Έλεγε πρός τά πνευματικά του τέκνα. Ο κόσμος έχει φύγει από τήν αθωότητα καί τήν αγαθότητα. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε πρός τήν καταστροφή. Ο Θεός νά μάς λυπηθεί. Ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πρίν 50 χρόνια ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός.
Όταν πήγα στό μοναστήρι ήμουν 7 χρονών.Τότε υπήρχε μεγάλη πίστη καί καρδιακή καθαρότητα. Σ` ένα κελί τής μονής ήταν φυλαγμένα όλα τα χρήματα με θύρα ανοιχτή.
Αντί γιά θύρα υπήρχε μία κουρτίνα. Ο ηγούμενος με έστελνε να φέρω όσα χρήματα χρειάζονταν ως μικρότερος.
Όλοι οι μοναχοί γνώριζαν πού ήσαν τοποθετημένα τά χρήματα. Όλοι ήσαν αφοσιωμένοι Στόν Θεό και δεν τους εντυπωσίαζαν καθόλου τα χρήματα.
(Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης)