Οἱ λυτρώσεις τῆς ψυχῆς Τέσσερις εἶναι οἱ λυτρώσεις τῆς ψυχῆς: ὁ φόβος καὶ ἡ μετάνοια, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἐλπίδα. Οἱ δύο πρῶτες τὴν προστατεύουν στὴ γῆ, οἱ ἄλλες δύο τὴν ἀνεβάζουν στὸν οὐρανό. ΚΕΛΤΙΚΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ   Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου   Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Φανερωμένης Νάξου     https://wra9.blogspot.com/2023/03/blog-post_95.html

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐκ φύσεως εἶναι ἐπινοητικοί, γιατί ἀπὸ φυσικοῦ τους ξέρουν μὲ τὴ λογική τους νὰ ξεχωρίζουν τὰ πράγματα καὶ νὰ εἶναι συνετοί. Καθένας ἀπ’ αὐτοὺς ἀφοσιώνεται στὴν καλλιέργεια τῆς γῆς, στὶς δουλειὲς τῶν μεταφορῶν, σὲ κάποια τέχνη, μὲ κάποια ἐλπίδα. Ὅλοι μὲ τὴν προσδοκία κάποιων ἀγαθῶν, ποὺ θὰ ἀποχτήσουν, ὑποφέρουν μὲ προθυμία κόπους,…

  Η ελπίδα τονώνει τις καρδιές και τις αναδεικνύει ισχυρές και αντρείες για να αντιμετωπίσουν τις συμφορές. Η ελπίδα στο Θεό, δίνει ζωή σ’ αυτόν που ήδη έχει αποκάμει από την κούραση και με νέες δυνάμεις αναζωογονεί τα καταπονημένα νεύρα του. Η ελπίδα στο Θεό απομακρύνει τη μαύρη και φρικτή απελπισία και αποσπά το Θείο…

  «Θαρρεῖτε· νεφύδριον ἐστί καί θᾶττον παρελεύσεται»(Έχετε θάρρος, σύννεφο είναι και θα περάσει..!) Τα λόγια της ελπίδας του Μεγάλου Αθανασίου για τις δικές του θλίψεις στην εξορία, παρηγοριά και στήριγμα για όλους, σε κάθε εποχή.    https://proskynitis.blogspot.com/2019/03/blog-post_88.html?m=1

  Όσιου Θαλάσσιου του Λίβυου  Τα τρία αυτά μένουν, τα τρία αυτά, που σφίγγουν και συγκρατούν το σύνδεσμο όλων, η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη.  Μεγαλύτερη από όλα η αγάπη. Εγώ, όμως, την πίστη την βλέπω σαν ακτίνα, την ελπίδα σαν φως, την αγάπη σαν ηλιακό κύκλο και όλα σαν μια αντανάκλαση και μια λαμπρότητα. Γιατί…

 Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης έβλεπε την αθλιότητα της κοινωνίας και έλεγε: «Κοιτώ δεξιά απελπισία, κοιτώ αριστερά, απελπισία. Κοιτώ μπροστά απελπισία. Κοιτώ πίσω απελπισία. Κοιτώ κάτω απελπισία.

    Οσάκις πέση κανείς, παιδί μου, πρέπει να εγείρεται και θα σωθή. Όταν πέση κανείς και θεληματικά δεν θέλει να σηκωθή, τούτο των δαιμόνων εστί.

    Παράξενος ἄνθρωπος! Τοὺς πλησίασε χωρὶς νὰ τὸ πολυκαταλάβουν! Τοὺς προσέγγισε χωρὶς νὰ τὸ πο­λυ­συνειδητοποιήσουν καὶ χωρὶς νὰ ἀμυνθοῦν. Τοὺς ξεκλείδωσε κυριολεκτικά, κι ἂς ἦταν βαθύτατα λυπημένοι. Κι ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἄκουσε τὸν πόνο τους καὶ τὴν αἰτία τῆς θλίψης τους, ἄρχισε μ’ ἕνα μοναδικὸ τρόπο νὰ τὰ ἀναχαιτίζει: μὲ λογικὰ ἐπιχειρήματα, μὲ ὑπομνήσεις προφητει­ῶν,…

ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ Περί ἀγάπης, ἐλπίδος καί πίστεως (Διά τόν σύνδεσμον τής εναρέτου τριάδος τών αρετών, τής αγάπης, τής ελπίδος καί τής πίστεως)    12. Η αύξησις του φόβου είναι αρχή της αγάπης. Και το τέλος της αγνείας είναι προϋπόθεσις της θεολογίας. Εκείνος που ένωσε τελείως τις αισθήσεις του με τον Θεόν, μυσταγωγείται στην θεολογία από…

