–Γέροντα, ἐγώ, ὅταν πέφτω συνέχεια σὲ κάποιο πάθος, λέω: «Ἔτσι γεννήθηκα, τέτοια εἶμαι».
–Ἀκόμη αὐτὸ ἔλειψε, νὰ μᾶς πῆς ὅτι οἱ γονεῖς σου σοῦ ἔδωσαν ὅλα τὰ ἐλαττώματα ποὺ ἔχεις. Ἀπὸ πάππον πρὸς πάππον ὅλα τὰ ἐλαττώματα σ ̓ ἐσένα δόθηκαν καὶ ὅλα τὰ χαρίσματα στοὺς ἄλλους;…
Μήπως τὰ βάζεις καὶ μὲ τὸν Θεό; Ὅποιος λέει: «ἐγὼ αὐτὸν τὸν χαρακτήρα ἔχω, ἔτσι γεννήθηκα, ἔχω ἄσχημες κληρονομικὲς καταβολές, μ ̓ αὐτὲς τὶς συνθῆκες μεγάλωσα, ἄρα δὲν μπορῶ νὰ διορθωθῶ…», εἶναι σὰν νὰ λέη:
«Φταίει ὄχι μόνον ὁ πατέρας μου καὶ ἡ μάνα μου, ἀλλὰ καὶ ὁ Θεός»! Ὅταν ἀκούω κάτι τέτοια, ξέρετε πῶς στενοχωριέμαι; Ἔτσι βρίζει κανεὶς καὶ τοὺς γονεῖς του καὶ τὸν Θεό. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ σκέφτεται ἔτσι, παύει νὰ ἐνεργῆ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς».
https://paraklisi.blogspot.com/2019/03/blog-post_794.html