‘Πατὴρ Φιλόθεος Ζερβάκος “Ὀλίγας ἡμέρας μετὰ τὴν καταστροφὴν τῆς Μ. Ἀσίας κατὰ τὸ ἔτος 1922, νύκτα τινὰ εἶδον ὅτι εὑρέθην μὲτ΄ ἄλλων τινῶν οὐ μακράν της μονῆς μου εἰς τὸ ἄκρον τῆς κοιλάδος καὶ θεωρῶ ὑψηλὰ εἰς τὸν αἰθέραν νέφος τί μικρόν, σκοτεινόν, τὸ ὁποῖον ἤρχισεν ὀλίγον κὰτ΄ ὀλίγον νὰ διαλύεται. καὶ ὄτε διελύθη ἐφάνη καθαρὰ τὸ θηρίον τῆς Ἀποκαλύψεως τὸ ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα. Κὰτ΄ ἀρχὰς ἵστατο ὡς ἀεροπλάνον ὑψηλά, κατόπιν κατῆλθε χαμηλὰ καὶ πλησίον μου ἕως 15 μέτρα. Καὶ εἶδον καθημένους ἐπάνω εἰς τὰς κεφαλὰς καὶ τὰ κέρατα αὐτοῦ πολλοὺς τῶν ἀρχόντων τῆς γής, αὐτοκράτορας, βασιλεῖς, ἡγεμόνες, πρωθυπουργοὺς καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων τῆς Ἐκκλησίας.

Πάπας, Πατριάρχας, Ἀρχιερεῖς, ἐνδεδυμένους τὰς στολᾶς τῶν, οἱ μὲν ἄρχοντες τῆς πολιτείας τὰ διαδήματα καὶ τὰ σκῆπτρα, οἱ δὲ τῆς Ἐκκλησίας τὰς ἱερατικᾶς στολᾶς τῶν, τιάρας, μίτρας, πατερίτσας κ.λ.π. Φόβος καὶ τρόμος μὲ κατέλαβε καὶ στενάξας ἐκ καρδίας εἶπον. Οὐαὶ ! οὐαὶ τῷ κόσμω ! Ὁποία θλίψις μέλλει νὰ ἔλθει εἰς τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν, ὅταν οἱ ἄρχοντες αὐτῶν εἰσὶν ὑπηρέται καὶ δοῦλοι τοῦ ἀντιχρίστου!”