❈ Ὁ Μέγας Ἀντώνιος λέει, ὅτι «τό κλειδί γιά τή σωτηρία μας εἶναι στά χέρια τοῦ ἀδελφοῦ μας». Ὁ Θεός ἔτσι ἔχει κάνει τά πράγματα, ὥστε ὁ ἕνας νά ἔχει τήν ἀνάγκη τοῦ ἄλλου. Κανένας νά μή μπορεῖ νά ὑπάρξει μόνος του, μέσα στήν κοινωνία. Τό ἴδιο ἰσχύει καί στά πνευματικά. Δέν μπορεῖς νά πάρεις…

❈ Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α’ Κορ. 13,8). Ποτέ δέν ξεπέφτει ἡ ἀληθινή ἀγάπη. Μιά ἀγάπη πού στήν πορεία χάνεται (παύει νά ὑφίσταται), δέν εἶναι ἀληθινή ἀγάπη. Βλέπουμε ὅλες αὐτές οἱ ἀγάπες πού κυκλοφοροῦν σήμερα στόν κόσμο, δέν εἶναι ἀληθινές ἀγάπες, γιατί ἀκριβῶς ἐκπίπτουν, ξεπέφτουν.

Περί Γογγυσμοῦ – Γκρίνιας ❈ Ξέρετε, εἶναι φοβερή ἁμαρτία ὁ γογγυσμός. Οἱ Ἑβραῖοι γι’ αὐτό πέθαναν στήν ἔρημο. Δύο μόνο πάτησαν στή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας ἀπό τά περίπου 2.000.000 πού φύγανε ἀπό τήν Αἴγυπτο. Μόνο δύο φτάσανε στόν προορισμό τους. Γιατί; Γιατί γόγγυζαν, γκρίνιαζαν…

❈ Οἱ Ἅγιοι Πατέρες λένε πώς τό ἄγχος δέν εἶναι ἀθῶο. Εἶναι ὀλιγοπιστία στόν Θεό, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά ἔρχεται ὁ Διάβολος καί νά δημιουργεῖ καταστάσεις οἱ ὁποῖες βλάπτουν ὄχι μόνο τήν ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα.

❈ Νά τί μεγάλο προσφέρει ἡ ἐξομολόγηση, πού δέν μπορεῖ νά στό δώσει κανένας ψυχίατρος, ψυχολόγος, φάρμακο, τίποτε! Σοῦ ἠρεμεῖ τή συνείδηση, γιατί ἔρχεται τό Πνεῦμα τό Ἅγιο καί σοῦ λέει:

❈ Αὐτοί πού βασανίζονται περισσότερο ἀπό ὅλους ξέρετε ποιοί εἶναι; Οἱ μάγοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐκχωρήσει τήν ψυχή τους στόν Διάβολο. Γιατί, γιά νά γίνεις μάγος, αὐτό κάνεις.

❈ Μιά μητέρα ἀνάπηρη εἶχε μόνο τό ἕνα της μάτι καί τό παιδάκι της ἔνιωθε πολύ ντροπή γιά αὐτό. Τό κοροϊδεύανε ὅλα τ΄ ἄλλα τά παιδιά στό σχολεῖο καί τέλος πάντων τό παιδί, μεγάλωσε καί δέν τήν ἤθελε τήν μάνα του. Ἔνοιωθε κόμπλεξ, γι’ αὐτό καί δέν τήν ἔπαιρνε μαζί του στίς διάφορες κοινωνικές του…

❈ Ἡ ἀγάπη, ἡ σωστή, εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν μπορεῖς νά ἔχεις ἀληθινή ἀγάπη, ἄν δέν ἔχεις μετάνοια, ἄν δέν ἔχεις μπεῖ σ’ αὐτή τή διαδικασία νά προσεύχεσαι συνέχεια, νά παρακαλᾶς τόν Θεό, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ με», νά προσπαθεῖς νά ἐξομολογεῖσαι, νά Κοινωνᾶς, νά κάνεις αὐτά πού…

❈ Κάποιος ρώτησε ἔναν Γέροντα: – Πάτερ, γιατί συνεχῶς ἀμελῶ; Καί ὁ Γέρων ἀπάντησε: – Ἐπειδή ἀκόμη δέν εἶδες τόν ἥλιο». Ἐννοεῖ τόν πνευματικό ἥλιο, τό φῶς τό ἅγιο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό πῦρ αὐτό τῆς Θεότητος, τήν ἐνέργεια τῆς Θείας Χάριτος. Ἐπειδή ἀκόμα δέν τό γεύτηκες, γι’ αὐτό ἀμελεῖς.

