“ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ” Τόμος γ΄

Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

Τό πιό μεγάλο κατόρθωμα, πιό μεγάλη κατάκτησι, εἶναι νά ἐπιτύχης νά διώξης τή λύπη ἀπό τήν ψυχή σου, καί νά ἔχης πάντοτε χαρά. Νά εἴσαι πάντοτε χαρούμενος. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια καί κόπος, νά κατακτήσης τή χαρά.«Πάντοτε χαίρετε», παραγγέλει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος πέτυχε αὐτή τήν ἐντολή, ἐφήρμοσε ὅλες τίς ἐντολές. Διότι μέ θλῖψι τίποτε δέν κατορθώνεται.

Ἕνα ἐπιτυγχάνης.

Τό θάνατο.

Ἡ φτώχεια δέν σέ σκοτώνει!

Τά μικρόβια δέν σέ σκοτώνουν !

Τό κρύο δέν σέ σκοτώνει!

Ἡ λύπη ὅμως σέ σκοτώνει!

Πάντα χαρούμενος λοιπόν μέ τόν χορηγό τῆς χαρᾶς τόν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστόν.

Τόν 13ο αἰῶνα βασίλευε στήν Εὐρώπη, ἕνας βασιληᾶς ὁ Φρειδερίκος ὁ Β΄. Αὐτός διέταξε νά πάρουν 30 μωρά, νά τά παίζουν, νά τά περιποιοῦνται, ἀλλά νά μήν τούς ὁμιλοῦν, γιά νά δῆ τί γλῶσσα θά ὡμιλοῦσαν!

Τό ἀποτέλεσμα; Πέθαναν καί τά τριάντα μωρά.

Κάποτε εἰς τό κέντρο βρεφῶν ἡ «ΜΗΤΕΡΑ» τῶν Ἀθηνῶν διηγεῖται ὁ καθηγητής τῆς παιδιατρικῆς ἀείμνηστος Δοξιάδης τό ἑξῆς παριστατικό. Ὑπῆρχε ἕνα μωρό, ἀδύνατο καί καχεκτικό, ὅμως πολύ συμπαθητικό! Εἶχε μαῦρα γλυκά ματάκια, σγουρά μαλλάκια, ὄμορφα χαρακτηριστικά. Οἱ νοσοκόμες τό συμπάθησαν, τό ἔπαιζαν, τό χάιδευαν, τό νανούριζαν, περισσότερο ἀπό τά ἄλλα μωρά. Τό ἀποτέλεσμα; Αὐτό τό καχεκτικό μωρό ἔγινε τό πιό γερό καί ἔξυπνο παιδί, ἀπό τά ἄλλα πού γεννήθηκαν εὔρωστα καί δυνατά! Γιατί;Διότι γνώρισε τήν ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη τό ἔθρεψε, τό δυνάμωσε, τό ἔκαμε ἕνα ὑγιῆ καί ἐπιτυχημένο ἄνθρωπο!

Βλέπετε τούς καρπούς τῆς ἀγάπης; Χωρίς ἀγάπη τίποτε δέν μποροῦμε νά ἐπιτύχωμε. Ἔχε, λοιπόν, ἀπεριόριστη ἀγάπη! Στά παιδιά σου, στή σύζυγό σου, στούς συνεργάτες σου, σέ κάθε ἄνθρωπο. Προχώρησε ἀκόμη. Ἀγάπησε κάθε μορφή ζωῆς. Τά ζῶα, τά πουλιά, τά φυτά, τά λουλούδια, τήν ἄψυχη φύσι. Κι αὐτή καταλαβαίνει τήν ἀγάπη, καί σοῦ τήν ἀνταποδίδει.

Συνεχίζεται…..

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Λάρισα 2001