Ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι γιά νά θεραπευθεῖ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἔχει Πνευματικό ὁδηγό δηλ. Γέροντα διακριτικό. Ὁ Ὅσιος ἀνεπιφύλακτα συνιστοῦσε τήν ἀναγκαιότητα τῆς ὑποταγῆς τοῦ πιστοῦ σέ διακριτικό Γέροντα-πνευματικό ὁδηγό. Αὐτός εἶναι ἀναγκαῖος ὄχι μόνο γιά τούς ἁπλούς πιστούς ἀλλά καί γιά τούς ἱερεῖς-πνευματικούς, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης ἔχουν ἀνάγκη ἀπό διά βίου μετάνοια-ἐξομολόγηση.

Δέν πρέπει νά ἀναζητοῦμε μορφωμένους Πνευματικούς-Γέροντες ἀλλά χαριτωμένους. «Μπορεῖ ὁ Γέροντας νά εἶναι κι ἀγράμματος», παρατηρεῖ ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «ἀλλά νά εἶναι ἀνώτερος ἀπ’ τόν μορφωμένο, ὅταν ἔχει ζήσει ὡς ὑποτακτικός καί ἔχει ἀποκτήσει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ»[76].

Ἄς ψάχνουμε γιά ταπεινούς πνευματικούς, στούς ὁποίους ὅμως ἐμεῖς θά προσερχόμαστε μέ ὑπακοή, εὐλάβεια καί ταπείνωση.

«Ὅταν ζεῖτε μαζί μ’ ἕναν ἅγιο, ἁγιοποιεῖσθε κι ἐσεῖς», παρατηροῦσε ὁ Ὅσιος καί συνέχιζε: «Παίρνετε κάτι ἀπ’ τίς ἅγιες συνήθειές του, ἀπ’ τά λόγια του, τήν σιωπή του»[77].

Ὁ σεβαστός ὅσιος Πορφύριος, πού εἶχε τόσα πνευματικά χαρίσματα, τόνιζε πάντα ὅτι ὅλα αὐτά τά χαρίσματα τοῦ τά χάρισε ὁ Θεός γιά τήν ὑπακόη, πού ἔκανε στούς δύο Γεροντάδες του καί μάλιστα στόν Πνευματικό του Πατέρα.

  συνεχίζεται…

   Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

[76] Ὅ. π.,σελ. 344.