Το κελλί του Χατζηεφεντή μάζευε όλο τον πόνο των πονεμένων ανθρώπων… Απ’ όλα αυτά τα θαύματα που έβλεπαν οι άνθρωποι να κάνει ο πατήρ Αρσένιος με τη χάρη του Θεού, επόμενο ήταν και να τον ευλαβούνται σαν άγιο, όπως και ήταν…   Η μόνη λύση ήταν να κάνει κάπου κάπου και τον «δια Χριστόν…

  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ   Ἡ ἀμφίεσις τῶν χριστιανῶν   «Ὡσαύτως καὶ τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσµίῳ, µετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσµεῖν ἑαυτάς, µὴ ἐν πλέγµασιν ἢ χρυσῷ ἢ µαργαρίταις ἢ ἱµατισµῷ πολυτελεῖ» (Α΄ Τιμ. β΄, 9). (Δηλ.: Τὸ ἴδιο θέλω καὶ αἱ γυναῖκες νὰ προσεύχωνται µὲ ἐνδυµασίαν σεµνήν, νὰ στολίζουν τὸν ἑαυτόν τους µὲ συστολὴν…

  Ὅταν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐσυκοφαντεῖτο καί καθυβρίζετο ἀπό τήν εἰσαγγελική ἀρχή, ἀπό τήν στρατιωτική ἀρχή καί ἀπό τούς ἄλλους παράγοντες τοῦ τόπου ἐκεῖ καί τόν εἴχανε ἀπομονώσει μέσα στήν αἴθουσα, ἐκεῖνος μόνο ἄκουγε. Δέν ξέρω τί ἄκουγε, τί λέξεις… ὅτι τά παιδιά ἀπό τίς παράνομες σχέσεις του, τά εἶχε πετάξει μέσα εἰς τό πηγάδι…

Ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος με την Αρχιερατική Μίτρα του Αγίου Νεκταρίου, στο Μοναστήρι της Αίγινας 1960   «Ο Άγιος Νεκτάριος, ως Διευθυντής της Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών, λειτουργούσε και κήρυττε ταυτόχρονα σε Ιερούς Ναούς σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής, μάλιστα χοροστάτησε και σε Αγρυπνίες που τελούσε ο Άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς στο εκκλησάκι του Προφήτου Ελισσαίου,…

  Κάποτε ένας μοναχός ήταν αρχοντάρης σ’ένα Μοναστήρι του Αγίου Όρους (Αρχοντάρης είναι αυτός που φροντίζει για τους επισκέπτες, ετοιμάζει τα δωμάτια, προσφέρει τον καφέ και το κέρασμα. Είναι ένα πολύ κουραστικό διακόνημα, ιδίως στο Άγιο Όρος, που οι προσκυνητές κάθε μέρα είναι πάρα πολλοί). Αυτός λοιπόν ο αρχοντάρης είχε κουραστεί πολύ από το διακόνημά…

Την παραμονή του πολέμου με τους Ιταλούς, ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης έκλαιγε συνεχώς.Του είπαν: «Τι έχεις, Γέροντα, και κλαις;» Απάντησε: «Έμεινα ορφανός». Κι όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος είπε: «Έφυγε η Παναγία με τον άγιο Γεώργιο στο μέτωπο». Για τον Γέροντα [τον όσιο Γεώργιο (Καρσλίδη) της Δράμας], ο πόλεμος που ξέσπασε δεν ήταν ένα αναπάντεχο γεγονός….

  ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ   Οἱ Ἄγγελοι πάντα βοηθοί μας   «Οὕτω, λέγω ὑμῖν, χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. ιε΄, 10). (Δηλ.: Ὅπως λοιπὸν ἡ γυνὴ χαίρει διὰ τὴν ἀνεύρεσιν τῆς δραχμῆς, ἔτσι σᾶς βεβαιῶ, γίνεται χαρὰ εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἐπὶ παρουσίᾳ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι καὶ…

«Ακτινοβολούσε μεγάλη χάρη και αγάπη»   Καθαγιασμένος με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ο διά Χριστόν Σαλός γέροντας Γαβριήλ (Ουργκεμπάντζε) είχε την εκπληκτική ικανότητα διορατικότητας με την οποία μπορούσε να δει τα μελλούμενα διαπερνώντας χρόνους και χώρους. Οι πράξεις του ήταν τόσο απρόβλεπτες, ανεξήγητες που ήταν δύσκολο σε απλό άνθρωπο να φανταστεί τη δύναμη της…

(Ὁ βίος του γράφτηκε ἀπό τήν κόρη του καί τόν ὁμότιμο καθηγητή Ἰατρικῆς τοῦ ΑΠΘ κ. Κωνσταντῖνον Καρακατσάνην) Ο π. Ἀθανάσιος γεννήθηκε τό 1925 στήν Τένεδο, στό Νησί πού βρίσκεται στά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἐκεῖ ἦταν εὐκατάστατη ἡ πατρική του οἰκογένεια. Ἦταν μωρό ἀκόμα, ὅταν οἱ Τοῦρκοι σκότωσαν τόν πατέρα του, Ἀντώνη. Ἔτσι ἡ…

  Η Γερόντισσα Αναστασία, η τελευταία κτίτωρ και ανακαινιστής της Μονής της Κυράς, εγεννήθη το έτος 1910 εις τον συνοικισμό Βλαχάτικα του χωρίου Αγίων Θεοδώρων Λευκίμμης.   Η Αναστασία όταν ήταν δέκα ετών διαβαίνουσα από την κατεστραμμένη Εκκλησία της Κυράς, αφού έκαμε το σημείο του Τιμίου Σταύρου άκουσε μία γλυκεία γυναικεία φωνή, η οποία ερχόταν…

Σε μία περίοδο – διηγείται ο π. Γεώργιος Καλαντζής, Εφημέριος Αγίου Γερασίμου Ιλισίων – τον χάσαμε τον Γέροντα Πορφύριο καμμιά εικοσαριά μέρες. Είχε προηγηθή μία κουβέντα που κάναμε και μου έλεγε «βρε συ, εγώ θέλω να φύγω, θέλω να πάω στην μετάνοιά μου και εκεί να πεθάνω, εκεί να κοιμηθώ, εκεί να τελειώσω, μην πης…

  «Στὴν ἀρχὴ τῆς ὑπακοῆς μου (σ.ἡμ. ὅταν ἦταν Δόκιμος), ὡς προσφοράρης, μᾶς διηγεῖτο, ἔτυχε ν᾿ ἀκούσω ἄθελα αἰσχρὲς συζητήσεις ἀπὸ κάποια παρέα παιδιῶν. ῞Οταν λοιπὸν ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα ἔπεσα νὰ ξεκουρασθῶ, ἦρθαν στὴν μνήμη μου ὅσα ἄκουσα.᾿Επειδὴ ἤμουν ἀκόμη ἄπειρος στὴν πνευματικὴ ζωή, δὲν ἀπεμάκρυνα ἀμέσως αὐτὲς τὶς σκέψεις. ᾿Ενῶ τὶς συλλογιζόμουν, ἀποροῦσα πῶς…

  Κάποια χρονιά, την ημέρα της ονομαστικής εορτής του π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου, 19 Οκτωβρίου, πήγε να τον χαιρετίσει μια φτωχή γριούλα. Του είπε: – Παππούλη μου, σου φιλώ το χεράκι σου το άγιο. Χρόνια σου πολλά. Σου έφερα αυτό το μικρό κουρελάκι. Βάλε το να σκουπίζεις τα άγια πόδια σου. Το ξέρω, ότι δεν είναι…

Γεννήθηκε το 1888 στο χωριό Νεοχωράκι Φλωρίνης. Ήταν πρωτότοκος και είχε άλλα δύο αδέλφια και μία αδελφή. Όταν ήταν 15 ετών περίπου, οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό, σκότωσαν τον πατέρα του μαζί με άλλους δύο κι έτσι αναγκάστηκαν να φύγουν για το Αμμοχώρι όπου είχαν μία θεία. Στην τοποθεσία «Άσπρη Εκκλησία» το Νεοχωράκι ξαναχτίστηκε μεν,…

Ο παπα-Δημήτριος γεννήθηκε στην Αραδίπου της Κύπρου το έτος 1890 από τον Νικόλαο και την Άννα. Είχε και άλλες δύο αδελφές. Ο πατέρας του εκοιμήθη, και ο Δημήτρης ωρφάνεψε από πολύ μικρός. Η ευλαβής και εργατική μητέρα του τον έστειλε στο σχολείο να μάθη γράμματα. Σε ηλικία 10 ετών του συνέβη ένα περιστατικό το οποίο…

