Τί είναι ο Θεός; Θεέ μου, Πατέρα καί Δημιουργέ, Κυβερνήτη καί Πανσθενουργέ,όλοι μιλούν γιά Σένα, όλοι Σέ ψάχνουν. Άλλοι σέ φαντάστηκαν από τήν κεφαλή τους καί δημιούργησαν τή μορφή Σου όπως εβόλευε τήν ζωή τους. Είναι τά είδωλα τά σιχαμερά, δαιμόνων φαντάσματα καί μιαρά,πού θανατώνουν τήν ψυχή τους. Κι απ αυτούς πού βαπτίσθηκαν χριστιανοί καί…

πηγή:εδω Στίχοι ποὺ δείχνουν ἔρωτα πρὸς τὸν Θεό ( Λόγος πέμπτος τῶν στίχων )   Πῶς γίνεται πῦρ ν᾽ ἀναβλύζεις; πῶς σύγχρονα νερὸ δροσιστικό; πῶς καῖς μαζὺ καὶ γλυκαίνεις; πῶς τὴ φθορὰ ἐξαφανίζεις; πῶς Θεοὺς κάνεις τοὺς ἀνθρώπους; πῶς φῶς τὸ σκοτάδι; πῶς ἀπ᾽ τὸν ἅδη βγάζεις; πῶς ἄφθαρτους τοὺς θνητοὺς κάνεις; πῶς τὸ φῶς…

Τον αγαθό δρόμο βαδίζουν όσοι δεν έχουν την ζωή τους στη γη, οι τρισμακάριστοι, που πάνω στην γη ζούνε πάνω από την σάρκα, οι άγαμοι, οι λυπημένοι, οι καταφρονητές του κόσμου, οι συχναστές του ουρανού, οι ακτήμονες, οι χαμοπλάγιαστοι,

Ευχή εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Ποίημα Aγίου Δημητρίου του Ροστώφ, ην έλεγε καθ’ εκάστην. Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με και διαφύλαττέ με, τον δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε και σώματος, και από παντός εχθρού ορατού και αοράτου. Χαίρε, Kεχαριτωμένη Μαρία· ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της…

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος «Πατήρ μέν ἡμῖν ῥίζα καί πηγή καλῶν· ἐκ τοῦδε φῶς γεννητόν, Υἱός καί Λόγος, σφράγισμ’ ἀνάρχου· Πνεῦμα τ’ ἄχρονος φύσις· Θεός, Θεός μου, καί Θεός, τρισσή μονάς. Οὐκ ἔστιν ὅς με ταῦτα κωλύσει λέγειν.» Ρίζα ο Πατέρας και πηγή όλων των καλών· Φως πού γεννήθηκε από Αυτόν ο Υιός και Λόγος,…

– Στά δύσκολα αὐτά χρόνια στούς σκοτεινούς καιρούς, ὁδήγησέ μας Θέ’ μου σέ δρόμους φωτεινούς! – Δυνάμωσε τήν πίστη, τό θάρρος, τήν ὁρμή, χάρισε τήν ἐλπίδα στήν κάθε μας στιγμή! – Στήν χώρα μας πού καῖνε βάσανα καί καημοί, νά ἀκουστοῦνε πάλι μετάνοιας λυγμοί!

«Αισχρόν μεν ειπείν ως έχει, φράσσω δ’ όμως. Ταχθέντες είναι του καλού διδάσκαλοι, κακών απάντων εσμέν εργαστήριον…».

Ἄκουσε σὺ ὅπου περνᾶς, μ᾿ ἀγέρωχο τὸ βῆμα καὶ γράψε ὅ,τι θὰ σοῦ πεῖ φωνὴ ἀπὸ τὸ μνῆμα. Ἡ θύρα ποὺ ἀντικρύζομεν ὅταν θὰ γεννηθοῦμε εἶναι τοῦ τάφου καὶ χωρεῖ ὅσους καὶ ἂν θὰ μποῦμε. Ἐκεῖ θὰ μποῦνε βασιλεῖς, ἄρχοντες, μεγιστᾶνες, ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, ὡς καὶ Πατριαρχᾶδες.

