además que la Iglesia comenzó al desierto. ¿Tenéis alguna duda? Leed el Evangelio de Marco, para que veáis esto: “Una voz tronando al desierto”, clama san Juan el Precursor y dice que viene el Mesías. Y a dónde, por favor, señaló al Mesías. Al desierto. ¿Y dónde están los cimientos de la Iglesia? Al desierto. Por tanto, la Iglesia resultará al desierto.
La serpiente constituye la mujer “portadora del río”.
Así dice más abajo: “Y la serpiente arrojó de su boca, tras la mujer, agua como un río, para que fuese arrastrada por el río” (Apo 12,15). El Anticristo que detrás de él está el Diablo perseguirá la Iglesia y sacará agua de su boca para ahogarla, por eso ella huirá al desierto.
¿Qué es esta agua que el Diablo, y el Anticristo, saca de su boca? He aquí, queridos míos lo que es; son los distintos sistemas sociales y filosóficos que quieren ahogar al Cristiano contemporáneo. Cuando el otro te da un plato de comida y te dice: “Comerás bien, pero sepas que seguirás este sistema social o este sistema económico”. ¿No creéis que nos parecemos un poco a Isaf, quien con su primogenitura iba a traer al Mesías y la vendió para comer?… ¡Así también nosotros vendemos a Cristo para obtener beneficios económicos… qué lástima! ¿Qué pena! Estas cosas ahogarán, e intentarán ahogar la Iglesia.
¡Que nos enteremos alguna vez bien y despertemos, el espíritu del Anticristo hasta puede ser que nos sea impuesto y así perdernos!
Cierto que la Santa Escritura dice que muchos cristianos se perderán. Lo dice también el libro del Apocalipsis, cuando Juan es llamado a medir sólo el templo y el altar, y no su recinto. En concreto dice el ángel a Juan: “No midas el resto; fueron dados que sean pisoteados por las naciones cuarenta y dos meses…”. Es decir, que dominará el Anticristo en los Cristianos tres años y medio. ¡Sí, en los cristianos! Porque según los Padres, el templo, su recinto y la ciudad Jerusalén, la ciudad Sión, siempre simbolizan la Iglesia. ¿Qué se mide? Sólo el templo y el altar, o sea, una parte pequeña.
¡Que lo sepamos, entendamos y concienciemos bien esto, puede ser que nos perdamos y que el espíritu de Anticristo puede que sea impuesto también a nosotros!… ¡Enterémonos y tengamos bien en cuenta esta noticia!… Esto quiere decir que el Dragón constituye portadora de río la Iglesia; va a ahogarla con agua. El agua es lo que os he explicado antes.
El Dios ayudó a Su pueblo utilizando los elementos físicos, naturales.
«Pero la tierra ayudó a la mujer, pues la tierra abrió su boca y tragó el río que el dragón había echado de su boca».
Vienen elementos naturales, físicos para ayudar. Dice que: la tierra tragó el agua.
El caso aquí es como el paso por el mar rojo. Dice que en algún momento durante la noche sopló un viento del sur tan fuerte que el agua del mar se separó en dos. Pasaron los hebreos y cuando ya era amanecer fueron a entrar también los egipcios. Entonces el viento se detiene, viene el agua y los ahoga todos.
Aquí vemos los elementos de la naturaleza. Está claro que los elementos de la naturaleza los gobierna el Dios; pero aquí en un primer plano o nivel, no indica quién los gobierna sino lo que estos hacen; es decir, que los elementos de la naturaleza vienen a destruir al impío o ayudar al fiel y piadoso.
Habéis visto cómo Jonás se calienta esperando la destrucción de Nineví. ¡Oh qué calor, qué verano tan caliente! ¡Durante unos minutos brota una calabaza con las hojas grandes y le hace sombra!
Así que la naturaleza-fisis viene ayudar al piadoso y a la Iglesia.
El Anticristo se enfurece con los que se escondieron al desierto, y hace la guerra con el resto de los Cristianos en las ciudades.
«Entonces el dragón se llenó de ira contra la mujer; y se fue a hacer guerra contra el resto de la descendencia de ella, los que practican, aplican y guardan los mandamientos de Dios y tienen el testimonio de Jesús Cristo» (Apo 12,17).
Pero el Anticristo no lo consiguió y la Iglesia se escondió.
Es decir, pensad cuántos pueden esconderse. Por ejemplo, digamos aquí en la región de Thesalia, ¿cuántos realmente son verdaderos cristianos?, ¿cincuenta, cien, quinientos, mil…? ¿Pueden todos estos marcharse en la montaña y esconderse? No. ¿Y el resto? El resto permanece en las ciudades. Es decir, no sólo son cristianos los que han marchado en la montaña, hay otros también que se han quedado en las ciudades. ¿Entonces qué pasa con ellos? Dice que “viene el Diablo, y hace la guerra con el resto”. ¡Pero, ay de ellos; tienen que afrontar y combatir realmente contra la tiranía del Anticristo!
Igual que el Dios ha nutrido Su Profeta durante tres años y medio, así lo mismo estará alimentando Su pueblo por un período similar.
Pero aquí en el desierto, ¿qué comía el profeta Elías?
“Los cuervos le traían pan por la mañana y por la noche carne y bebía agua del torrente“.
¿Por qué cuervos? Sabéis que los cuervos son carnívoros. Esto lo dice la Escritura, pero también lo conocemos por la naturaleza de ellos que comen carne y sobre todo carnes podridas. Pone, pues, los cuervos, para indicar que se trata de un milagro y que de esta manera está más recalcado. Los cuervos, pues, que pueden comer carne y sobre todo en tiempos de hambruna y no la comen, sino que la traen al Profeta. Esto para que sea recalcado el milagro de la protección del Profeta de Dios. De la misma manera será alimentada también la Iglesia en el desierto.
Dice otra vez el libro del Apocalipsis: “…para que volase de delante de la serpiente al desierto, a su lugar, donde es sustentada por un tiempo, y tiempos, y la mitad de un tiempo” (Apo 12,14), para que la Iglesia sea nutrida tres años y medio, es decir, el mismo tiempo que el Diablo y el Anticristo estarán dominando en este mundo.
Los acontecimientos precedentes históricos de alimentación del pueblo de Dios son una garantía para la alimentación en los ésjatos tiempos.
Así que el Dios alimenta. ¿Pero cómo el Dios alimenta allí?
Sabemos que el antiguo Israel era alimentado en el desierto de manera admirable durante cuarenta años. Sabemos aún que también los Cristianos que recurrían en los desiertos huyendo de las persecuciones, estaban alimentados de manera que economizaba el Dios. ¿Pero cómo serán alimentados los Cristianos en los ésjatos-últimos tiempos?
Esto lo conoce el Dios y lo revelará entonces. Por ejemplo, no dijo a los hebreos en Egipto que os sacaré y llevaré al desierto y yo os estaré alimentando con el maná; no dijo algo así el Dios. Así que cuando los Cristianos se encuentren en los desiertos y dirán: ¿qué comeremos? , entonces el Dios sabe lo que va a dar; ahora esto no lo sabemos.
Y la representación del Profeta con el cuervo que le alimenta, esto recalca su historiedad como tipo o modelo de los ésjatos-postreros tiempos.
Amigos míos, el supremo de los Profetas, Elías el glorioso, como os he explicado muchas veces, ha vivido el tipo histórico de los esjatos-últimos tiempos, para indicarnos cómo vivirá junto con él también la Iglesia.
Nuestra Iglesia, amigos míos, estando entre tantos acontecimientos de la turbulenta vida del Profeta, representa en iconos sólo un acontecimiento o una sola característica; está sentado en la cueva y allí ve que el cuervo le trae el pan o la carne. Nuestra Iglesia Ortodoxa no indica o no iconografía nada más de la vida del profeta Elías; ni aquel admirable sacrificio en el monte Carmelo, ni aquella visión en el monte Corib, es decir, en Sinaí, ni tampoco de todas las cosas sobrenaturales, sino sólo representa esto. ¿Sabéis por qué? Porque nuestra Iglesia quiere recalcar la historiedad del Profeta Elías como tipo de los ésjatos-últimos tiempos; y también para decirnos qué sucederá con nuestros fieles cuando vendrá el fin del mundo.
Tal y como inspeccionó a Ajab así también lo hará con el Anticristo.
Amados míos, el profeta Elías, como os dije también antes, indicará al Anticristo pero también le inspeccionará y reprobará terriblemente, igual que hizo con Ajab.
¿Sabéis qué le dijo a Ajab? Le dijo que: ¡Tu sangre la lamerán los perros y los cerdos! Así fue, amigos míos. En una guerra Ajab quedó herido y le llevaron herido en una fuente; allí donde se lavaban las prostitutas. Allí le lavaron las heridas, pero tanto salía la sangre que no pudieron pararla y murió. ¡Y fueron los perros y los cerdos y lamían la sangre de Ajab!
Y a Jesabel dice: “¡A ti te pisotearán los caballos, te trocearán y te comerán los perros!… Y así fue, amigos míos. La arrojaron de una ventana del palacio al patio. ¡Realmente aquellos que exterminaron la familia de Ajab, cambiaron el gobierno y a Jesabel la tiraron de la ventana del palacio, los caballos la pisotearon y en poco rato fueron los perros y la comieron! Y por un momento aquellos que entraron al palacio dijeron: vamos a ver que le ha pasado a esta. Y van y ven sólo huesos descarnados… ¡La habían comido los perros!
Inspecciona, pues, terriblemente el Profeta. Así inspeccionará también a Anticristo.
Si para los infieles será terrible, entonces para los justos, los fieles será una verdadera bendición.
Pero el Profeta será terrible también para los infieles.
Nos dice el libro del Apocalipsis que cuando el Anticristo captará a Elías junto con el otro profeta Enoc, los colgará y los matará, entonces se alegrarán tanto los hombres – escuchad, ¡se alegrarán!- de manera que intercambiarán regalos entre ellos, porque por fin se han liberado del predicador que les atormentaba tantos años con sus logos… Los hombres pecadores, pues, se alegrarán. ¡Pero será terrible para ellos porque en tres días y medio verán a Elías resucitando de los muertos y ascendiendo al cielo y entontes les sobrecogerá un miedo y temblor terrible!
Pero si Elías para los infieles será terrible, para los justos será una verdadera bendición. Por eso también el himno de los Padres del libro sabiduría Sirac capítulo 48, que se refiere al profeta Elías, termina de la siguiente manera: “Bienaventurados y felices aquellos que te verán o que te estarán viendo y que estarán adornados con virtudes; y nosotros viviremos también para verte”. ¡Sirac vive más menos seiscientos años después del Profeta. Y dice: ¡te veremos!