Μία ημέρα μία γυναίκα από το χωριό Λιβαδερό καθάριζε σιτάρι στην αυλή του μοναστηριού. Ο όσιος Γεώργιος ήταν στο κελλί του. Κάποια στιγμή της είπε: «Πήγαινε στην καρυδιά και να πεις σ’ αυτή, που παίρνει τα καρύδια δίχως ευλογία, ας αφήσει λίγα και για μας». Ας σημειωθεί ότι η καρυδιά δεν φαινόταν από εκεί που…

(Από Β. Π.)   Ὁ Παναγιώτης Παναγιωτίδης γεννήθηκε στίς 11-5-1920 ἀπό εὐλαβεῖς γονεῖς πού ἦλθαν πρόσφυγες ἀπό τήν Ἀνατολική Θράκη καί ἐγκαταστάθηκαν στήν Θεσσαλονίκη. Στίς 12-5-1924 γεννήθηκε καί ἡ ἀδελφή του Δήμητρα. Μεγάλωσαν μέσα σέ δύσκολα χρόνια, διότι τήν ἐποχή ἐκείνη ἡ Ἑλλάδα δοκιμαζόταν ἀπό τούς πολέμους καί τήν ἀνέχεια. Στηρίγματα δέν εἶχαν στήν ζωή…

  «…Ήταν το 1984, όταν στο Κεντρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (νυν νοσοκομείο Γ. Γεννηματά), οι ιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια τους ψηλά, σχετικά με την υγεία του αδελφού μου, πού για να τον κρατήσουν στη ζωή θα έπρεπε να τού κόψουν στο χειρουργείο το ένα του πόδι…Εκείνο το χρονικό διάστημα στην μονάδα ήταν και μία κυρία…

  Κάποιος αγράμματος μοναχός δεν ήξερε καμμία προσευχή να πει. Του λέει ο γέροντας:   – Αφού δεν μπορείς να μάθεις κάποια προσευχή να λες το: “Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε”   – Γέροντα, ούτε αυτό μπορώ να το πω…   – Ε, τότε λέγε μόνο το: “Χαίρε Μαρία”… – Αυτό μπορώ να πω! Αυτό μπορώ να…

Στις 27 Ιουλίου του 1980, εκδήμησε εις Κύριον ένας δημοφιλής πνευματικός και ασκητής, ο μεγαλόσχημος Ηγούμενος Σάββας (κατά κόσμον Νικόλαος Οσταπένκο). Ο πατήρ Σάββας υπήρξε πνευματικός του Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ. Τη συνάντηση με αυτόν ο πατήρ Ραφαήλ την θεωρούσε ως «το πιο σπουδαίο γεγονός της ζωής του».   Ο Κύριος αξίωσε τον πατέρα Ραφαήλ να γνωρίσει…

Κάποτε ο αββάς Αγάθων πήγαινε στη πόλη για να πουλήσει το εργόχειρό του και να προμηθευτεί λίγο ψωμί για τη συντήρησή του. Κοντά στην αγορά βρήκε έναν φτωχό και ανάπηρο γέρο. – Για όνομα του Θεού, αββά, άρχισε τα παρακάλια ο γέρος μόλις είδε τον όσιο. Μη μ’ αφήσεις κι εσύ αβοήθητο και τον δυστυχή!…

Κάποιος μία φορά ἔκτιζε τίς σκάλες τοῦ σπιτιοῦ του καί εἶχε πάρει μία πλάκα ἀπό τά τούρκικα μνήματα, πού τήν εἶχαν στήν θέση τοῦ σταυροῦ, πού ἔχουμε ἐμεῖς, στό πάνω μέρος τοῦ τάφου. Τήν τοποθέτησε γιά σκαλοπάτι. Ὅταν πῆγε ὁ ὅσιος στό σπίτι του, τόν συμβούλεψε: «Παῦλε, αὐτό ἀπό ἐδῶ βγάλτο. Ὅπως ἐμεῖς ἔχουμε τόν…

Η φιλόθεη και φιλάρετη Ελένη Πολυβίου, η «Ελού», όπως την αποκαλούσαν, είδε το φως της ζωής στις 25-4-1926 στην Λάρνακα Κύπρου. Είχε γονείς τον Κυριάκο και την Ελπινίκη, ανθρώπους φτωχούς αλλά τίμιους και πιστούς. Από τον γάμο της με τον Μιχαήλ Πολύβιο απέκτησαν έξι τέκνα: Γεώργιο, Άννα, Κυριάκο, Μιχαλάκη, Ανδρούλα και Ελπινίκη. Αξιώθηκε να ίδη…

