Πρός οὐδετεροθρησκειοποίηση τῆς Ἑλλάδας;
Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος
Ὁδεύοντας πρός τό τέλος τῆς θητείας της ἡ παροῦσα κυβέρνηση ἀποφάσισε νά ὁλοκληρώσει τήν «ἐκσυγχρονιστική» της πολιτική, βάλλοντας κατά τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνοχλεῖ προφανῶς τούς κρατοῦντες τό γεγονός ὅτι στή συντριπτική τους πλειοψηφία οἱ Ἕλληνες δηλώνουν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.
Στό προσχέδιο Συμφωνίας (ὄχι Νόμου), οἱ σημερινοί κυβερνῶντες διατηροῦν στό προοίμιο τήν ἐπίκληση τῆς ἁγίας Τριάδος, ὅμως στό ἄρθρο 3 προτάσσουν μέ τήν τροποποίησή τους τή φράση «ἡ ἑλληνική πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη» μέ «ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται, κανονιστικά καί πρακτικά». Παράλληλα προστίθεται ἡ ἑρμηνευτική δήλωση: «Ὁ ὅρος ἐπικρατοῦσα θρησκεία δέν ἀποτελεῖ ἀναγνώριση ἐπίσημης κρατικῆς θρησκείας καί δέν ἐπιφέρει καμία δυσμενῆ συνέπεια σέ βάρος ἄλλων θρησκευμάτων καί γενικότερα στήν ἀπόλαυση τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας».
Ἀλλά καί οἱ μαρτυρίες τῶν πρωτεργατῶν καί τῶν βασικῶν συντελεστῶν τῆς Ἐπανάστασης (Ρήγας, Φιλικοί, Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης κ.ἄ.), ἡ ἐπίκληση στόν τριαδικό Θεό στά ἐπαναστατικά Συντάγματα, ἡ ἀναφορά στήν Ὀρθοδοξία στά συνταγματικά κείμενα φανερώνουν τήν ἔγνοια τῶν ἱδρυτῶν τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους νά νοηματοδοτήσουν τήν ἐθνική ἰδιοπροσωπία, νά οἰκοδομήσουν τήν ἑνότητα καί συνοχή τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ σύμφωνα μέ τόν εὐαγγελικό λόγο καί τήν ὀρθόδοξη παράδοση• νά προσδώσουν ἱερότητα σέ ὅλες τίς πτυχές τοῦ συλλογικοῦ βίου καί νά διαπαιδαγωγήσουν τίς ἑπόμενες γενιές μέ τό χριστιανικό ἦθος τῆς ἀγάπης καί τῆς φιλαλληλίας. Πρώτη φορά μία τέτοια ἀσέβεια καί βλασφημία θά συμπεριληφθεῖ στό Ἑλληνικό Σύνταγμα.
Ἐπίσης, εἶναι ἀσαφές τό νόημα τῆς φράσης: «μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται κανονιστικά καί πρακτικά». Ὅλοι οἱ μετέπειτα νόμοι θά στηρίζονται σέ αὐτήν• ἡ Ἐκκλησία θά πάψει νά εἶναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου καί θά μεταβληθεῖ σέ ἰδιωτικό σωματεῖο.
Ἐπιπλέον, τό ἰσχῦον Σύνταγμα καθορίζει σαφέστατα τούς διακριτούς ρόλους Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. «Αὐτό πού λέμε “χωρισμός Ἐκκλησίας – Πολιτείας”, εἶναι λυμένο μέ τόν νόμο 590/1977. Εἶναι διακριτοί οἱ ρόλοι, συνταγματικά κατοχυρωμένοι. Γιατί ὁ νόμος αὐτός εἶναι ἀπόρροια τοῦ Συντάγματος τοῦ 1975», παρατηρεῖ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός. Γιατί τέτοια σπουδή γιά ἀλλαγή;
Ἄν μία θορυβώδης μειοψηφία ἀθέων ἐπιδιώκει νά θέσει στό περιθώριο τήν Ἐκκλησία, εἶναι λογικό καί δημοκρατικό ἕνας θρησκευόμενος λαός, ὅπως ὁ ἑλληνικός, νά ἀπεμπολήσει τήν παράδοση αἰώνων καί νά ἀλλάξει ταυτότητα καί ρότα; Πῶς εἶναι δυνατό ἡ πατρίδα μας, γεμάτη ναούς, μοναστήρια, προσκυνητάρια, εἰκόνες, ἱερεῖς, ἀδελφότητες μοναστικές καί ἱεραποστολικές, πού ἡ ἱστορία της συνυφαίνεται μέ τίς ἑορτές καί τά γεγονότα τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀλλάξει φρόνημα καί προσανατολισμό; Ποιοί εἶναι αὐτοί πού θά τῆς ἐπιβάλουν νά παραμορφώσει τήν ψυχή της; Ποιοί καί πῶς θά ἐπιχειρήσουν νά μεταλλάξουν τό DNA τῆς κληρονομικῆς πίστεώς μας; Ἡ καθιέρωση τοῦ «οὐδετερόθρησκου κράτους» ὑπῆρξε τό γνωστό ἔμβλημα τοῦ ἄθεου Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ καί τῶν στόχων τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης. Μέ μᾶς, τούς Ἕλληνες, τί σχέση ἔχει;
Ἄς μήν αὐταπατῶνται. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προϋπῆρχε τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἀνάγκη τήν Ἐκκλησία καί ὄχι ἡ Ἐκκλησία τήν Ἑλλάδα. Ἡ Ἑλλάδα χωρίς τήν Ἐκκλησία θά διαλυθεῖ. Ἄς προσέξουμε ὅλοι• ἄς μή συντελέσουμε στόν θρησκευτικό ἀποχρωματισμό τῆς ἔνδοξης πατρίδος μας. «Ἄγγλος ἤ Γερμανός ἤ Γάλλος δύναται νά εἶναι κοσμοπολίτης ἤ ἀναρχικός ἤ ἄθεος ἤ ὁτιδήποτε. Ἔκαμε τό πατριωτικόν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νά ἐπαγγέλλεται χάριν πολυτελείας τήν ἀπιστίαν καί τήν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλά ὁ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νά κάμη δημοσίᾳ τόν ἄθεον ἤ τόν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μέ νάνον ἀνορθούμενον ἐπ᾽ ἄκρων ὀνύχων καί τανυόμενον νά φθάση εἰς ὕψος καί φανῆ καί αὐτός γίγας…», ἔγραφε προφητικά ὁ ἅγιος τῶν Γραμμάτων μας Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης.