Υπήρξαν ερημίται εις το Άγιον όρος, οι οποίοι είχαν εις την εν τω κόσμω βιοτήν , μεγάλες κοινωνικάς ή επιστημονικάς θέσεις.Ένας τοιούτος ήτο και ο Καρουλιώτης ιερομόναχος Παρθένιος , Ρώσος πρίγκηπας , ο οποίος κατ’ αρχήν έζησε εις το Κελλίον Άγιος Νικόλαος Μπουραζέρι, όπου και εκάρη μοναχός. Ήτο γραμματεύς του Κελλίου. Κατά την ανοικοδόμηση της εκκλησίας του, έλαβε μιαν επιστολήν από χωρικήν Ρωσίδα γυναίκα,η οποία τον ώθησε να ασκήτευση με σκληροτέραν διαμονήν και άσκησιν, εις τα φρικαλέα Καρούλια.Ιδού τι έλεγε η επιστολή:

“Δέχθητε, άγιοι πατέρες, και από μένα την πτωχην αυτά τα ολίγα χρήματα.Άκουσα πως κτίζετε εκκλησία στο Κελλί και ζητάτε βοήθεια.Στενοχωρήθηκα που δεν έχω να σας στείλω κι εγώ κάτι,δι’ αυτό έκοψα τις κοτσίδες των μαλλιών μου, τις επωλησα στις μεγάλες αρχόντισσες, που τα μαλλιά τους τα έχουν κομμένα και βάζουν ξένα στις δεξιώσεις.Δεχθητε, λοιπόν, και από μένα τον μικρό οβολον μου..”

Το γεγονός αυτό συνεκλονισε τον πρίγκιπα π.Παρθενιον. Επήρε την ηρωικήν απόφασιν να γινη ένας άσαρκος σχεδόν κάτοικος των βράχων των Καρουλίων..

Όταν μιλούσε δια την απόφασιν αυτήν, έλεγε:“Όταν εδιαβασα την επιστολήν, σκέφτηκα.Άλλοι κόβουν τα μαλλιά τους κι άλλοι στέλνουν από το υστέρημα τους σε μας.

Φημολογείται ότι ο π.Παρθενιος, που είχε ένα πρόσωπο πολύ λαμπερόν ,ήτο προικισμένος με προορατικόν χάρισμα.Ουδέποτε εμαγείρευεν.Έτρωγε πάντοτε ξηράν τροφήν.Το χειμώνα δεν άναβε θερμάστραν για να ζεσταθή.Το στρώμα του ήτο τρίχινο σάϊσμα και δια προσκεφάλιον είχε ένα κούτσουρο.Ήτο ευγενεστατος, Φιλάδελφος, ελεήμων προς Πάντας.

Το κουρελιασμενον ζωστικον του ανεδιδεν μιαν ευωδιαν.!Πολλά έδωσε εις τον Κύριον, πολλές θυσίες, πολλήν αγάπην, πολλήν πτωχείαν και ακτημοσύνην…αυτόν το βασιλόπουλον της Ρωσίας. Πολλά έλαβε και εν τη παρούση ζωή και εν εκείνη, τη αιωνία και ατελευτήτω Βασιλεία των ουρανών.