 Αμήχανον το κάλλος Σου, ασύγκριτον το είδος, η ωραιότης άφατος, υπέρ λόγον η δόξα,  το ήθος, Δέσποτα Χριστέ, το αγαθόν και πράον των γηγενών υπέρκειται τας εννοίας απάντων, και διά τούτο ο προς Σε πόθος και η αγάπη πάσαν αγάπην των βροτών υπερνικά και πόθον.

Σπεύδουμε ολοταχώς στον όλεθρο και τον αφανισμό. Να σβήσουμε θέλουν απ’ το χάρτη κάποιοι που μας κοιτούνε με μισό το μάτι.   Τους ενοχλεί η παρουσία μας, θέλουν να αλώσουν την Ορθοδοξία μας. Η ύπαρξη σκεπτόμενων πολιτών στέκει εμπόδιο στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών.   Όταν μια κοινωνία θες να διαλύσεις κάθε κύτταρό της θ’ αποδομήσεις.

Ποίημα τοῦ Γέροντα πού τό ἔγραψε τό 1946·   Δόξα τῷ Θεῷ καί Κύριῳ! Ψάλε πνεῦμα μου μέ χαρά, Ἡ καρδιά μου ποθεῖ τό ναό σου τόν ἅγιο Ὅπου εἶναι ὁ Γλυκύτατος Κύριος Ἰησοῦς! Εἶσαι ἡ ζωή μου ἡ μόνη ἐλπίδα, Μέ ζωποιεῖς στίς θλίψεις καί τίς ἀσθένειές μου. Νά εἶσαι πάνα γιά μένα χαρά, σκέπη…

  ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ – Προφητικές φωνές (Από ελληνικά χειρόγραφα) Από τα ποιήματα του Οσίου Ιωάννη του Χοζεβίτη  ~ Στά χρόνια του εσχάτου αιώνος θά παύσουν οί πνευματικοί ποιμένες νά φροντίζουν γιά τό ποίμνιο ακολουθώντας τό κοσμικό ρεύμα.  Τήν σκολιά οδό θά βαδίζουν, αφήνοντας τόν πατερικό δρόμο καί δέν θά ψάλλουν στά πρόβατα μέ τήν…

*Από τη συλλογή ποιημάτων του Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου (1913-1960)  ~ Σέ μιά σκήτη ζούσε κάποτε ενας άγωνιστής μοναχός, πού θεωρούσε τόν έαυτό του άρκετά μεγάλο και τρανό. «Οντας στό σώμα δυνατώτερος άπό τούς άλλους άδελφούς τής σκήτης, εκτελούσε τό διακόνημα καί τόν κανόνα διπλόν. Εβδομήντα πέντε κομποσχοίνια τακτικά αύτός έγύριζε, ένώ οί άλλοι —πιό άδύνατοι—δέν…

   Παΐσιε Ὅσιε τοῦ Θεοῦ Γνώρισα ἄνθρωπο στή γῆ πού ζοῦσε στά οὐράνια, τά πέλματα στήν ἄρουρα ὁ νοῦς στήν φωτοφάνεια. Μέ ὁδηγό του τόν Χριστό, μέ βλέμμα ἀετήσιο στήν ἔρημο ἐβάδιζε μέ τοῦ σταυροῦ τόν ἴσκιο. Περιπολοῦσε οὐρανούς συνέκδημος ὁσίων, ἁγνές ψυχές ὡδήγησε εἰς Ἅγια τῶν Ἁγίων.

   Τοῦ πατρός Ἰωὴλ Κωνστάνταρου ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ Ίδετε πάντες οἱ πιστοί τόν Μέγαν Ποιμενάρχην, Ὀρθοδοξίας ἅπασας Μεγάλον κανονάρχην. Ὡς τήν πανσέληνον γλυκύς φώτισε εἰς Φεράραν, ταπείνωσε ποντίφικος τήν παπικήν τιάραν.