Τά κοιμητήριά μας εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ οὐρανοῦ πάνω στη γῆ.
«Τά τέσσερα τέκνα μου μέ τούς συζύγους τους καί τά δεκαεννιά ἐγγόνια μου, μέ ρωτοῦν: -Παπποῦ, δέν θά πᾶμε στό κοιμητήριο νά βάλουμε λίγα λουλούδια στή γιαγιά; Ἡ πρεσβυτέρα μου ἔφυγε ἀπό τροχαῖο ὅταν τά παιδιά ἦταν ἑνός, τριῶν, πέντε καί ἕξι ἐτῶν. Πηγαίναμε σχεδόν καθημερινά στό κοιμητήριο καί τά ὀρφανά μεγάλωσαν, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος…
Συνέχιση ανάγνωσης