Ζούσε ένας γέροντας με μοναχούς. Αποσύρθηκε στην έρημο για κάποιο χρονικό διάστημα και όταν επέστρεψε, ένας μοναχός από τους αδελφούς ήρθε σε αυτόν και είπε: “Πατέρα, πείτε στον αδελφό σας να τρώει πιο ευλαβικά, διαφορετικά είμαι αμήχανος!” – “Λοιπόν, θα το πω.” – απάντησε ο γέροντας.
Τότε ένας άλλος μοναχός τον πλησίασε: “Αββά, πείτε στον αδελφό να χειρίζεται προσεκτικά τα πιάτα όταν τα πλένει, αλλιώς με πονάει πολύ να βλέπω πόσο απρόσεκτος είναι με τα πιάτα μας!” – “Θα του πω”. – Απάντησε ο Αββάς , πήγε στο κελί του, έκλεισε την πόρτα και άρχισε να προσεύχεται.
Πέρασαν μερικές μέρες και ο πρώτος μοναχός πλησίασε τον Γέροντα: «Πατέρα, είναι καλό που είπατε στον αδερφό σας τι σας ζήτησα να κάνετε. Τώρα αυτός ο αδελφός είναι ευλαβικός για το γεύμα. “
Τότε ένας άλλος μοναχός πλησίασε τον Γέροντα: «Ο Αββά, τώρα ο αδερφός που σας είπα, έγινε προσεκτικός με τα πιάτα, χαίρομαι γι ‘αυτόν!» Ο γέροντας αναστέναξε και είπε: «Δοξάζω, Κύριε, Πατέρα του Ουρανού και της Γης, επειδή Μαθαίνεις και μας διδάσκεις τους σοφούς και ανόητους! »
Ο Γέρων μοναχός είπε:« Η καλύτερη λέξη είναι η σιωπή, η καλύτερη εντολή είναι η προσευχή ».
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/02/blog-post_945.html