Πόσο αρμονικά και ισορροπημένα παραθέτει ο Άγιος τις δυο αυτές λειτουργίες της ψυχής του ανθρώπου, τη σκέψη και τη μνήμη, υπενθυμίζοντας το σκοπό, για τον οποίο τις έβαλε ο Θεός μέσα μας. Η καθεμιά, συνταιριασμένη με το αντίστοιχο θέμα, με το οποίο έχει να ασχολείται. Η σκέψη με το θάνατο, για να κρατήσει τον άνθρωπο…

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_65.html

…Όταν μιλώ για “απόγνωση”, δεν εννοώ κάποια σκυθρωπότητα, κάποια δυσφορία σαν από δυσπεψία, αϋπνία κλπ… Όχι. Η ουσία της απογνώσεως είναι η απώλεια της ελπίδας, της “προσδωκίας” να φθάσουμε τη θεία αιωνιότητα. Οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Κυρίως οι άνθρωποι του “πολιτισμένου”, “ουμανιστικού” αιώνα μας… Να “σκοτώσει” όμως κάποιος εντελώς μέσα του την ικανότητα…

  Πριν λίγους μήνες βρέθηκα σε ένα αγιορείτικο μοναστήρι και μαζευτήκαμε στο αρχονταρίκι να κεραστούμε για την γιορτή του ηγουμένου της Μονής. Μεταξύ άλλων κυριάρχησαν οι πληροφορίες από το ίντερνετ για τα γενόμενα στον κόσμο, για τα σατανικά σχέδια των μασόνων, των πολιτικών, των οικονομολόγων, του Πάπα, του…, του…, του… Μια μαυρίλα.

       Ο άνθρωπος πρέπει να έχει τρεις αρετές: πίστη, ελπίδα και αγάπη. Πίστη σημαίνει να εμπιστευόμαστε σταθερά στην πρόνοια του Θεού, ότι ο ουράνιος Πατήρ φροντίζει για μας, ώστε και τρίχα της κεφαλής μας δεν πέφτει χωρίς τη θέλησή Του.

Θεέ μου! Εμάς τους ασήμαντους, τους αδύναμους, τους αμαρτωλούς, μας ονομάζεις φίλους Σου Εσύ, ο μεγάλος, ο παντοδύναμος, ο αναμάρτητος Θεός, ο Δημιουργός και Κύριος του σύμπαντος. Τι δεν πρέπει, λοιπόν, πρόθυμα να υπομείνουμε για μια τέτοια φιλία, όταν για φιλία ανθρώπινη πολλές φορές διακινδυνεύουμε και τη ζωή μας; Και όμως, τίποτα δεν υπομένουμε, καθόλου…

  «Τί θησαυρὸ ἔχομε στὴν προσευχή. Μὲ τὴν προσευχὴ μποροῦμε νὰ λάβωμε ὅλα τὰ ἀγαθὰ ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ νὰ κατανικῶμε κάθε πειρασμό, νὰ ξεπεράσωμε κάθε δοκιμασία καὶ θλίψη. «Μάτουσκα, κοίταξε πῶς παλεύει αὐτὴ ἡ φτωχὴ μύγα! Ἐδῶ κοίτα, να την! Ὁ ἄνεμος τὴν πῆρε καὶ τὴν κτύπησε τὴν καημένη πάνω στὸ πλοίο, την ἔριξε…

Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον Θεό που σώζει, στον Θεό των οικτιρμών, τον Θεό του ελέους, τον αγαθό και φιλάν­θρωπο Θεό. Αληθινά μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό! Ο Θεός είναι πάντα βοηθός του και δεν φοβάται ό,τι κακό κι αν του προξενήσει άνθρωπος. Ελπίζει…

“Κλίμαξ”  ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ Περί αγάπης, ελπίδος και πίστεως (Διά τόν σύνδεσμον τής εναρέτου τριάδος τών αρετών, τής αγάπης, τής ελπίδος καί τής πίστεως) 1.Νυνί δε λοιπόν – ύστερα από όλα τα προηγούμενα – μένει τα τρία ταύτα – τά οποία σφίγγουν και διατηρούν τον σύνδεσμο όλων – πίστις, ελπίς, αγάπη∙ μείζων δε πάντων η αγάπη»…

Ἀλλοίμονό μας ἄν, φροντίζοντας ὑπερβολικά γιά τόν ἑαυτό μας, δέν ἐπιρρίπτουμε τήν μέριμνά μας καί τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό, ὁ ὁποῖος φροντίζει γιά μᾶς! Ἄν δέν ὁμολογοῦμε ὅτι ὀφείλουμε σ’ Ἐκεῖνον τά ἀγαθά πού χρησιμοποιοῦμε στήν παροῦσα ζωή, πῶς μποροῦμε νά προσδοκοῦμε ἀπό Αὐτόν τά ἀγαθά πού μᾶς ὑποσχέθηκε στήν μέλλουσα ζωή; Ἄς μήν…