La alegría y la esperanza que impartía Elías a los justos de su época, la impartirá también a los justos de los ésjatos-últimos tiempos pero también a todos que resucitarán.
Amigos míos, al profeta Elías le vieron con alegría y esperanza primero aquellos siete mil hombres de su época, cuando estaban escondidos y no manifestaban su fe al verdadero Dios; entonces que el Profeta llegó a quejarse con pena a Dios y decir: “¡Señor sólo yo he quedado que te adora; todos los demás adoran los ídolos! Y el Dios le responde: No Elías, quedan unos siete mil hombres que no han adorado a Baal”. ¡Estos siete mil hombres cuando veían al Profeta inspeccionar a Ajab se alegraban, el Profeta era la esperanza de ellos!
Pero le verán con alegría y esperanza los justos de los ésjatos-últimos tiempos. Cuando estará predicando en Jerusalén, todos los piadosos y justos dirán: “¡Ha venido Elías!… ¡Viene el Cristo!…” Será pues la esperanza de los justos de los ésjatos-postreros tiempos.
Incluso le verán también todos los justos que durante la Segunda Presencia resucitarán: “Porque nosotros viviremos”, como escribe el escritor de Sabiduría Sirac el año 200 aC; igual que le vieron también los tres Discípulos, Juan, Pedro y Santiago, en el monte Tabor.
Queridos míos, esta es en pocas palabras la admirable personalidad del santo y profeta Elías. Y nosotros terminando podríamos decir: ¡oh santo Profeta de Dios, glorioso Elías, interceda por nosotros!… Amín.
Yérontas Atanasio Mitilineos 20-7-1986
Copyright: Monasterio Komnineon de “Dormición de la Zeotocos” y “san Demetrio” 40007 Stomion, Larisa, Fax y Tel: 0030. 24950.91220
Del libro: “Logos de despertar”. Disposición internet: http://arnion.gr
Traducido por: χΧ jJ www.logosortodoxo.com (en español)
Ὁ προφήτης Ἠλίας
στήν ἐποχή του καί στά ἔσχατα
Ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν.
Ὁ προφήτης Ἠλίας, ἀγαπητοί μου, εἶναι μία μεγάλη μορφή, μιά πολύ μεγάλη μορφή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἶναι ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν· εἶναι ἀνώτερος κι ἀπ’ αὐτόν τόν προφήτη Ἡσαΐα τόν μεγαλοφωνότατο. Καί ἐνῶ δέν ἔγραψε ὁ προφήτης Ἠλίας οὔτε μία λέξη, ὑπῆρξε ὁ ἴδιος μία μεγάλη προφητεία. Αὐτό του τό ἔργο, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔζησε, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔφυγε ἀπό τήν παροῦσα ζωή ἀλλά καί ἡ ἐμφάνισή του στή Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ δείχνουν ὅτι ἡ μορφή αὐτή εἶναι παμμέγιστη, εἶναι πελώρια!
Γιά τόν προφήτη Ἠλία ἔχουν γραφεῖ στήν Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, πού ὅλες εἶναι μεστές πολλῆς καί βαθειᾶς θεολογίας. Τό Καρμήλιον ὄρος, πάνω στό ὁποῖο ὁ Προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο τή θυσία του, ὅταν ἀπό τόν οὐρανό κατῆλθε φωτιά καί κατέκαψε τά σφάγια1, τό ὄρος Σινά, ἐπί τοῦ ὁποίου εἶχε θεοπτεία ὁ μέγας Προφήτης 2, καί τό ὄρος Θαβώρ, πάνω στό ὁποῖο ἐμφανίσθηκε μαζί μέ τόν Κύριό μας ὁ Προφήτης3, εἶναι οἱ τρεῖς μεγάλες κορυφές ὀρέων, πού ἀναφέρονται στή δόξα τή δική του.
Ὁ διαχρονικός Προφήτης.
Ὁ προφήτης Ἠλίας εἶναι παρών, τόσο στόν χῶρο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅσο καί στόν χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Βέβαια ὅ,τι νά πεῖ κανείς καί ὅ,τι νά ἀναλύσει, πάντα θά μένει στήν περιφέρεια τῶν πραγμάτων, γιατί, ὅπως σᾶς ἐξήγησα, εἶναι μία ἀπύθμενη σέ ἀνάλυση προσωπικότητα ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ Προφήτης. Θά μείνουμε μόνο σ’ ἕνα μικρό περιστατικό τῆς ζωῆς του, ἀλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα τό περιστατικό αὐτό μᾶς δίνει ταυτόχρονα καί μιά ἄλλη εἰκόνα, μᾶς δίνει ἕναν τύπο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν.
Ἡ ἐπικαιρότητα τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως.
Ὅπως θά ἔχετε διαπιστώσει –πεῖτε ἀπό τά γεγονότα, πεῖτε ἀπό τόν τρόπο πού ζεῖ ὁ κόσμος σήμερα, πεῖτε ὅτι πλησιάζουμε στά ἔσχατα, πεῖτε ὅ,τι θέλετε– στίς μέρες μας τό πολύ παραγνωρισμένο καί παραγκωνισμένο καί παραθεωρημένο βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἔρχεται στήν ἐπικαιρότητα, κι ἔτσι ὅλοι σήμερα ἀσχολούμαστε μέ τό βιβλίο αὐτό. Τό δυστύχημα εἶναι ὅτι τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα εἶναι ἀνέτοιμο νά προσεγγίσει τό βιβλίο αὐτό, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν τοῦ εἶναι οἰκεῖο· καί δέν τοῦ εἶναι οἰκεῖο ἐπειδή γιά ὁλόκληρους αἰῶνες, ἰδίως στήν Ἀνατολή, ἐπικράτησε μιά παρεξηγημένη ἐντύπωση, ὅτι τό βιβλίο αὐτό εἶναι σφραγισμένο μέ ἑπτά σφραγῖδες, δηλαδή ἀκατανόητο, ὅτι τό βιβλίο αὐτό εἶναι γεμᾶτο ἀπό προφητεῖες, πού… μήν τίς πιάνεις … καί ὅτι ἄν πιάσει κανείς τίς προφητεῖες αὐτές, μοιραῖα θά πέσει σέ αἱρέσεις καί σέ λάθη. Ὑπῆρχε αὐτή ἡ παρανόηση.
Ὅλα αὐτά βεβαίως δέν εἶναι σωστά· μόνο μέχρις ἑνός βαθμοῦ εἶναι σωστά. Ὡστόσο ὅμως ὅλα αὐτά ἀποτέλεσαν θά λέγαμε τήν αἰτία γιά τήν ὁποία τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα δέν προσεγγίζει τό βιβλίο αὐτό τοῦ Θεοῦ, τό τελευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τό θεόπνευστο αὐτό βιβλίο, τό ὑπέροχο αὐτό βιβλίο, τό γεμᾶτο ὄχι μόνο ἀπό προφητεῖες ἀλλά καί ἀπό πνεῦμα παρηγορίας, καί τό ὁποῖο ὑπάρχει γιά νά ἐνισχύσει τόν λαό τοῦ Θεοῦ καθ’ ὅλη τήν πορεία τῆς ζωῆς του πάνω στή γῆ αὐτή, καί προπαντός στά ἔσχατα.
Ἔτσι, ἀγαπητοί, ἐπανέρχομαι στό θέμα μου, γιά νά σᾶς πῶ ὅτι ὁπωσδήποτε αὐτά πού θά ἀκούσετε θά δεῖτε ὅτι ἔχουν σχέση μέ τά ἔσχατα. Ἔσχατα λέγονται ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀφοροῦν στό τέλος τῆς Ἱστορίας, δηλαδή ὅταν πιά πλησιάζει νά ἔρθει γιά τελευταία φορά ὁ Χριστός. Θά δεῖτε λοιπόν ὅτι ἡ ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού δέν εἶναι παρά μιά ζωή ἑνός ἀντιτύπου πού δείχνει ἕνα πρωτότυπο στά ἔσχατα.
Ἡ ἱστορική πορεία κάθε λαοῦ. – Ἡ ἰδιότυπη πορεία τοῦ Ἰσραήλ.
Ἕνας λαός, πράγματι, στήν ἱστορική του πορεία ἀσφαλῶς συναντᾶ πολύ δύσκολες ἡμέρες γιά νά ἐπιβιώσει. Ὅμως ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει τάξει τά ὁροθέσια τῆς κατοικίας τῶν λαῶν, δηλαδή τά σύνορα τοῦ κάθε λαοῦ, ἀλλά καί τό πόσον καιρό θά ζήσει ἕνας λαός. Αὐτό εἶναι σύμφωνο μ’ ἐκεῖνο πού λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Ἀθηναίους· «ὁ Θεὸς… ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν»4. Ἔβαλε τά σύνορα λοιπόν ὁ Θεός, ἀλλά καί ὅρισε τούς προστεταγμένους καιρούς, τό πόσο δηλαδή θά ζήσει ὁ κάθε λαός. Ἔτσι Ἐκεῖνος εἶναι πού κρίνει πόσο θά ζήσει ἕνας λαός καί ποιά θά εἶναι τά σύνορά του.
Ὁ Ἰσραήλ ἦταν ἕνας λαός ἀγαπημένος, ἦταν ὁ ξεχωρισμένος λαός –ἐξ ἄλλου Ἰσραήλ θά πεῖ ἀγαπημένος 5– καί ὁ Θεός πολλές φορές στήν ἱστορική του πορεία τόν εἶχε προστατεύσει. Κατά θαυμαστό μάλιστα τρόπο καί σκανδαλώδη ἔναντι τῶν ἄλλων ἐθνῶν ὁ Θεός εἶχε προστατεύσει τόν Ἰσραήλ!
Τώρα ὅμως, εὑρισκόμενοι κάπου στόν 8ο αἰῶνα πρό Χριστοῦ, τό βόρειο βασίλειο ἀποστατεῖ ἀπ’ τόν Θεό. Πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι μετά τόν θάνατο τοῦ Σολομῶντος ὁ λαός χωρίστηκε σέ δυό βασίλεια· τό βόρειο βασίλειο, μέ τίς δέκα φυλές, καί τό νότιο βασίλειο, μέ τίς δυό φυλές, τοῦ Ἰούδα καί τοῦ Βενιαμίν. Τό νότιο βασίλειο εἶχε πρωτεύουσα τήν Ἱερουσαλήμ, ἐνῶ τό βόρειο τή Σαμάρεια. Τό βόρειο βασίλειο λοιπόν εἶχε ἀποστατήσει ἀπό τόν Θεό. Οἱ βασιλεῖς του ἀτυχῶς ὑπῆρξαν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι εἶχαν μιά πολύ μεγάλη εὐκολία νά εἰδωλολατροῦν.