Σκέφτηκες ποτέ γιατί παντρεύεσαι; Γιατί θέλεις τό παιδί σου νά περάσει στό Πανεπιστήμιο; Γιατί θέλεις τό παιδί σου νά παντρευτεῖ; Γιατί θέλεις νά βγάζεις χρήματα; Γιατί θελεις νά ζήσεις; Τό ἔχεις σκεφτεῖ; Ἄν δέν τά κάνεις γιά τόν Θεό, ὅλα τά ἄλλα εἶναι λάθος, εἶναι ἄχρηστα, εἶναι σκουπίδια, εἶναι φωτιά πού θά σέ κάψει. Ἄς…

❈ Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος: Τίς πρῶτες σαράντα ἡμέρες νά μή δέχονται ἐπισκέψεις τό ἀνδρόγυνο. Πόσο σοφά ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει τόν σαραντισμό. Ὁ λόγος εἶναι, δύο λέξεις: τά πνευματικά μικρόβια, τά ὁποῖα ἐκπέμπουν οἱ ἄνθρωποι καί αὐτά τά πνευματικά μικρόβια μεταδίδονται στούς συνανθρώπους μας καί ἰδιαιτέρως στά παιδιά», στά νεογέννητα. «Τά παιδιά εἶναι…

Ὅπως στό νοσοκομεῖο πάει ἕνας ἄρρωστος, ἀλλά ἄν δέν κάνει ὑπακοή στόν γιατρό ἤ ἄν δέν πάει κἄν στό νοσοκομεῖο, φυσικά δέν θά θεραπευτεῖ, ἀλλά καί ἄν πάει στό νοσοκομεῖο καί δέν πάρει τά φάρμακα πού θά τοῦ πεῖ ὁ γιατρός, πάλι δέν θεραπεύεται, ἔτσι λοιπόν καί ἐμεῖς ἐρχόμαστε στήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἄν δέν πάρουμε…

❈ Ἡ ἀγάπη πού ἀρέσει στόν Θεό εἶναι ἡ ὁλοκληρωτική ἀγάπη, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς, ἐξ ὅλης τῆς διανοίας, ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεως (Μαρκ. 12,30). Θά πρέπει νά εἶναι ὅλα τά στοιχεῖα τοῦ ἀνθρώπου δοσμένα στόν Θεό. Προσέξτε, ἡ ὁλοκληρωτική ἀγάπη! Δηλαδή, δέν ἐπιτρέπεται νά ἀγαπάει ὁ ἄνθρωπος καί κάτι ἄλλο…

❈ Λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Ὅλες σχεδόν οἱ ἀρρώστιες προέρχονται ἀπό τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό καί αὐτό δημιουργεῖ τό ἄγχος». Βλέπετε τί ἁπλά καί σοφά! Ὅλες σχεδόν οἱ ἀρρώστιες δημιουργοῦνται ἀπό τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό. Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 18 – 2 – 2016)

❈ Ὁ Χριστός δέν ἐξετάζει πόσες προσευχές κάνουμε, πόσα ἀπόδειπνα, πόσες μετάνοιες, ἀλλά τι καρδιά ἔχουμε, πόσο καθαρή εἶναι ἡ καρδιά μας, πόσο ἀγαπᾶμε – με τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί ὄχι με την κοσμική σαρκική ἀγάπη – τόν Ἴδιο καί τόν κάθε συνάνθρωπό μας. ~ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 10 – 9 – 2010)

❈ Ποτέ δέν ἀπελπιζόμαστε. Ἡ ἀπελπισία, ξέρουμε ἀπό τούς Ἅγιους Πατέρες, εἶναι τό μεγαλύτερο ὅπλο του Διαβόλου. Προσπαθεῖ νά μᾶς ρίξει σέ ἀπελπισία. Εἶναι ἁμαρτία. Γιατί; Γιατί οὐσιαστικά ἡ ἀπελπισία εἶναι βλασφημία ἀπέναντι στόν Θεό. Εἶναι σάν νά λές: – Πλέον ὁ Θεός δέν μέ βοηθάει, ἄρα δέν μ’ ἀγαπάει. Ἀλλοίμονο! Ἴσα – ἴσα πού…

