Η ΜΑΚΑΡΙΑ Συγκλητική έλεγε, ότι η ταπεινοφροσύνη είναι τόσο μεγάλη (αρετή), ώστε ο διάβολος, ενώ μπορεί όλες σχεδόν τις αρετές να τις μιμείται, αυτήν ούτε πού ξέρει κάν τι είναι. Γι΄αυτό και ο απόστολος Πέτρος, γνωρίζοντας πόσην ασφάλεια και σταθερότητα εξασφαλίζει αυτή (στην πνευματική ζωή), μας προτρέπει να δεθούμε μαζί της (βλ. Α΄Πετρ. 5:5), έτσι πού να την έχουμε, θα λέγαμε, αναπόσπαστη (από τον εαυτό μας), και να δένουμε γερά μ΄αυτή και να συγκρατούμε όλες τις άλλες αρετές.
Γιατί όπως ακριβώς είναι αδύνατον να κατασκευαστεί πλοίο χωρίς καρφιά, έτσι είναι ακατόρθωτο να σωθεί κανείς χωρίς ταπεινοφροσύνη. 

Βλέπεις και τον ύμνο των Τριών Παίδων; Πώς δηλάδη, ενώ δεν αναφέρθηκαν και πολύ στις άλλες αρετές, ενώ δεν έκαναν λόγο για τους αγνούς ή τους ακτήμονες, απαρίθμησαν όμως ανάμεσα στους υμνητές (του Κυρίου) τους ταπεινούς (Δαν., Ύμνος Τριών Παίδων: 64);

Αλλά και ο Κύριος, εκπληρώνοντας το προαιώνιο σχέδιό Του για μας, αυτήν (την ταπεινοφροσύνη) ενδύθηκε: «Μάθετε», λέει, «άπ΄εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:29). Αρχή και τέλος λοιπόν (όλων) των αγαθών άς είναι για σένα η ταπεινοφροσύνη.

https://paraklisi.blogspot.gr/2018/04/blog-post_374.html#mor