Ἀχαάβ – Ἰεζάβελ.
Ἔτσι βασιλιάς τοῦ βορείου βασιλείου τόν 8ο αἰῶνα ἦταν ὁ Ἀχαάβ. Αὐτός εἶχε ἕναν μαλακό, χαλαρό χαρακτῆρα, μέ μιά πολύ εὔκολη στροφή πρός τήν εἰδωλολατρία, καί ἦταν ἄνθρωπος πού ἐπηρεαζόταν ἀπό τή γυναῖκα του Ἰεζάβελ. Αὐτή δέ ἡ γυναίκα του, ἡ ὁποία δέν ἦταν Ἑβραία, ἀλλά Συροφοινίκισσα, εἰδωλολάτρισσα φανατική, ἀποτελοῦσε καί τό χειρότερο κακό! Γρήγορα, ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς φοβερῆς γυναίκας, ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐξοστρακίστηκε, καί ἔτσι εἰσήχθη ἡ λατρεία τοῦ Βάαλ καί τῆς αἰσχρότατης Ἀστάρτης –ἡ ὁποία Ἀστάρτη ἦταν κάτι ἀντίστοιχο μέ τή δική μας τήν Ἀφροδίτη.
Ἡ κεραυνοβόλα ἐμφάνιση τοῦ Προφήτου.
Σ’ αὐτή τήν κρίσιμη καμπή τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος ἔζησε ὅσο ποτέ ἄλλοτε τήν ἀποστασία στίς ἡμέρες αὐτοῦ τοῦ βασιλιᾶ, ἐμφανίζεται ὁ φλογερός καί ζηλωτής Προφήτης ἀπό τή Θέσβη, ὁ Ἠλίας. Κι ἔρχεται αἰφνίδια –προσέξτε αὐτό τό αἰφνίδια. Ἔρχεται αἰφνίδια! Σάν ἀστραπή καί βροντή ἐμφανίζεται μπροστά στόν βασιλιᾶ, ἀπό προσώπου τοῦ Θεοῦ, γιά νά τοῦ δώσει ἐκεῖνο τό φοβερό μήνυμα τῆς ἐπ’ ἀόριστον ἀνομβρίας, σάν τιμωρία ἀπό τόν Θεό γιά τήν ἀποστασία τοῦ λαοῦ ἀλλά καί τῆς κυβερνήσεώς του.
«Ζῇ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, λέει στόν βασιλιᾶ, ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, εἰ ἔσται τὰ ἔτη ταῦτα δρόσος καὶ ὑετός, ὅτι εἰ μὴ διὰ στόματος λόγων μου.»6Ὁρκίζομαι στόν Θεό τόν ζῶντα, τόν Θεό τοῦ Ἰσραήλ, ἐνώπιον τοῦ Ὁποίου στέκομαι καί ὑπηρετῶ, ὅτι σ’ αὐτά τά χρόνια πού θά ἔρθουν οὔτε θά βρέξει οὔτε θά πέσει δροσιά. Κι ὅλα αὐτά θά ἐξαρτῶνται ἀπό τό στόμα τό δικό μου· ὅ,τι λέω ἐγώ, αὐτό θά γίνεται. Αὐτά εἶπε ὁ Προφήτης, καί ἐξαφανίσθηκε ἀπό προσώπου Ἀχαάβ.
Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱστορική πορεία τῶν λαῶν.
Τά λόγια του ὅμως αὐτά, ἀγαπητοί μου, ἀποτελοῦν τήν κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀποστασία ἑνός λαοῦ.
Ποῦ εἶναι ἐκεῖνοι, ἀλήθεια, πού λένε ὅτι μποροῦν νά ρυθμίζουν ἐλεύθερα τήν ἱστορική τους πορεία καί τή ζωή τους καί ὅτι δέν ἔχει κανέναν λόγο ὁ Θεός στήν ἱστορική πορεία ἑνός λαοῦ ἤ ἑνός προσώπου; Ποῦ εἶναι ἐκεῖνοι πού τό λένε; Βλέπετε ἐδῶ; Καί γιά νά μήν νομισθεῖ ὅτι αὐτό ἀφορᾶ μόνο στόν Ἰσραήλ, σᾶς λέω ὅτι ὁ Θεός σκεπτόταν καί ὅλα τά ἔθνη, καί χάραζε τήν πορεία ὅλων τῶν ἐθνῶν.7
Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱστορική πορεία τοῦ Ἰσραήλ.
Πρόχειρα σᾶς λέω τό ἑξῆς. Στή γῆ Χαναάν κατοικοῦσαν πολλοί λαοί. Καί λέει ὁ Θεός στόν Ἀβραάμ: «Ἀκόμα δέν ἔφτασε νά γεμίσει τό ποτήρι τῶν ἀνομιῶν τους · γι’ αὐτόν τόν λόγο δέν θά ἐγκατασταθεῖς ἐδῶ στή χώρα αὐτή τώρα. Οἱ ἀπόγονοί σου, λέει στόν Ἀβραάμ, θά ἀναπτυχθοῦν πρῶτα στήν Αἴγυπτο, θά γίνουν λαός πολύς, καί κατόπιν θά ἔλθουν ἐδῶ στή γῆ Χαναάν.»8. Κι αὐτό ξέρετε μέ πόσα χρόνια ἀντιστοιχοῦσε; Μέ τετρακόσια τριάντα χρόνια!9«Τότε μόνο θά κατοικήσουν στή γῆ αὐτή, ὅταν οἱ λαοί αὐτοί θά ἔχουν γεμίσει τό ποτήρι τῶν ἀνομιῶν τους.» Εἶναι φοβερό. Περιμένει ὁ Θεός πότε θά ἔρθει τό πλήρωμα τῆς ἁμαρτίας· μέχρι πού νά ξεχειλίσει τό ποτήρι. Τότε λέει θά καταστραφοῦν οἱ λαοί αὐτοί.
Κι ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυή νά μπεῖ μέσα στή γῆ Χαναάν, τοῦ λέει πάλι ὁ Θεός: «Πρόσεξε. Οἱ λαοί αὐτοί, μέ τά μάγια τους, μέ τίς μαντεῖες τους, μέ τή διαφθορά τους καί μέ τόν τρόπο πού ζοῦν, ἦλθε ἡ ὥρα νά καταστραφοῦν · γι’ αὐτό ἐσεῖς θά κυριεύσετε τή γῆ αὐτή μέ πολλή εὐκολία. Προσέξτε ὅμως · μήν κάνετε κι ἐσεῖς τά ἴδια, γιατί θά ἔρθει καί ἡ δική σας ἡ ὥρα νά ὑποστεῖτε τό ἴδιο πρᾶγμα.»10
Βλέπουμε λοιπόν ὅτι ὁ Θεός δέν ἔρχεται νά ξεριζώσει κάποιους λαούς γιά νά ἐγκαταστήσει τόν ἀγαπημένο Του λαό, παρά μόνο ἐφ’ ὅσον οἱ λαοί αὐτοί ἔχουν ἁμαρτήσει.
Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱστορική πορεία τῶν ἄλλων λαῶν καί τῶν Ἑλλήνων.
Θέλετε κάτι ἀκόμη; Ἀνοῖξτε τό βιβλίο τοῦ Ἡσαΐα νά δεῖτε κάτι καταπληκτικό. Ὁμιλεῖ καί προφητεύει ὁ Ἡσαΐας, ὅπως καί ὁ Ἱερεμίας καί ὁ Ἰεζεκιήλ καί ὁ Δανιήλ, προφητεύουν γιά τά ἔθνη, ἀγαπητοί μου, γιά τούς λαούς· ὄχι μόνο γιά τόν Ἰσραήλ. «Ὤ, Βαβυλώνα, λένε, ἦλθε τό τέλος σου ! Ὤ, Συρία…! Ὤ, Αἴγυπτος…! Ὤ, Μωαβῖτες…! Ὤ…! Ὤ…!»11 Ὁ Δανιήλ, πεῖτε μου, δέν προφητεύει γιά τούς Ἕλληνες καί γιά τούς Πέρσες; Δέν προφητεύει γιά τούς Βαβυλωνίους; Δέν λέει ὅτι οἱ Ἕλληνες θά νικήσουν τούς Πέρσες, μ’ ἐκείνη τή θαυμαστή προφητεία του, πού ἔρχεται ἕνας τράγος, –ὁ μέγας Ἀλέξανδρος, ξέρετε, ἀπεικονίζεται στά νομίσματα μέ κέρατα– ἕνας τράγος πού τρέχει ἀπό τή Δύση ὁλοταχῶς, λέει, καί συγκρούεται μ’ ἕναν κριό, πού ἀντιπροσωπεύει τούς Πέρσες, τόν ὁποῖο κυριολεκτικά λιανίζει; 12
Βλέπετε λοιπόν, καί ἐπιμένω, δέν ὁμιλεῖ ὁ Θεός μόνο γιά τόν Ἰσραήλ· ὁμιλεῖ γιά ὅλους τούς λαούς καί κατευθύνει τίς τύχες ὅλων τῶν λαῶν.
Θά σᾶς ἐπαναλάβω ἐκεῖνο πού σᾶς διάβασα προηγουμένως, πού λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Ἀθηναίους, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ «ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν», πάντων τῶν ἐθνῶν, ὅλων τῶν λαῶν. Συνεπῶς, ἀγαπητοί, θά λέγαμε ἐδῶ ὅτι οἱ Ἕλληνες δέν βγαίνουν ἔξω ἀπό τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, πολύ δέ περισσότερο ἀφοῦ ἔχουμε δεχθεῖ τό Εὐαγγέλιο ἀπό τούς πρώτους, ὅταν κηρύχθηκε στόν κόσμο τό μήνυμα τοῦ Κυρίου.
Ἡ Ἑλλάδα στά χνάρια τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ, ἕτοιμη νά ὑποστεῖ τίς ἴδιες συνέπειες.
Καί ἐρχόμαστε τώρα νά ρωτήσουμε: Μήπως καί ἡ πατρίδα μας ζεῖ καί πολιτεύεται στά ἴδια χνάρια τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ; Καί ὅσα δεινά μᾶς βροῦν, θά λέγαμε ποῦ θά ὀφείλονται; Τί λέτε; εἶναι δυνατόν νά ὑποστοῦμε μιά τυχόν –τυχόν!– συρρίκνωση τῶν συνόρων μας; Ξέρετε ὅτι πάλι μποροῦμε νά γίνουμε μικρότεροι; Ἀγαπητοί μου, τό ξέρετε ὅτι μποροῦμε νά γίνουμε πάλι μικρότεροι στά σύνορά μας;… Δέν ὑπάρχει τίποτα τό ἀμετάθετο καί σίγουρο. Ἀπό ποῦ θά ἔχει τό αἴτιό του τό θέμα; Ἀκόμη, ἄν ὑποστοῦμε σάν λαός μιά δυσπραγία οἰκονομική ἤ ἀκόμα καί μιά κοινωνική ἀναστάτωση, ἀπό ποῦ θά ἔχει τήν ἀφετηρία της αὐτή ὅλη ἡ κατάσταση; Ἀσφαλῶς ἀπό τήν ἀποστασία τοῦ λαοῦ μας καί τήν στροφή του πρός τήν εἰδωλολατρία.
Ἀγαπητοί μου, ὁ λαός μας ἀποστατεῖ ἀπό τόν Θεό καθημερινά. Τό φαινόμενο τῆς ἀθεΐας ἦταν ἄγνωστο στήν πατρίδα μας. Κι ἀρχίζει ἡ ἀθεΐα νά γίνεται μία πραγματικότητα σ’ αὐτόν ἐδῶ τόν χῶρο, τόν ἑλληνικό, ἐδῶ πού ἀναπτύχθηκε ἡ Ὀρθοδοξία καί ἔχουμε τόσους Ἁγίους! Εἶναι κάτι πού ἐκπλήσσει. Καί ξαναγυρίζουμε πάλι πίσω στήν εἰδωλολατρία!
Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι οἱ ἡμέρες εἶναι κρίσιμες γιά τόν λαό μας ἀλλά καί γιά ὅλο τόν κόσμο;
Ἀλλά γιατί τό εἶπε αὐτό ὁ Προφήτης στόν Ἀχαάβ; Γιά νά μετανοήσει ὁ λαός. Μετανόησε ὁ Ἀχαάβ; Οὔτε ὁ Ἀχαάβ, οὔτε ὁ λαός. Ἄραγε ἐμεῖς θά μετανοήσουμε; Ὅταν σήμερα κηρύσσεται τό κήρυγμα, τῆς μετανοίας τό κήρυγμα, καί λέγονται αὐτά πού λέγονται, τί νομίζετε ὅτι εἶναι; Αὐτά πού σᾶς λέω τώρα τί νομίζετε ὅτι εἶναι; Νομίζετε ὅτι εἶναι ἕνα φιλολογικό κήρυγμα, γιά τό ὁποῖο μποροῦμε νά λέμε ὅτι εἶναι μόνο λόγια; Ὄχι· εἶναι κήρυγμα μετανοίας, εἶναι κήρυγμα ἀφυπνιστικό! Ἄλλο τώρα ἐάν κοιμόμαστε κάποτε καί μέ τόν αἰσθητό ὕπνο, κλείνουμε τά μάτια μας καί δέν προσέχουμε τόν ὁμιλητή· ἄλλη παράγραφος αὐτή. Ἀλλά αὐτά πού λέμε ἐδῶ τώρα εἶναι κήρυγμα μετανοίας, καί καλούμεθα νά μετανοήσουμε γιά ’κείνη τήν κατάσταση πού ἤδη ἐπικρατεῖ μέσα στόν λαό μας! Εἶναι φοβερή ἡ κατάσταση· τό ἀντιλαμβανόμαστε;… Εἴμαστε σέ παράλληλες ἡμέρες μέ τήν ἐποχή τοῦ βορείου Ἰσραήλ, πού ὁ Προφήτης ἐλέγχει μέ δριμύτητα τήν κατάσταση καί φωνάζει· φωνάζει καί χρησιμοποιεῖ, θά λέγαμε, τό ἔκτακτο ἐκεῖνο στοιχεῖο, πού καταπλήσσει μέ τήν παρουσία του τόν λαό. Θά τό ἀντιληφθοῦμε ἐμεῖς ὅτι οἱ ἡμέρες μας εἶναι κρίσιμες γιά τόν λαό μας ἀλλά καί γιά ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη; Θά τό καταλάβουμε αὐτό;…
Συνέπειες τῆς ἀποστασίας τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ.
Ὡστόσο, ἀγαπητοί μου, ὁ Προφήτης εἶπε τό μήνυμά του, ὅπως σᾶς εἶπα, τό μήνυμα τοῦ Οὐρανοῦ, καί ἐξαφανίστηκε ἀπό προσώπου τοῦ Ἀχαάβ. Ἀπό ’κείνη τή στιγμή ὅμως ἀρχίζει καί ἡ περιπέτεια τοῦ βορείου βασιλείου. Ἄν θέλετε, διαβάστε τά τέσσερα Βασιλειῶν –ἰδίως τό τέλος τοῦ δευτέρου, τό τρίτο καί τέταρτο Βασιλειῶν– γιά νά δεῖτε ἐκεῖ τί περιπέτειες καί τί καταστροφές ὑπέστη τό βόρειο βασίλειο, μέ κατάληξη τήν αἰχμαλωσία του ἀπό τούς Ἀσσυρίους, ἑκατό περίπου χρόνια πρίν ἀπό τήν καταστροφή τοῦ νοτίου βασιλείου, πού καί τό δικό του τέλος –τοῦ νοτίου βασιλείου– ἦταν ἡ αἰχμαλωσία του ἀπό τούς Βαβυλωνίους.
Προειδοποιοῦσε καί ὁ προφήτης Ἡσαΐας: «Κυράδες μου… φορᾶτε τά φουστάνια σας τά ὡραῖα, ἔλεγε, μέ τίς ζῶνες σας τίς χρυσές καί τά χρυσοκεντημένα καί μεταξωτά σας ροῦχα… Σκοινί θά μπεῖ στή μέση σας καί θά συρθεῖτε ξυπόλητες στή γῆ τῆς αἰχμαλωσίας !…».13
Κι ἄν δέν τά καταλαβαίνουμε αὐτά, θά ’ρθοῦν οἱ συνέπειες, καί τότε θά τά καταλάβουμε…
Ὁ Θεός προστατεύει τόν Προφήτη Του.
Ἀλλ’ ὅμως ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου, προστατεύει τόν Προφήτη Του· τόν προστατεύει ἀπό τήν ὀργή τοῦ Ἀχαάβ. Διότι ὅταν ἄκουσε αὐτά ὁ Ἀχαάβ, ἔμεινε ἔκπληκτος· καί πρίν προλάβει νά ἀντιδράσει, ὁ Προφήτης ἐξαφανίστηκε. Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα ὅτι σάν ἀστραπή παρουσιάστηκε καί σάν βροντή ἔφυγε. Καί ἐπειδή δέν πρόλαβε ὁ Ἀχαάβ νά ἀντιδράσει, καταδιώκει τόν Προφήτη. Ὁ Θεός ὅμως προστατεύει τόν Προφήτη Του, ὄχι μόνο ἀπό τήν ὀργή τοῦ Ἀχαάβ, ἀλλά καί ἀπό τόν ἐνσκύψαντα λιμό, τήν πεῖνα πού ἔπεσε.
«Καὶ ἐγένετο ῥῆμα Κυρίου πρὸς Ἠλιού», καί δόθηκε ἐντολή ἀπό τόν Κύριο πρός τόν Ἠλία · «πορεύου ἐντεῦθεν κατὰ ἀνατολὰς καὶ κρύβηθι ἐν τῷ χειμάῤῥῳ Χοῤῥὰθ τοῦ ἐπὶ προσώπου Ἰορδάνου· καὶ ἔσται ἐκ τοῦ χειμάῤῥου πίεσαι ὕδωρ, καὶ τοῖς κόραξιν ἐντελοῦμαι διατρέφειν σε ἐκεῖ.»14Φῦγε, κρύψου. Φῦγε, κρύψου σ’ ἐκεῖνον τόν χείμαρρο, τόν Χορράθ, πού βλέπει πρός τά ἀνατολικά καί πού χύνεται στόν Ἰορδάνη. Πήγαινε κρύψου ἐκεῖ · ἐκεῖ θά βρεῖς νερό –γιατί νερό δέν ὑπῆρχε, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνομβρίας. Ἐκεῖ θά βρεῖς νερό. Καί ἐγώ θά στέλνω τά κοράκια μου, πού ἐγώ τά παραγγέλλω νά τό κάνουν αὐτό, νά σέ διατρέφουν.
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὀφείλει νά κρυφτεῖ.
Προσέξτε, ἀγαπητοί. Αὐτά τά λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι παμμέγιστης σημασίας. Δέν ἀφοροῦν μόνο στόν προφήτη Ἠλία· ἀφοροῦν καί σ’ ἐμᾶς· θά τό δεῖτε στή συνέχεια.
Τί εἶπε ὁ Θεός στόν Προφήτη Του; «καὶ κρύβηθι», κρύψου ! Αὐτό τό «κρύβηθι», κρύψου, εἶναι ἕνα σπουδαῖο σημεῖο γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ στίς δύσκολες ἡμέρες.
Αὐτό μᾶς θυμίζει ἐκεῖνο πού λέει στόν προφήτη Ἡσαΐα· «βάδιζε, λαός μου, λέει ἐκεῖ ὁ Θεός, εἴσελθε εἰς τὰ ταμιεῖά σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου»15. Λαέ μου, περπάτα, μπές μέσα στά ἐσώτερα δωμάτια τοῦ σπιτιοῦ σου, κλεῖσε τήν πόρτα σου, κρύψου γιά λίγο, «ὅσον ὅσον», ἕως ὅτου περάσει ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου.