Χαρακτηριστικό τοῦ ὑπερήφανου ἀνθρώπου εἶναι τό θέλημα. Τό ἀκοῦς καί στά λόγια τους, ὅταν ἀκοῦς ἄνθρωπο νά λέει συνέχεια: «Ἐγώ, ἐγώ, ἐγώ…» εἶναι ἐγωιστής, εἶναι ὑπερήφανος, ἔχει θέλημα καί αὐτό τό θέλημα πού τό ἔχει στήσει, τό ἔχει θρέψει καί τό ἔχει βάλει σάν πρῶτο στόχο στή ζωή του, αὐτό εἶναι πού τόν ἐμποδίζει νά…

❈ Ἡ πιό σπουδαία δύναμη πού ἔχει ἡ ψυχή μας λέγεται νοῦς. Δέν εἶναι ὁ ἐγκέφαλος. Ὅταν λένε οἱ Πατέρες νοῦ, ἐννοοῦν τά μάτια τῆς ψυχῆς. Αὐτό πού εἶναι στόν ἐγκέφαλο τό λένε διάνοια. Εἶναι ἡ δεύτερη δύναμη τῆς ψυχῆς, ἡ διάνοια, ἡ σκέψη. Ὁ νοῦς δέν εἶναι ἡ σκέψη, ἀλλά εἶναι στήν καρδιά καί…

❈ Ἡ ἀληθινή ἀνάπαυση δέν εἶναι οὔτε ἡ καλοπέραση, οὔτε ἡ ἄνεση, οὔτε τά πολλά χρήματα κ.λπ. ἀλλά εἶναι νά ζεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Θεό. Τότε βρίσκει τήν ἀνάπαυση ὁ ἄνθρωπος.

❈ Πόσοι ἄνθρωποι ἔρχονται στήν ἐξομολόγηση καταθλιμμένοι, ὁλοφυρόμενοι, γιατί ἀδικήθηκαν. Καί τούς λέω: «αὐτό εἶναι ὅ,τι καλύτερο γιά σένα…» καί μέ κοιτᾶνε! Λέω: «αὐτό εἶναι πολύ μεγάλη εὐλογία πού ἔχεις…» καί μέ κοιτᾶνε πάλι… δέν καταλαβαίνουν! Λέω: «αὐτό εἶναι τό πρῶτο λαχεῖο πού σοῦ ’τυχε». Λένε: – Γιατί; – Γιατί, λέω, ἄν αὐτόν τόν ἄνθρωπο…

❈ Πῶς θά ξεχωρίσεις τόν Ἀντίχριστο ἀπό τόν Χριστό, ξέρετε; Ἀπό πάρα πολλά. Ὀφείλουμε νά τά ξέρουμε. Τό πιό βασικό εἶναι, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θά ἔρθει ἀπό τή γῆ, ἐνῶ ὁ Χριστός θά ἔρθει ἀπό τόν οὐρανό, τό λέει σαφέστατα στήν Ἁγία Γραφή, καί θά προπορεύεται ὁ Τίμιος Σταυρός.

❈ Ἀκόμα καί Ὀρθόδοξοι δέν πιστεύουν στήν Ἀνάσταση. Καί πῶς ἀποδεικνύουμε ὅτι δέν πιστεύουμε στήν Ἀνάσταση; Ἀπό τό πῶς ἀντιμετωπίζουμε τόν θάνατο. Φοβόμαστε τόν θάνατο! Ἤ ὅταν κοιμηθεῖ κάποιος δικός μας, δέν λέμε: «κοιμήθηκε», λέμε «τόν ἔχασα». Τί τόν ἔχασες; Ἔτσι χάνεται; Χαμός θά πεῖ ἐξαφανίστηκε. Δέν ἐξαφανίστηκε. Δέν πιστεύεις στήν Ἀνάσταση; Δέν πιστεύεις ὅτι…

