Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

3) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

γάπη πρός τόν συνάνθρωπό μς παρακινε σέ εραποστολή.

χριστιανός, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία το π. Πορφυρίου, πρέπει νά πονᾶ, νά νδιαφέρεται γιά ὅλους. Ὀφείλει νά μεριμνᾶ καί γιά ἐκείνους τούς δελφούς του, πού δέν εναι ἀκόμη νεργά, ζωντανά μέλη τς κκλησίας. Διά τοτο καί πρέπει νά δραστηριοποιεται εραποστολικά.

Γέροντας θεωροσε τήν εραποστολική διάθεση καί δράση, ς παραίτητο στοιχεο τς ταυτότητάς μας ς χριστιανν. πεσήμαινε μως, τι καλλίτερη εραποστολή γίνεται μέ τό καλό μας παράδειγμα, τήν γάπη μας, τήν πραότητά μας.λεγε χαρακτηριστικά τι, πως Χριστός στέκεται στήν πόρτα τς καρδις το κάθε νθρώπου καί χτυπάει, χωρίς μως νά τήν παραβιάζει· ἀντίθετα περιμένει τήν κάθε ψυχή νά Τονοίξει μόνη της, λεύθερα… τσι καί μες πρέπει νά στεκόμαστε μπροστά σέ κάθε ψυχή.

Στήν εραποστολική προσπάθεια, τόνιζε τι, σημασία χει λεπτός μας τρόπος. Τόν κυριώτερο ρόλο παίζει προσευχή καί ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας. Δέν ἔχουν οὐσιαστικό ἀποτέλεσμα τά λόγια μας, ὅταν δέν συνοδεύονται πό τόν ἀνάλογο ρθό βίο. Τότε συνήθως μένουν καρπα.

Δέν πρέπει, παρατηροῦσε, κατά τήν ἱεραποστολική προσπάθεια νά πάρχει φανατισμός, λλά ἀντίθετα ἀγάπη καί σεβασμός τς λευθερίας τολλου.

Θά πρέπει ὁ Χριστιανός νά τιμᾶ τούς πάντες, νεξάρτητα πό τό σέ ποιό θρήσκευμα νήκουν, φο εναι εκόνες τογαπημένου μας Χριστο.

φανατισμός δέν χει σχέση μέ τόν κατά Θεόν ζλο.

ληθινά ζηλωτής, εναι ατός, πού φλέγεται πό γάπη γιά τόν Θεό καί γιά τόν νθρωπο. ν δέν πάρχει ατή διπλγάπη, καί ν γάπη πρός τόν δελφό, δέν χει σάν ατία της, τήν γαπη πρός τόν Θεό, τότε δέν μπορε νά εναι ληθινή.

ληθινή γάπη εναι πάντα διπλ, χει δύο σκέλη: να κάθετο (γάπη πρός τόν Θεό) καί να ριζόντιο (γάπη πρός τόν συνάνθρωπο).

πίσης ληθινή γάπη εναι πάντα εγενική, λεπτή, νιδιοτελής, χωρίς ρια, θυσιαστική, χωρίς διακρίσεις. Οἀληθινοί Χριστιανοί, οἱ ἅγιοι, ἀγαπον τούς πάντες καί μάλιστα ξ’ σου. Ατήν τήν γάπη, τή γνήσια, δίδασκε Γέροντας.

Διά τοτο δέν πιέζε τούς λλους νά γίνουν καλοί, λλά προσευχόταν μυστικά γι’ ατούς, χωρίς νά τούς κατακρίνει. Συμβούλευε νά κάνουμε προσευχή γιά νά καταστήσουμε τούς λλους ξιους τς γάπης το Θεο.

δική μας προσευχή καί φοσίωση στόν Θεό ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα, τό νά νεργήσει Χάρις τοῦ Θεοῦ στίς ταλαιπωρημένες ψυχές, ἐκείνων πού δέν Τόν γάπησαν ἀκόμη. Τότε γίνεται ἡ ἀληθινή ἱεραποστολή.

Πρέπει νά γαπμε τήν κκλησία διότι εναι Μητέρα Μας.

Πρέπει νά γαπμε πολύ τήν κκλησία, τόνιζε Γέροντας, φο εναι πραγματική καί ληθινή Μητέρα μας. Ατή μς ναγέννησε πνευματικά, ατή μς τρέφει, ατή μς σώζει. ποιος Τήν γαπ, συμπεριφέρεται πως Χριστός, ποος «λοιδορούμενος οκ ντελοιδόρει, πάσχων οκ πείλει»1.

ποιος γαπ τήν κκλησία γκαλιάζει λους τούς νθρώπους, καλούς καί κακούς, γίους καί ποκριτές, αθεντικούς καί πλανεμένους. Τούς γκαλιάζει μέ τήν προσευχή του, τούς χει στήν καρδιά του καί «καθ’ μέραν ποθνήσκει» γιά τήν σωτηρία τους.

1Α΄ Πέτρ. 2, 23.