Ποῦ νά πάει νά κρυφτεῖ ὁ λαός τοῦ Θεοῦ;
Ἔχουμε τή συνείδηση ὅτι εἴμαστελαός τοῦ Θεοῦ;
Κατ’ ἀρχάς ἤθελα νά σᾶς ρωτήσω, ἀγαπητοί μου: Ἔχετε τήν συνείδηση ὅτι εἶστε λαός τοῦ Θεοῦ; Εἶναι μία ἀνάγκη αὐτοσυνειδησίας, ὅτι εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ. Εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ; Ἔχετε τήν συνείδηση ὅτι ξεχωρίζετε ἀπ’ αὐτό πού λέγεται κόσμος; –γιατί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ξεχωρίζει ἀπ’ αὐτό πού λέγεται κόσμος. Ἄν δέν τήν ἔχετε τή συνείδηση αὐτή ὅτι εἶστε λαός τοῦ Θεοῦ, κλεῖστε τ’ αὐτιά σας γιά τά παρακάτω πού θά ποῦμε· δέν σᾶς ἀφοροῦν· εἶστε κόσμος, καί πορεύεσθε στήν καταστροφή. Ἄν ὅμως εἶστε λαός τοῦ Θεοῦ καί τό συνειδητοποιεῖτε αὐτό, τότε ἀκοῦστε καλά· ἀνοῖξτε πιό πολύ τά αὐτιά σας νά ἀκούσετε τί μᾶς λέει ὁ Κύριος.
Πρέπει, λέει, νά κρυφτοῦμε. Ἀλλά ποῦ νά κρυφτοῦμε;
Ἱστορικά προηγούμενα φυγῆς καί διάσωσης.
Γιά νά κατανοήσουμε αὐτή τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὅτι πρέπει νά κρυφτοῦμε, καί γιά νά δοῦμε τί εἴδους εἶναι αὐτή ἡ ἀπόκρυψή μας, πρέπει νά δοῦμε τό γεγονός αὐτό τοῦ προφήτου Ἠλιού σάν ἕναν ἱστορικό τύπο τῶν ἐσχάτων. Ὅταν λέμε ἱστορικό τύπο, ἐννοοῦμε τό ἑξῆς· ἕνα γεγονός, ἱστορικό δηλαδή γεγονός, τό ὁποῖο γίνεται τύπος ἑνός ἄλλου γεγονότος, πού ἀνήκει ἱστορικά πιό κάτω.
Παράδειγμα. Ὁ Ἰσραήλ φεύγει ἀπό τήν Αἴγυπτο, περνάει τήν Ἐρυθρά θάλασσα καί ἔρχεται στή γῆ Χαναάν. Τό πέρασμά του ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα ἦταν ἕνα γεγονός· ταυτόχρονα ὅμως εἶναι καί ἕνας ἱστορικός τύπος. Τί τύπος; Ἡ Αἴγυπτος θεωρεῖται ἡ χώρα τοῦ Σατανᾶ· ἤ ἡ γῆ Χαναάν θεωρεῖται ἡ χώρα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Τό πέρασμα λοιπόν –αὐτό θά πεῖ πάσχα· πέρασμα– εἶναι ἡ Ἐρυθρά θάλασσα. Ἐκεῖ, στήν Ἐρυθρά θάλασσα, καταποντίζει ὁ Θεός τόν Φαραώ καί τούς στρατιῶτες του, καί ὁ λαός περνάει ἀσφαλής. Εἶναι ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ὁποία μᾶς παίρνει ἀπό τήν γῆ τοῦ θανάτου καί τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ Σατανᾶ καί μᾶς φέρνει στή Βασιλεία Του, καί περνᾶμε ἀπό τό πέρασμα πού λέγεται Βάπτισμα. Ὥστε λοιπόν τί ἦταν τό πέρασμα τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τήν Αἴγυπτο διά μέσου τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης στή γῆ Χαναάν; Ἕνας ἱστορικός τύπος. Τίνος πρωτοτύπου; Τοῦ Βαπτίσματος καί τῆς σωτηρίας.
Ἄλλο παράδειγμα εἶναι καί ἡ καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ, πού ἔγινε τό 70 μ.Χ.. Ἀποτελεῖ ἕναν ἱστορικό τύπο, ἕνα γεγονός, ἀλλά ταυτοχρόνως ἀποτελεῖ κι ἕναν τύπο. Τίνος πρωτοτύπου; Τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, τότε πού θά καταστραφεῖ ὁ κόσμος.
Ὁ προφήτης Ἠλίας παρών καί στά ἔσχατα ὡς ἱστορικό ἀντίτυπο μαζί καί πρωτότυπο!
Ἔτσι κι ἐδῶ· ἐκεῖνο τό γεγονός πού συνέβη ἀνάμεσα στόν Προφήτη καί τόν Ἀχαάβ τόν βασιλιά ἀποτελεῖ ὁπωσδήποτε ἕνα γεγονός, καί ταυτόχρονα ἕναν ἱστορικό τύπο τῶν ἐσχάτων. Διότι ὁ Ἀχαάβ εἶναι ἀντίτυπο τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἀλλά τό πιό καταπληκτικό ἀπ’ ὅλα ξέρετε ποιό εἶναι; Τό πιό καταπληκτικό πρᾶγμα –πού εἶναι καί ἡ μοναδική περίπτωση ἐδῶ, ἡ ἐντελῶς μοναδική περίπτωση μέσα στήν Ἱστορία– εἶναι ὅτι ὁ προφήτης Ἠλίας, πού ἀποτέλεσε ἱστορικό ἀντίτυπο ἑνός πρωτοτύπου τῶν ἐσχάτων, ταυτόχρονα εἶναι καί πρωτότυπο! Ὁ ἴδιος Προφήτης θά εἶναι παρών καί στίς ἡμέρες τοῦ Ἀντιχρίστου!16
Ὅπως θά ξέρετε, ὁ προφήτης Ἠλίας δέν πέθανε· ἀναλήφθηκε κάπου στόν οὐρανό.17 Θά ἐπανέλθει! Καί ὅπως ἔλεγξε τόν Ἀχαάβ, ἔτσι θά ἐλέγξει καί τόν Ἀντίχριστο· μέ τόν ἴδιο τρόπο. Καί τό καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ἀνομβρία ἐπέφερε ὁ προφήτης Ἠλίας στόν Ἀχαάβ, τριάμισι χρόνια ἀνομβρία θά ἐπιφέρει καί στόν Ἀντίχριστο! Συνεπῶς ἔχουμε τό μοναδικό φαινόμενο, πού ἕνα πρόσωπο, ὁ προφήτης Ἠλίας, ἀποτελεῖ ὄχι μόνο ἕνα ἱστορικό ἀντίτυπο σ’ ἐκείνη τήν ἐποχή, ἀλλά καί ἕνα ἱστορικό πρωτότυπο στό μέλλον, στά ἔσχατα. Ἔτσι λοιπόν τό ἴδιο πρόσωπο εἶναι παρόν καί στή μία καί στήν ἄλλη περίπτωση. Ἐπαναλαμβάνω· μοναδικό φαινόμενο!
Κι ἄν, ἀγαπητοί μου, στίς ἡμέρες τῶν παιδιῶν σας ἔρθει ὁ προφήτης Ἠλίας –ἐπειδή θά ἔχει ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος– κι ἄν στίς ἡμέρες μας ἔλθει –ὄχι μόνο τῶν παιδιῶν σας– πέστε μου, εἶναι καιρός γιά νά κοιμόμαστε; ἤ εἶναι καιρός γιά νά ἀνησυχοῦμε;… Ἐρωτῶ.
Τί γράφει ἡ Ἀποκάλυψη γιά τόν προφήτη Ἠλία.
Ἀκοῦστε τώρα τί γράφει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως στό 11ο κεφάλαιο, πάνω σ’ ἐκεῖνο τό θέμα τοῦ ἐλέγχου τοῦ Ἀντιχρίστου ὑπό τοῦ Προφήτου, καί τί θά γίνει παρακάτω. «καὶ δώσω, λέει ὁ Θεός, τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα… οὗτοι ἔχουσιν ἐξουσίαν τὸν οὐρανὸν κλεῖσαι, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰς ἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν. καὶ… τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου… ἀποκτενεῖ αὐτούς.»18 Παραλείπω μερικούς στίχους, γιά λόγους συντομίας. Καί θά δώσω στούς δυό μάρτυρές μου, λέει ὁ Χριστός, καί θά προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θά δώσουνε μία μαρτυρία· λέγονται ἀκόμη καί προφῆτες, γιατί θά προφητεύσουν.
Πόσο θά προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες ἑξήντα ἡμέρες, ἴσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες εἶχε κρατήσει τήν ἀνομβρία τότε ὁ Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Τό ἴδιο φαινόμενο, ἀπό τό ἴδιο πρόσωπο!
Τ’ ἀκοῦτε, παρακαλῶ, πῶς τό λέει ἡ Καινή Διαθήκη αὐτό; «Αὐτοί θά ἔχουν ἐξουσία νά κλείσουν τόν οὐρανό, γιά νά μήν πέσει βροχή κατά τίς ἡμέρες τῆς προφητείας τους.»! Τό κήρυγμα τῆς μετανοίας λοιπόν θά διαρκέσει τριάμισι χρόνια, ὅσο καί ἡ περίοδος τῆς ἀνομβρίας.
Ἀλλά τότε, λέει, τό Θηρίον πού θά ἀνεβεῖ ἀπό τήν ἄβυσσο, ὁ Ἀντίχριστος, μή ἀνεχόμενος τήν παρουσία καί τόν ἔλεγχο τῶν δύο Προφητῶν, θά τούς φονεύσει καί θά ἀφήσει τά σώματά τους ἄταφα στήν πλατεῖα τῆς Ἱερουσαλήμ.19
Ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί λέει: «Ἀποσταλήσεται Ἐνὼχ καὶ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης … καὶ ὑπ’ αὐτοῦ ἀναιρεθήσονται.»20.
Γι’ αὐτούς τούς δύο Προφῆτες μᾶς λέει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ὅτι θά τούς δεῖ ὅλος ὁ κόσμος, ἀφοῦ θά ’χουν φονευθεῖ στήν πλατεῖα τῆς Ἱερουσαλήμ. Βέβαια αὐτό δείχνει ὅτι ἐκεῖ θά κυβερνήσει ὁ Ἀντίχριστος, τόν ὁποῖο θά ἐλέγξουν, ἀλλά καί θά καταδείξουν οἱ δύο Προφῆτες ὅτι αὐτός τελικά εἶναι ὁ Ἀντίχριστος. Θά τούς φονεύσει ὅμως, λέει, καί τότε θά δοῦν τόν φόνο τους «γλῶσσες, φυλές, ἔθνη, λαοί». Εἶναι μιά συνηθισμένη φράση πού χρησιμοποιεῖται στήν Ἀποκάλυψη ἀπό τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη 21, ἀλλά χρησιμοποιεῖται καί ἀπό τόν προφήτη Δανιήλ 22.