    Ἅπαντες μὲν ἄνθρωποι φύσει εὐμήχανοι, διὰ τὸ φύσει τοῦ λογισμοῦ διακριτικόν τε καὶ νουνεχές. Ἕκαστος γὰρ τούτων πρὸς γεωργίαν καὶ ὁδοιπορίαν καὶ τέχνην τινὰ ἐλπίδι τινὶ ἑαυτὸν παραδίδωσιν. Ἅπαντες γὰρ καμάτους καὶ ἱδρῶτας, κινδύνους τε καὶ θλίψεις προθυμίᾳ ὑποφέρουσι διὰ τὴν τῶν μελλόντων ἀγαθῶν προσδοκίαν. Καὶ ὁ μὲν γεωργὸς ἐν τῇ συνολκῇ τῶν…

Δεν πρέπει σε οποιεσδήποτε περιπτώσεις και περιστάσεις να χάνετε το θάρρος σας ή να απελπίζεσθε. Η απελπισία φονεύει την ενέργεια που χρειάζεται για να λάβουμε στην καρδιά μας το Άγιο Πνεύμα. Ο απελπισμένος χάνει την προσευχή και νεκρώνεται για τον πνευματικό αγώνα. Να ξέρετε ότι τη στιγμή της αποθαρρύνσεως και της απελπισίας δεν σας αφήνει…

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ: Τα «απότομα» προκαλούν επικίνδυνους κραδασμούς . Αν βρεθεί κανείς από ένα πολύ παλιό ζεστό δωμάτιο έξω σε παγωνιά, υπάρχει περίπτωση να κρυολογήσει ή να αρπάξει καμιά πνευμονία. Και στον πνευματικό χώρο οι απότομες αλλαγές είναι δύσκολες. Δεν μπορεί να γίνει κανείς μέσα σε μια στιγμή άγιος. Όλα χρειάζονται χρόνο, κόπο, μέθοδο, αγωνία….

Ἀλλοίμονό μας ἄν, φροντίζοντας ὑπερβολικά γιά τόν ἑαυτό μας, δέν ἐπιρρίπτουμε τήν μέριμνά μας καί τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό, ὁ ὁποῖος φροντίζει γιά μᾶς! Ἄν δέν ὁμολογοῦμε ὅτι ὀφείλουμε σ’ Ἐκεῖνον τά ἀγαθά πού χρησιμοποιοῦμε στήν παροῦσα ζωή, πῶς μποροῦμε νά προσδοκοῦμε ἀπό Αὐτόν τά ἀγαθά πού μᾶς ὑποσχέθηκε στήν μέλλουσα ζωή; Ἄς μήν…

  «Σύμφωνα μὲ τὰ γεγονότα ποὺ βιώνουμε σήμερα, μποροῦμε να ἐλπίζουμε καὶ πῶς;» «Καὶ δὸς ἡμῖν σήμερον τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον» (μιὰ διαφορετικὴ ἑρμηνεία στὸ σήμερα) Πρεσβ. Ἀθανασίου Μηνᾶ Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς καὶ ὁ Σωτήρας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι καὶ τὸ ἀντικείμενο τῆς ἐλπίδος μας καὶ ὁ Δημιουργός της. Ἐλπίς, μὴ στηριζομένη ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος…

Η βεβαία ελπίδα της Χάριτος και οι «φρούδες ελπίδες της διπλωματίας» Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής της Δ΄ Νηστειών (Εβρ. ΣΤ΄ 13-20) Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης Με τη Χάρη του Θεού, διανύουμε το άλλο μισό της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ήδη αντλήσαμε δυνάμεις από την προσκύνηση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού…

 ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Β΄ Η προς το Θεό Ελπίδα Συνεχίζουμε και αυτή την εβδομάδα τη δημοσίευση διηγήσεων από το γεροντικό με κεντρικό θέμα αυτή τη φορά, το ζήτημα της ελπίδας προς το Θεό. “Αν όντως πιστεύεις πως ο Θεός είναι Παντοδύναμος και αληθινός”, λέει ο Αββάς Ευπρέπιος, “στήριζε σ’ αυτόν μόνο την ελπίδα Σου και να…

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό Ἕνας στρατιώτης ρώτησε τὸν ἀββᾶ Μιῶς, ἂν ἄραγε ὁ Θεὸς δέχεται τὴ μετάνοια τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Καὶ ὁ ἀββᾶς, ἀφοῦ τὸν δίδαξε μὲ πολλοὺς λόγους, εἶπε: – Πές μου, ἀγαπητέ. Ἂν σχιστεῖ τὸ χιτώνιό σου, τὸ πετᾷς; – Ὄχι, ἀπάντησε ἐκεῖνος. Τὸ ράβω καὶ τὸ χρησιμοποιῶ πάλι. – Ἂν λοιπὸν ἐσὺ λυπᾶσαι τὸ…