«Μέ τό νεῦμα καί τή δύναμι τοῦ Θεοῦ Λόγου ὁ οὐρανός περιστρέφεται, κινοῦνται τά ἄστρα, ὁ ἥλιος φωτίζει, οἱ ἄνεμοι πνέουν, τά ὄρη στέκουν πανύψηλα. Ἡ θάλασσα κυμαίνεται, τρέφονται τά ζῶα, ἡ γῆ καρποφορεῖ, ὁ ἄνθρωπος γεννιέται… Μέ τήν θεία δύναμι καίει ἡ φωτιά, δροσίζει τό νερό, οἱ πηγές ἀναβλύζουν… τά πετεινά πετοῦν στόν ὁρίζοντα, τά ἑρπετά σύρονται πάνω στήν γῆ, τά ψάρια κολυμποῦν, ἡ θάλασσα διασχίζεται ἀπό πλοῖα, ἡ γῆ σπείρεται καί βλαστάνει… Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, φωτίζει καί ζωογονεῖ, κινεῖ μέ τό νεῦμα του καί σέ ἕναν καί τόν αὐτόν κόσμο συγκρατεῖ».
Μέγας Ἀθανάσιος
Ἐάν «ἄνθρωπον οὐκ ἔχης…» ὡστόσο Θεον ἔχεις ἐνανθρωπήσαντα.
Ὅταν ὁ Χριστός κατέχη τήν πρώτη θέσι στήν ζωή μας, τότε ὅλα τ᾿ ἄλλα βρίσκουν τήν σωστή τους θέσι.
Οἱ ἄνθρωποι ζοῦν συγκροτημένοι σέ κονωνία, γιά νά ζῆ ὁ ἕνας χάριν τοῦ ἄλλου.
Μέγας Βασίλειος
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Ἀπό τό ἡμερολόγιοτῆς Ἀδελφότης «ΛΥΔΙΑ»