Πῶς θά δοῦν αὐτές οἱ «γλῶσσες, φυλές, ἔθνη, λαοί» τήν ἀναίρεση, τόν θάνατο τῶν δύο Προφητῶν; Ἀσφαλῶς μέ τήν τηλεόραση!
Μποροῦσαν ποτέ νά φανταστοῦν οἱ παλιότεροι ὅτι θά ἐρχόταν ἡ τηλεόραση;… Θά μπορούσαμε νά φανταστοῦμε ὅτι ὅλοι οἱ λαοί θά μποροῦσαν ἔτσι νά βλέπουν;… Κι ὅμως σήμερα εἶναι δυνατόν. Μήπως λοιπόν –μήπως!– εἶναι κοντά τό τέλος, μόνο καί μόνο ἐπειδή ἀκριβῶς καί τό μηχάνημα τῆς τηλεοράσεως ἤδη ἔχει ἔρθει, δηλαδή ἔχει ἐπινοηθεῖ;… καί μήπως –μήπως!– ἀκριβῶς κι αὐτό θά μπεῖ στήν ὑπηρεσία τοῦ Ἀντιχρίστου;… Τό ὅτι πρό πολλοῦ ἔχει μπεῖ εἶναι γνωστό, διότι ὅ,τι προβάλλει σήμερα ἡ τηλεόραση δέν εἶναι παρά γιά νά προετοιμάσει τούς ἀνθρώπους γιά τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἀποκρυβεῖ.
Στά τριάμισι αὐτά χρόνια τῆς τυραννίας τοῦ Ἀντιχρίστου ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἀποκρυβεῖ «μικρὸν ὅσον ὅσον».23 Προσέξτε· τριάμισι χρόνια πρέπει νά κρυφτεῖ !
Γιατί ὅμως πρέπει νά κρυφτεῖ;
Γιά νά γλυτώσει.
Γιά νά γλυτώσει τόν θάνατο;
Ὄχι τόσο τόν θάνατο· ἀλλά καί τόν θάνατο. Ὄχι τόσο τόν θάνατο, ὅσο καί κυρίως τίς κακές ἐπιδράσεις ἐκείνων τῶν τριάμισι ἐτῶν.
Εἶναι φοβερό, ἀγαπητοί μου, ὅταν βλέπουμε Χριστιανούς στήν ἐποχή μας νά ἐπηρεάζονται τόσο πολύ ἀπό τόν τρέχοντα πολιτισμό μας –ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ τόν Ἀντίχριστο· πρέπει νά σᾶς τό πῶ αὐτό– καί νά μή μποροῦμε νά τούς συγκρατήσουμε.
Θέλετε ἕνα μικρό ἀλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μαζέψτε τά παιδιά σας, ἄν μπορεῖτε, καί φέρτε τα στήν Ἐκκλησία… Τί σᾶς λένε; Σᾶς λένε ὅτι τά μυαλά σας εἶναι σκουριασμένα, ὅτι αὐτά ἔχουν τώρα καινούργια μυαλά, ὅτι ἔχουν καινούργια θεώρηση τῆς ζωῆς… Μαζέψτε τά παιδιά σας, ἄν μπορεῖτε, γιά νά δεῖτε ὅτι ὄχι μόνο τά παιδιά, ἀλλά καί οἱ μεγάλοι ἔχουνε πάρει ἀέρα κι ἔχουν κοσμικοποιηθεῖ. Κι ἀκόμα δέν ἦρθε ὁ Ἀντίχριστος· καί ποῦ νά ’ρθει καί νά ἐπιβάλει πεῖνα καί οἰκονομικό ἀποκλεισμό…! Τί θά γίνει τότε;…
Νά ἡ ἀξία τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως· ἔρχεται γιά νά μᾶς προετοιμάσει. Καί ἡ προετοιμασία εἶναι πρῶτα σάν μήνυμα καί ὕστερα σάν ἄσκηση. Πρέπει νά τό καταλάβουμε.
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ θά κρυφτεῖ στήν ἔρημο.
Λοιπόν· ποῦ θά πρέπει νά καταφύγει ὁ λαός τοῦ Θεοῦ; –καί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν θά προσκυνήσουν τόν Ἀντίχριστο.
Στήν ἐρημιά, ὅπως καί ὁ Προφήτης. Ἐκεῖ θά καταφύγει ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, στήν ἐρημιά, ὅπως παλιά καί ὁ Προφήτης! Ἔτσι λοιπόν ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί οἱ υἱοί τῶν Προφητῶν στήν ἐποχή τοῦ προφήτου Ἠλιού –πού ἦταν πάρα πολλοί καί περιστοίχιζαν τότε τόν προφήτη Ἠλία· σημειώσατέ το αὐτό 24– ὅλοι αὐτοί, ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία στά ἔσχατα, καταφεύγουν στήν ἔρημο , κρύβονται.
Τί λέει ἡ Ἀποκάλυψη γιά τήν ἔρημο.
Γιά νά τό δοῦμε αὐτό πῶς τό λέει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως στό 12ο κεφάλαιο, ἀπό τόν στίχο 14.
«Καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς.»Δόθηκαν, λέει, στή γυναῖκα… Ποιά εἶναι ἡ γυναίκα; Εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Δόθηκαν στή γυναῖκα, στήν Ἐκκλησία, δυό φτεροῦγες τοῦ μεγάλου ἀετοῦ.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε πολλές φορές αὐτή τήν εἰκόνα –ὅπως στό Δευτερονόμιο καί ἀλλοῦ 25– πού δείχνει ὅτι αὐτές οἱ δυό μεγάλες φτεροῦγες τοῦ ἀετοῦ εἶναι ἡ μεγάλη προστασία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν λοιπόν λέει «δόθηκαν δύο φτεροῦγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου», σημαίνει: ὁ Θεός προστατεύει τήν Ἐκκλησία.
Καί συνεχίζει: «ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς», γιά νά πετάξει καί νά φύγει στήν ἐρημιά, στόν τόπο της. Ὥστε ὁ τόπος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἔρημος; Ναί, ἡ ἔρημος!
Τά Μοναστήρια ἀποτελοῦν προοίμιο τῆς ἐξόδου τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ στήν ἔρημο.
Τό ξέρετε ὅτι ἕνα μικρό προοίμιο, καί ταυτοχρόνως ἕνα μήνυμα μέσα στούς αἰῶνες, τοῦ ὅτι ἡ Ἐκκλησία θά καταφύγει στήν ἔρημο εἶναι τά Μοναστήρια; Πολλοί λένε: «Γιατί κάθεστε στά Μοναστήρια, ἐσεῖς οἱ μοναχοί;». Γιά νά σᾶς θυμίζουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία θά ξαναγυρίσει στήν ἔρημο. Ἄλλωστε ἀπό τήν ἔρημο ξεκίνησε ἡ Ἐκκλησία. Ἔχετε ἀντίρρηση; Διαβάστε τό 1ο κεφάλαιο ἀπό τό Κατά Μᾶρκον εὐαγγέλιο, νά τό δεῖτε αὐτό· «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ»26. Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος φωνάζει καί λέει ὅτι ἔρχεται ὁ Μεσσίας. Καί ποῦ ἔδειξε, παρακαλῶ, τόν Μεσσία; Στήν ἔρημο. Ποῦ εἶναι τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας; Στήν ἔρημο. Στήν ἔρημο λοιπόν θά καταλήξει.
Ὁ Ὄφις καθιστᾶ τήν Γυναῖκα«ποταμοφόρητον».
Ἔτσι, λέει πιό κάτω: «καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ» 27. Ὁ Διάβολος, ὁ Ἀντίχριστος, πίσω ἀπό τόν ὁποῖο εἶναι ὁ Διάβολος, θά κυνηγήσει τήν Ἐκκλησία, θά διώξει τήν Ἐκκλησία –γι’ αὐτό ἐκείνη θά καταφύγει στήν ἔρημο– καί θά βγάλει νερό ἀπό τό στόμα του, γιά νά τήν πνίξει.
Τί εἶναι αὐτό τό νερό πού βγάζει ὁ Διάβολος, καί ὁ Ἀντίχριστος, ἀπό τό στόμα του; Νά, ἀγαπητοί μου, τί εἶναι· τά διάφορα κοινωνικά καί φιλοσοφικά συστήματα, πού θέλουν νά πνίξουν τόν σύγχρονο Χριστιανό. Εἶναι ὅταν ὁ ἄλλος σοῦ δίνει ἕνα πιάτο φαΐ καί σοῦ λέει: «Θά φᾶς καλά· ἀλλά, ξέρεις, θά ἀκολουθήσεις αὐτό τό κοινωνικό σύστημα ἤ αὐτό τό οἰκονομικό σύστημα.». Δέν νομίζετε ὅτι μοιάζουμε λίγο μέ τόν Ἡσαῦ, πού πούλησε τά πρωτοτόκιά του, τό νά φέρει δηλαδή τόν Μεσσία, γιατί ἤθελε νά φάει;… Ἔτσι κι ἐμεῖς ξεπουλᾶμε τόν Χριστό, γιά νά ἔχουμε οἰκονομικά ὀφέλη… Τί κρῖμα! Τί κρῖμα!… Αὐτά λοιπόν θά πνίξουν, θά προσπαθήσουν νά πνίξουν τήν Ἐκκλησία.
Νά τό πάρουμε εἴδηση· τό πνεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου μπορεῖ νά μᾶς ἐπιβληθεῖ, καί νά χαθοῦμε!
Βέβαια ἡ Ἁγία Γραφή λέει ὅτι πολλοί Χριστιανοί θά χαθοῦν 28. Τό λέει καί στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ὅταν ὁ Ἰωάννης καλεῖται νά μετρήσει τόν ναό μόνο καί τό θυσιαστήριο, καί ὄχι τήν αὐλή του. Αὐτό δείχνει ὅτι θά σωθεῖ μόνο τό λεῖμμα 29, ἕνα μικρό μέρος τῶν Χριστιανῶν. Συγκεκριμένα λέει ὁ ἄγγελος στόν Ἰωάννη: «Μή μετρήσεις τά ὑπόλοιπα· δόθηκαν νά πατηθοῦν ἀπό τά ἔθνη γιά σαράντα δύο μῆνες.»30. Δηλαδή θά ἐπικρατήσει ὁ Ἀντίχριστος στούς Χριστιανούς τριάμισι χρόνια. Στούς Χριστιανούς! Ναί· διότι, κατά τούς Πατέρες, ὁ ναός, οἱ αὐλές του καί ἡ πόλη Ἱερουσαλήμ, ἡ πόλη Σιών, πάντοτε συμβολίζουν τήν Ἐκκλησία. Τί μετριέται; Μόνο ὁ ναός, λέει, καί τό θυσιαστήριο, δηλαδή ἕνα μικρό μέρος.
