Ἀνθολόγιο λόγων τοῦ Γέροντα Θαδδαίου
2. Πρέπει να ἔχουμε την ίδια συμπεριφορά προς όλους τους συνανθρώπους μας. Δεν πρέπει να ταξινομούμε τους ανθρώπους λέγοντας: «Αυτός μου αρέσει, αλλά ετούτος κι εκείνος όχι». Κατ᾿ αυτό τόν τρόπο, θα έχεις διακηρύξει πόλεμο προς τον άλλο άνθρωπο κι εκείνος δεν θα δείξει οίκτο απέναντί σου. Ακόμα κι αν δεν έχεις δώσει ίσως κανένα εξωτερικό σημείο της αντιπάθειάς σου, δια λόγου ή έργου, το έχεις κάνει δια του λογισμού σου και αυτό αρκεί.
Πώς διεξάγουμε πόλεμο; Μέ τους λογισμούς μας!
Εκπέμπουμε αρνητικούς λογισμούς προς τους συνανθρώπους μας.
4. Από τη στιγμή που συλλαμβάνουμε ένα λογισμό που δεν είναι θεμελιωμένος στην αγάπη, έχουμε αποδεχθεί τις πονηρές προτάσεις των δαιμόνων. Αποδεχόμενοι έναν αρνητικό λογισμό, αποδεχόμαστε τον ίδιο τον διάβολο. Οι δαίμονες είναι αόρατοι, αλλά εμείς τους δανείζουμε το σώμα μας για να γίνουν ορατοί.
Αν βάζουμε κακούς λογισμούς στον νου μας για έναν τέτοιο άνθρωπο, είναι σαν να τον σκοτώνουμε! Διότι οτιδήποτε στους λογισμούς μας ενώνεται με τα αισθήματα της καρδιάς, προσέρχεται ενώπιον του θρόνου του Κυρίου και Κριτού μας.
7. Πόσο πιο σπουδαία είναι η εγρήγορση από την ασκητικότητα, τη νηστεία και τον μόχθο!
8. « Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε », λέει ο Απόστολος (Α΄ Θεσ. 5:17). Η προσευχή της καρδιάς είναι ο μεγαλύτερος πνευματικός άθλος που μπορεί κανείς να προσφέρει στον Θεό. Κι αυτό διότι τα πεπτωκότα πνεύματα γνωρίζουν ότι δια της προσευχής, η καρδιά ενός ανθρώπου ελκύεται εγγύτερα στον Θεό. Τα πεπτωκότα πνεύματα προσπαθούν συνέχεια να μας κάνουν να προσκολλώμαστε σε ό,τι προέρχεται εκ του κόσμου τούτου.
9. Όταν προσευχόμαστε, το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνουμε είναι να είμαστε προσεκτικοί. Ειδάλλως η προσευχή δεν έχει αξία, αν και η ολοκληρωτική παραμέληση της προσευχής είναι ακόμη χειρότερο πράγμα. Πρέπει να εργάζεστε!
10. Ωστόσο, η προσοχή μας πάντοτε περισπάται. Οι Άγιοι Πατέρες πάντοτε προσεύχονταν στον Θεό να τους λυτρώσει από τους περισπασμούς κατά τη διάρκεια της προσευχής.
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
Ἐκδόσεις ” Ἐν πλῷ “