π. Αθανάσιος Μυτιληναίος:
«Κι αν δεν είναι ο ναός αυτός, μια παράγκα, κι αν δεν είναι μία παράγκα, μια κατακόμβη, ένα δωμάτιο. Και αν δεν υπάρχει αυτό, το δάσος. Η νύχτα, που θα σκεπάζει με τα πέπλα της για να μη φαίνονται εκείνοι που λατρεύουν τον Θεό. Δεν μας εμποδίζει τίποτα να λατρεύομε τον Θεό. Επιμένω πάρα πολύ στο σημείο αυτό. Δεν ξέρω τι μέρες έρχονται. Επιμένω πάρα πολύ. Μη νομίσετε ότι θα διακοπεί η λατρεία του Θεού.
Μη νομίσετε ότι θα διακοπεί ο λόγος του Θεού ή θα διακοπεί – ο εμφανής θα διακοπεί, αναμφισβήτητα – αλλά ο κρυφός δεν θα διακοπεί ποτέ. Μη νομίσετε πως θα διακοπεί η θρησκευτικότητα του λαού μας, μην το νομίσετε ποτέ αυτό. Ποτέ, ποτέ. Γιατί ο λόγος του Θεού είναι ριζωμένος μέσα στις ανθρώπινες καρδιές, κι ότι κι αν επικρατεί, ο λόγος του Θεού πάντοτε καρποφορεί»