Νά τό πάρουμε εἴδηση ὅτι μπορεῖ νά χαθοῦμε καί ὅτι τό πνεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ καί σ’ ἐμᾶς! Νά τό πάρωμε εἴδηση!… Αὐτό θά πεῖ ὅτι ὁ Δράκων καθιστᾶ «ποταμοφόρητον» τήν Ἐκκλησία· πάει νά τήν πνίξει μέ τό νερό. Τό νερό εἶναι ὅ,τι σᾶς ἐξήγησα.
Ὁ Θεός βοηθᾶ τόν λαό Του, χρησιμοποιώντας τά φυσικά στοιχεῖα.
«Καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.» 31
Ἔρχονται τά φυσικά στοιχεῖα νά βοηθήσουν. Ἡ γῆ, λέει, κατάπιε τό νερό.
Ἡ περίπτωση ἐδῶ εἶναι ὅπως καί στή διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης. Κάπου μετά τά μεσάνυχτα ἄρχισε νά πνέει ἄνεμος νότιος, λέει, τόσο ἰσχυρός, πού τό νερό τῆς θαλάσσης τό χώρισε στά δυό. Πέρασαν οἱ Ἑβραῖοι· καί ὅταν πιά ξημέρωνε, πῆγαν νά μποῦν καί οἱ Αἰγύπτιοι. Σταματάει ὁ ἄνεμος, κλείνει τό νερό καί τούς πνίγει ὅλους.32
Ἐδῶ βλέπουμε τά στοιχεῖα τῆς φύσεως. Βέβαια τά στοιχεῖα τῆς φύσεως τά κυβερνάει ὁ Θεός· ἀλλά ἐδῶ ὅμως δείχνει ὄχι ποιός τά κυβερνάει, ἀλλά τί κάνουν αὐτά, σ’ ἕνα πρῶτο πλάνο, σ’ ἕνα πρῶτο ἐπίπεδο· ὅτι δηλαδή τά στοιχεῖα τῆς φύσεως ἔρχονται ἤ νά καταστρέψουν τόν ἀσεβῆ ἤ νά ἐνισχύσουν καί νά βοηθήσουν τόν εὐσεβῆ.
Εἴδατε, ὁ προφήτης Ἰωνᾶς ζεσταίνεται περιμένοντας τήν καταστροφή τῆς Νινευῆ. «Οὔφ ! ζέστη, καλοκαίρι !»33 Μέσα σέ λίγα λεπτά φυτρώνει μία κολοκυθιά μέ μεγάλα φύλλα καί τόν σκιάζει!
Ἔτσι λοιπόν ἡ φύση ἔρχεται νά βοηθήσει τόν εὐσεβῆ καί τήν Ἐκκλησία.
Ὁ Ἀντίχριστος ὀργίζεται μ’ αὐτούς πού κρύφτηκαν στήν ἔρημο, καί κάνει πόλεμο μέ τούς λοιπούς Χριστιανούς στίς πόλεις.
«Καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ.» 34
Ὁ Ἀντίχριστος ὅμως δέν τά κατάφερε· κρύφτηκε ἡ Ἐκκλησία.
Δηλαδή, θά σκεφθεῖτε, πόσοι μποροῦν νά κρυφτοῦν; Ἄς ποῦμε, στή Θεσσαλία πόσοι νά εἶναι ἄραγε οἱ ἀληθινοί Χριστιανοί; Πενήντα; ἑκατό; πεντακόσιοι; χίλιοι;… Μποροῦν ὅλοι αὐτοί νά πάρουν τά βουνά, νά πᾶνε στίς τρῦπες τῆς γῆς καί στίς σπηλιές καί νά κρυφτοῦν; Ὄχι. Οἱ ὑπόλοιποι; Οἱ ὑπόλοιποι μένουν στίς πόλεις. Δηλαδή μόνο αὐτοί εἶναι οἱ εὐσεβεῖς, πού ἔφυγαν στά βουνά; Ὄχι· ἔχει κι ἄλλους, στίς πόλεις. Τότε τί γίνεται μ’ αὐτούς; «Ἔρχεται ὁ Διάβολος, λέει, καί κάνει πόλεμο μέ τούς λοιπούς.» Ἀλλοίμονό τους ὅμως· ἔχουν ν’ ἀντιμετωπίσουν πραγματικά τήν τυραννία τοῦ Ἀντιχρίστου !
Ὅπως ὁ Θεός ἔτρεφε τόν Προφήτη Του γιά τριάμισι χρόνια, ἔτσι θά τρέφει καί τόν λαό Του στήν ἔρημο γιά ἴσο χρονικό διάστημα.
Ἀλλά ἐκεῖ στήν ἔρημο ὁ προφήτης Ἠλίας τί ἔτρωγε;
«Καὶ οἱ κόρακες ἔφερον αὐτῷ ἄρτους τὸ πρωῒ καὶ κρέα τὸ δείλης, καὶ ἐκ τοῦ χειμάῤῥου ἔπινεν ὕδωρ.»35Κοράκια τοῦ ἔφερναν ψωμί τό πρωΐ, καί τό βράδυ τοῦ ἔφερναν κρέας, κι ἔπινε νερό ἀπό τόν χείμαρρο.
Γιατί κοράκια; Ξέρετε ὅτι τά κοράκια εἶναι σαρκοβόρα. Τό λέει καί ἡ Ἁγία Γραφή αὐτό 36, ἀλλά τό ξέρουμε κι ἀπό τή φύση τους. Τά κοράκια τρῶνε κρέατα, καί μάλιστα σάπια κρέατα· πτώματα τρῶνε τά κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, γιά νά δείξει –τί;– ὅτι πρόκειται γιά θαῦμα, πού μέ τόν τρόπο αὐτό τονίζεται. Τά κοράκια, πού μποροῦν νά φᾶνε τό κρέας, καί μάλιστα σέ μία ἐποχή πείνας, δέν τό τρῶνε, ἀλλά τό φέρνουν στόν Προφήτη. Γιά νά τονισθεῖ τό θαῦμα τῆς προστασίας τοῦ Προφήτου ἀπό τόν Θεό. Παρόμοια θά τρέφεται καί ἡ Ἐκκλησία στήν ἔρημο.
Λέει πάλι τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως»37, γιά νά τρέφεται ἐκεῖ ἡ Ἐκκλησία, λέει, «καιρὸν» –εἶναι τό ἔτος– «καὶ καιροὺς» –εἶναι τά δύο χρόνια· δύο σύν ἕνα, τρία– «καὶ ἥμισυ καιροῦ» –εἶναι ὁ μισός χρόνος– δηλαδή τριάμισι χρόνια, «ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως», δηλαδή γιά ὅσο καιρό ὁ Διάβολος καί ὁ Ἀντίχριστος θά ἐπικρατοῦν σ’ αὐτόν τόν κόσμο.
Τά ἱστορικά προηγούμενα διαθρέψεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν ἐγγύηση γιά τή διατροφή του στά ἔσχατα.
Ὥστε λοιπόν θά τρέφει ὁ Θεός. Πῶς ὅμως θά τρέφει ὁ Θεός ἐκεῖ;
Ξέρουμε ὅτι ὁ παλαιός Ἰσραήλ τρεφόταν στήν ἔρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ὁλόκληρα χρόνια.38 Ξέρουμε ἀκόμη ὅτι καί οἱ Χριστιανοί στήν ἔρημο, πού κατέφευγαν ἀπό τούς διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο πού οἰκονομοῦσε ὁ Θεός. Πῶς ὅμως θά τρέφονται στά ἔσχαταοἱ Χριστιανοί πού θά φεύγουν στήν ἔρημο;
Αὐτό τό ξέρει ὁ Θεός, καί θά τό φανερώσει τότε. Δέν εἶπε ποτέ, φέρ’ εἰπεῖν, στούς Ἑβραίους στήν Αἴγυπτο «Ὅταν θά σᾶς βγάλω στήν ἔρημο, ἐγώ θά σᾶς τρέφω μέ τό μάννα.»· δέν εἶπε κάτι τέτοιο ὁ Θεός· ἀλλ’ ὅταν ὁ λαός βρέθηκε στήν ἔρημο καί εἶπαν «Τί θά φᾶμε;», τότε ὁ Θεός ἔριξε τό μάννα.39 Ὅταν λοιπόν καί οἱ Χριστιανοί θά βρεθοῦν στίς ἐρημιές καί θά ποῦν «Τί θά φᾶμε;», τότε ὁ Θεός ξέρει τί θά δώσει· τώρα δέν τό ξέρουμε αὐτό.
Ἡ ἀπεικόνιση τοῦ Προφήτη μέ τόν κόρακα πού τόν διατρέφει τονίζει τήν ἱστορικότητά του ὡς τύπου τῶν ἐσχάτων.
Ἀγαπητοί μου· ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν, ὁ Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἔζησε τόν ἱστορικό τύπο τῶν ἐσχάτων, ὅπως σᾶς ἐξήγησα διά πολλῶν, γιά νά μᾶς δείξει πῶς θά ζήσει κοντά του καί ἡ Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀνάμεσα στά τόσα γεγονότα τοῦ πολυτάραχου βίου τοῦ προφήτου Ἠλιού, ἱστορεῖ, ἀπεικονίζει δηλαδή ἐπάνω σέ εἰκόνες, ἕνα μόνο χαρακτηριστικό· νά κάθεται μέσα σέ μία σπηλιά, καί ἐκεῖ νά βλέπει τόν κόρακα νά τοῦ φέρνει τό ψωμί ἤ τό κρέας. Δέν δείχνει τίποτε ἄλλο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἀπό τή ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού· οὔτε τήν θαυμαστή ἐκείνη θυσία του στό Καρμήλιον ὄρος, οὔτε ἀκόμα ἐκείνη τήν θεοπτεία του στό ὄρος Χωρήβ, δηλαδή στό Σινά, οὔτε τίποτε ἀπ’ ὅλα τ’ ἄλλα τά παράδοξα, παρά εἰκονίζει μόνο αὐτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί ἡ Ἐκκλησία μας θέλει νά τονίσει τήν ἱστορικότητα τοῦ Προφήτου σάν τύπο τῶν ἐσχάτων, ἀλλά καί νά μᾶς πεῖ –μόνο αὐτή τήν εἰκόνα παίρνω κι ἐγώ ἀπό τόν Προφήτη– νά μᾶς πεῖ τί θά γίνει μέ τούς πιστούς μας ὅταν θά ἔλθει τό τέλος τοῦ κόσμου.