Αὐταπάρνηση   Κάποιος ὁ ὁποῖος ὑπέφερε ἀπὸ μόνιμη κεφαλαλγία ἐπισκέφθηκε τὸν ὅσιο Ειντ στὸ μοναστήρι του καὶ τοῦ εἶπε:   «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, μὲ ἔχει πλήξει ὑπερβολικὸς πονοκέφαλος καὶ μοῦ εἶναι ἀφόρητος. Σὲ παρακαλῶ νὰ προσευχηθεῖς γιὰ μένα, ὥστε νὰ ἀπαλλαγῶ, εἰ δυνατόν. Κι ἂν δὲν εἶναι δυνατόν, ἂς γίνει πιὸ ἀνεκτός.» Ὁ Ειντ ἀποκρίθηκε:…

Είναι γεγονός πως η ακτινοβολία της αγάπης των αγίων δεν περιορίζεται σε όρια τοπικά, αλλά σαν αύρα λεπτή δροσίζει κι ευφραίνει κάθε ευλαβική ψυχή, που πλησιάζει στον τόπο της θαυμαστής βιοτής τους, ώστε ν’ αναφωνεί εκ βαθέων: «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού».   Μία οικογένεια από τον Πειραιά βρέθηκε στο μοναστήρι του οσίου…

  Ο όσιος Σεραφείμ φορούσε συνεχώς την ίδια απλή και ευτελή ενδυμασία: στο κεφάλι ένα φθαρμένο καλυμαύχι, στο σώμα παλαιωμένο λευκό ζωστικό, στα χέρια δερμάτινα γάντια και στα πόδια δερμάτινες κάλτσες και τσαρούχια.   Επάνω από το κοντόρασο, στο λαιμό του, κρεμόταν ο σταυρός με τον όποιο τον είχε ευλογήσει η μητέρα του προπέμποντάς τον…

Η ανακομιδή του Αγίου Νεκταρίου έγινε αφού σουρούπωσε. Θα΄ ταν 8-9, βραδάκι πια. Δεν είχαμε ηλεκτρικά. Με τα λουξ δουλεύαμε. Όλοι, γύρω- τριγύρω, μ΄ αναμμένες λαμπάδες και κεριά. Στην αρχή διαβάστηκε η ακολουθία. Αφού βγάλαμε τ΄ άγια λείψανα, τα τοποθετήσαμε σε λεκάνες. Τα πλύναμε με ροδόσταμο και άλλα αρώματα. Σε ορισμένα λείψανα ήταν το ύφασμα…

Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Χαρίκλεια Πουρσανίδου   Η Χαρίκλεια Πουρσανίδου γεννήθηκε στις 2-2-1912 στο χωριό Εϊράπ της πόλεως Τοκάτ του Νομού Σεβάστειας της Μικράς Ασίας.     Όταν η Χαρίκλεια ήταν έξι ετών, οι Τούρκοι σκότωσαν τον πατέρα της Ηλία Υφαντίδη, έναν αδελφό της και τον γαμπρό της, μαζί με 70 άλλους χωριανούς. Την…

  Aν θέλετε τώρα ένα άλλο παράδειγμα πολύ ζωηρόν, είναι στην Kοζάνη, την αλησμόνητον Kοζάνη. Hμουν το ‘42, ‘43, ‘44. Ήταν η περίοδος της πείνας. Φοβερά πείνα. H νέα γενεά δεν έχει ιδέαν περί της πείνης, που ενέσκηψε τότε. Tρομερά πείνα. Βγήκε η προφητεία του ἁγίου Kοσμά του Aιτωλού, μιά χούφτα χρυσάφι, μιά χούφτα αλεύρι….

Ο Άγιος Γαβριήλ (Ουργκεμπάτζε) γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1929. Το όνομά του στον κόσμο ήταν Γκοντέρτζι.Ο Γκοντέρτζι πίστεψε στον Θεό όταν ήταν ακόμα παιδί. Μια φορά οι γείτονες πολεμούσαν και ένας από αυτούς είπε: «Με σταύρωσες σαν τον Χριστό». Το αγόρι άρχισε να αναρωτιέται τι σημαίνει «σταυρωμένος» και ποιος ήταν ο Χριστός. Οι ενήλικες έστειλαν το παιδί…