Ὁ 10ος Ἀποστολικός Κανόνας, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπικυρωθεῖ καί ἀπό τήν Πενθέκτη Οἰκουμενική Σύνοδο, ἄρα ἔχει Οἰκουμενικό κύρος καί εἶναι ἀλάθητος, λέει: «Ὅποιος συμπροσευχηθεῖ μέ ἀκοινώνητο κἄν ἐν οἴκῳ, ἄν εἶναι κληρικός καθαιρεῖται, ἄν εἶναι λαϊκός ἀφορίζεται». Ἀκοινώνητος εἶναι αὐτός πού δέν παίρνει Θεία Κοινωνία (μή Ὀρθόδοξος). Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία στίς 13 – 12…

❈ Ὅταν λέμε σιωπή, δέν πρέπει νά πηγαίνει ὁ νοῦς μας μόν στή σιωπή τοῦ στόματος, νά μή μιλάει κανείς πολύ, ἀλλά καί στήν ἐσωτερική σιωπή τῶν λογισμῶν. Γιατί κανείς μπορεῖ νά μήν μιλάει μέ τό στόμα, ἀλλά νά πολυλογεῖ ἐσωτερικά, νά κατακρίνει μέ τίς σκέψεις του καί μέ τούς λογισμούς του, νά μήν προσεύχεται,…

❈ Ὁ Διάβολος ξεγελάστηκε. Νόμιζε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἁπλός ἄνθρωπος γιατί Τόν ἔβλεπε πού πονοῦσε, πού δάκρυζε, πού ἔτρωγε. Ὡς ἄνθρωπος ὁ Χριστός τά ἔκανε ὅλα. Ἦταν τέλειος ἄνθρωπος. Ὁ Διάβολος ἤθελε νά τόν βγάλει ἀπό τή μέση νομίζοντας ὅτι θά τελειώνει μέ αὐτόν Τόν «ἐνοχλητικό». Τί λέει ἐπίσης στόν κατηχητικό λόγο του ὁ…

❈ Τί ἐννοοῦμε, ὅταν λέμε: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι»; Λέει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος: ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεθάνει ὡς πρός τά πάθη του, ὅταν νεκρωθεῖ ὡς πρός τόν παλαιό ἄνθρωπο, ὅταν νεκρωθεῖ ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ὡς πρός τόν κόσμο, μέ ἁπλά λόγια, ὅταν σταματήσει νά κάνει τήν ἁμαρτία – τήν ὅποια ἁμαρτία –…

❈ Κοινωνούμε γιά ν΄ ἀποκτήσουμε συγγένεια μέ τόν Χριστό. Γιατί παίρνεις πραγματικά τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του, ὁπότε γίνεσαι – ἄν θέλετε – ἀκόμα καί σαρκικός συγγενής… ἄν τήν τολμήσουμε τήν ἔκφραση…

❈ Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅτι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία προς τον Θεό εἶναι ἡ ἀχαριστία. Το να μην θυμᾶσαι δηλαδή και να μην εὐχαριστεῖς τον Θεό για τά καλά πού λαμβάνεις ἀπ’ Αὐτόν. Αὐτή ἡ ἀχαριστία θα σε κάνει κατόπιν αὐθάδη, θα σε κάνει και βλάσφημο ἀκόμα… Τέλος, θα σε κάνει ἀρνητή καί ἄθεο! Ἱερομονάχου…

Ἔ, δέν γίνεται νά περπατᾶς σέ δύο βάρκες μέ τό ἕνα πόδι στή μία καί τό ἄλλο στήν ἄλλη. Ποῦ θά πᾶς; Θά σκιστεῖς στή μέση. Αὐτή εἶναι ἡ σχιζοφρένεια, ἡ πνευματική σχιζοφρένεια. Καί δυστυχῶς πολλοί, καί «Χριστιανοί», προσπαθοῦν νά ζήσουν ἔτσι (καί μέ τόν Χριστό καί μέ τόν κόσμο) καί βασανίζονται, ταλαιπωροῦνται καί στό…

❈ Ὁ ἄνθρωπος πού ἐμπιστεύεται τόν Θεό ἔχει ἄγχος; Ὄχι. Εἶναι σάν τό μωρό στήν ἀγκαλιά τοῦ πατέρα του. Τό μωρό ποτέ δέν ἔχει ἄγχος, γιατί ξέρει ὅτι γιά ὅλα θά φροντίσει ὁ μπαμπάς καί ἡ μαμά. Τό ἴδιο καί τό μικρό παιδάκι. Ἔτσι εἶναι καί ὀ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει ἄγχος, γιατί γνωρίζει…