Ὅπως ἔλεγξε τόν Ἀχαάβ, ἔτσι θά ἐλέγξει καί τόν Ἀντίχριστο.
Ἀγαπητοί μου, ὁ προφήτης Ἠλίας, ὅπως σᾶς εἶπα καί προηγουμένως, θά δείξει τόν Ἀντίχριστο ἀλλά καί θά τόν ἐλέγξει φοβερά, ὅπως ἔλεγξε καί τόν Ἀχαάβ.
Ξέρετε τί εἶπε στόν Ἀχαάβ; Τοῦ εἶπε: «Τό αἷμα σου θά τό γλύψουν τά σκυλιά καί τά γουρούνια !». Ἔτσι ἔγινε, ἀγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ’ ἕναν πόλεμο ὁ Ἀχαάβ, καί τόν πῆγαν πληγωμένο σέ μία πηγή· ἐκεῖ, λέει, πού οἱ πόρνες λούζονται. Ἐκεῖ λοιπόν τόν ἔπλυναν, τοῦ ἔπλυναν τίς πληγές. Ἀλλά τόσο πολύ ἔτρεχε τό αἷμα, ἀκατάσχετο, πού τελικά πέθανε ἐκεῖ. Καί πῆγαν μετά τά σκυλιά καί τά γουρούνια καί ἔγλυφαν ἐκεῖ τό αἷμα τοῦ Ἀχαάβ! 40
«Ἐσένα, λέει στήν Ἰεζάβελ, ἐσένα… ἐσένα… θά σέ ποδοπατήσουν τά ἄλογα καί θά σέ λιανίσουν, καί θά σέ φᾶνε τά σκυλιά !…» Ἔτσι κι ἔγινε, ἀγαπητοί μου. Τήν πέταξαν ἀπό τό παράθυρο τοῦ παλατιοῦ κάτω στήν αὐλή. Πραγματικά, ἐκεῖνοι πού ξεκλήρισαν τήν οἰκογένεια τοῦ Ἀχαάβ –ἄλλαξε ἡ κυβέρνηση· νά μήν πολυλογῶ– τήν πέταξαν ἀπό τό παράθυρο, τά ἄλογα τήν ποδοπάτησαν, καί σέ λίγο πῆγαν τά σκυλιά καί τήν ἔφαγαν! Καί λένε γιά μιά στιγμή ἐκεῖνοι πού μπῆκαν μές στό παλάτι: «Γιά νά πᾶμε νά δοῦμε· τί ἔγινε αὐτή;». Καί πᾶνε κάτω καί βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα… Τήν εἶχαν φάει τά σκυλιά ! 41
Ἐλέγχει λοιπόν φοβερά ὁ Προφήτης. Ἔτσι θά ἐλέγξει καί τόν Ἀντίχριστο.
Ἄν γιά τούς ἀπίστους θά εἶναι φοβερός, τότε γιά τούς δικαίους θά εἶναι μιά ἀληθινή εὐλογία.
Ἀλλά καί γιά τούς ἀπίστους θά εἶναι φοβερός ὁ Προφήτης.
Μᾶς λέει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ὅτι ὅταν ὁ Ἀντίχριστος θά τόν συλλάβει μαζί μέ τόν ἄλλο Προφήτη, τόν Ἐνώχ, καί θά τούς κρεμάσει, θά τούς φονεύσει, τότε τόσο θά χαροῦν οἱ ἄνθρωποι –ἀκοῦστε· θά χαροῦν!– ὥστε θά ἀνταλλάξουν δῶρα μεταξύ τους, γιατί ἐπιτέλους ἀπαλλάχτηκαν ἀπό ἕναν κήρυκα πού τούς βασάνιζε μέ τά λόγια του…42 Οἱ ἁμαρτωλοί λοιπόν ἄνθρωποι θά χαροῦν. Ἀλλά θά σταθῆ ὅμως φοβερός, γιατί σέ τρεισήμισι μέρες θά δοῦν τόν προφήτη Ἠλία νά ἀνασταίνεται ἀπό τούς νεκρούς καί νά ἀνεβαίνει στόν οὐρανό, καί τότε θά τούς πιάσει φόβος καί τρόμος ! 43
Ἀλλά ἐάν γιά τούς ἀπίστους ὁ Ἠλίας θά εἶναι φοβερός, γιά τούς δικαίους θά εἶναι μιά ἀληθινή εὐλογία. Γι’ αὐτό καί ὁ ὕμνος τῶν Πατέρων στό βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ, στό 48ο κεφάλαιο, στήν Παλαιά Διαθήκη, πού ἀναφέρεται στόν προφήτη Ἠλία, τελειώνει ὡς ἑξῆς: «μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα»44, εὐτυχισμένοι αὐτοί πού θά σέ δοῦν, ἤ πού σέ βλέπουν, αὐτοί πού ζοῦν στολισμένοι μέ ἀρετές · κι ἐμεῖς θά ζήσουμε καί θά σέ δοῦμε. Ὁ Σειράχ ζεῖ περίπου ἑξακόσια χρόνια μετά τόν Προφήτη. Λέει «θά σέ δοῦμε»!
Τή χαρά καί τήν ἐλπίδα πού σκορποῦσε ὁ προφήτης Ἠλίας στούς δικαίους τῆς ἐποχῆς του θά σκορπίσει καί στούς δικαίους τῶν ἐσχάτων ἀλλά καί σ’ ὅλους πού θά ἀναστηθοῦν.
Ἀγαπητοί μου, τόν προφήτη Ἠλία τόν εἶδαν μέ χαρά καί ἐλπίδα πρῶτα-πρῶτα ἐκεῖνοι οἱ ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες στήν ἐποχή του, ὅταν ἦταν κρυμμένοι καί δέν φανέρωναν τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό· τότε πού ὁ Προφήτης μέ παράπονο ἔφθασε νά πεῖ στόν Θεό: «Κύριε, μόνος ἐγώ ἔμεινα νά Σέ λατρεύω. Ὅλοι οἱ ἄλλοι προσκύνησαν τά εἴδωλα !». «Ὄχι, Ἠλία· ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες δέν προσκύνησαν τόν Βάαλ.»45 Αὐτοί οἱ ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες, ἅμα ἔβλεπαν τόν Προφήτη νά ἐλέγχει τόν Ἀχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν· ἦταν ἡ ἐλπίδα τους ὁ Προφήτης !
Ἀλλά θά τόν δοῦν μέ χαρά καί ἐλπίδα καί οἱ δίκαιοι τῶν ἐσχάτων. Ὅταν θά κηρύσσει στά Ἱεροσόλυμα, ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς, οἱ δίκαιοι, θά ποῦν: «Ἦλθε ὁ Ἠλίας. Ἦλθε ὁ Ἠλίας ! Ἐλέγχει τόν Ἀντίχριστο. Ἦλθε ὁ Ἠλίας !… Τά βάσανά μας τελειώνουν ! Ἔρχεται ὁ Χριστός !…». Θά εἶναι λοιπόν καί ἡ ἐλπίδα τῶν δικαίων τῶν ἐσχάτων.
Θά τόν δοῦν ἀκόμη καί ὅλοι οἱ δίκαιοι πού κατά τή δευτέρα Παρουσία θά ἀναστηθοῦν· «καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα», γιατί κι ἐμεῖς θά ζήσουμε, ὅπως ἔγραφε ὁ συγγραφέας τῆς Σοφίας Σειράχ τό 200 π.Χ.· ὅπως τόν εἶδαν καί οἱ τρεῖς Μαθητές στό Θαβώρ, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης.46
Ἀγαπητοί μου, αὐτή εἶναι μέ λίγα λόγια ἡ θαυμαστή προσωπικότητα τοῦ ἁγίου προφήτου Ἠλιού. Κι ἐμεῖς, τελειώνοντας, τί ἄλλο θά μπορούσαμε νά ποῦμε; Ὦ ἅγιε τοῦ Θεοῦ Προφῆτα, ἔνδοξε Ἠλία, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν !…
20–7–1986
Ἀπό τό βιβλίον :
ΛΟΓΟΙ
ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΣ
Copyright:
Ἱερά Μονή Κομνηνείου
«Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»
400.07 Στόμιον Λαρίσης.
Τηλ. & Fax.: 24950.91220.
Κεντρική διάθεση:
Ἐκδόσεις«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Σπαρτάκου 6, Συκιές, 566.26 Θεσσαλονίκη.
Τηλ.: 2310.212659.Fax : 2310.207340.
Διάθεση στὸ διαδίκτυο: http://arnion.gr
Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση ὁλοκλήρου ἤ μέρους τοῦ κειμένου, μέ ἁπλῆ ἀναφορά τῆς προελεύσεώς του.
7. Βλ. Γέν. 15, 14. 23, 18. Ἔξοδ. 23, 18-33. 34, 24. Λευϊτ. 26, 42-46. Δευτ. 2, 10-25. 4, 27. Ἰησ. Ναυή 23, 9. κ.ἀ.
20. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Περί Ἀντιχρίστου, Δ΄ 99, 44.
Πρβλ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Λόγος εἰς τὴν ὅρασιν τοῦ Δανιήλ, 37.32-38.11:«…ἀποστέλλει ἐν συντόμως τοὺς ἰδίους αὐτοῦ θεράποντας, τόν τε Ἐνὼχ καὶ Ἠλίαν, εἰς ἔλεγχον αὐτοῦ τοῦ ἀντικειμένου ἐνώπιον πάντων ἐθνῶν… ὁρῶν οὖν ὁ ἐχθρὸς ἑαυτὸν ὑπ’ αὐτῶν δεινῶς ἐλεγχόμενον καὶ ὑπὸ πάντων καταφρονούμενον, θυμῷ καὶ ὀργῇ ἀνελεῖ τοὺς ἁγίους». Ἅγ. Ἱππόλυτος Ρώμης, Λόγος περὶ τῆς συντελείας τοῦ κόσμου, 21.28-30: «…καθώς φησι καὶ τοῦτο Δανιήλ, προεωρακὼς ὅτι τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου ποιήσει μετ’ αὐτῶν πόλεμον, ἤγουν μετὰ Ἐνὼχ καὶ Ἠλία, καὶ νικήσει αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτοὺς διὰ τὸ μὴ θέλειν αὐτοὺς δόξαν δοῦναι τῷ διαβόλῳ».